با رد اتهام از پسر جوان؛
پرونده مرگ خانم بازیگر بار دیگر بسته شد
بازی های المپیک تابستانی 2008 پکن
بیست و نهمین دوره بازی های المپیک در سال 2008 به میزبانی شهر پکن برگزار شد.
به گزارش خبرنگار حوزه دنیای ورزش گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان در این مطلب قصد داریم به بررسی تمامی ابعاد و جزئیات بیست و نهمین دوره بازی های المپیک بپردازیم:
زمان برگزاری: 8 تا 24 آگوست 2008
تعداد کشورهای شرکت کننده: 204 کشور
تعداد ورزشکارن: 10942 نفر (6305 مرد- 4637 زن)
تعداد رشته های ورزشی: 28 رشته
تعداد رویدادها: 302 ماده
رشته های ورزشی: شنا ، تیرو کمان ، دوومیدانی ، بدمینتون ، بیس بال ، بسکتبال ، بوکس ، قایقرانی ، دوچرخه سواری ، سوارکاری ، شمشیربازی ، هاکی ، فوتبال ، ژیمناستیک ، هندبال ، جودو ، پنجگانۀ مدرن، روئینگ ، ، تیراندازی ، وزنه برداری، کشتی، قایقرانی بادبانی ،سافت بال ، تنیس روی میز، تنیس ، والیبال . که سافت بال ، دوچرخه سواری کوهستان، والیبال ساحلی ، تکواندو و سه گانه
این سومین بار بود که بازیهای المپیک تابستانی پس از توکیو ژاپن در سال 1964 و سئول کره جنوبی در سال 1988، در آسیا برگزار می شد.و با توجه به برگزاری مسابقات اسب سواری در هنگ کنگ سومین بار بود که این رویداد تحت صلاحیت دو کمیته ملی المپیک مختلف برگزار می شد، درحالیکه مسابقات قایقرانی در چینگدائو و رویدادهای فوتبال در چند شهر مختلف انجام گرفت.
پکن حق برگزاری بازی ها را در بین بیش از چهار رقیب در 13 ژوئیه 2001 با کسب اکثریت مطلق آرا از اعضای کمیته بین المللی المپیک پس از دو دور رای گیری به دست آورد. دولت جمهوری خلق چین بازی ها را ترویج داد و به شدت برای امکانات جدید و سیستم های حمل و نقل سرمایه گذاری کرد. در مجموع 37 سالن برای میزبانی مسابقات و رویدادهای ورزشی، از جمله 12 مورد به طور خاص برای این بازی ها ساخته شد. آرم رسمیِ این بازی-های المپیک، با عنوان "رقص پکن" با اشاره به شهر میزبان، شامل یک شخصیت خطاطی شده معنی پایتخت بود. رسانه ها علاقه و استقبال بی سابقه مخاطبان در بازی را گزارش کردند و این بازی های المپیک دارای بیشترین مخاطبان تلویزیونی در تاریخ المپیک به شمار می رفت، دستاوردی که بعداً بازی های سال 2012 از آن پیشی گرفت. برخی از سیاستمداران و سازمان های غیر دولتی انتخابِ چین به عنوان میزبان المپیک را به دلیل سابقه حقوق بشریِ این کشور مورد انتقاد قرار دادند .
43 رکورد جهانی و 132 رکورد المپیک در بازی های المپیک تابستانی 2008 به دست آمد. 86 کشور که اصلا سابقه ای در شرکت در المپیک نداشتند، حداقل یک مدال در طول بازی ها به دست آوردند. ورزشکاران چینی موفق به کسب بیشترین مدال طلا یعنی 51 و در مجموع 100 مدال شدند، درحالیکه ایالات متحده آمریکا در مجموع بیشترین مدال را یعنی 110 مدال کسب کرد.
در تاریخ 13 ژوئیه سال 2001، در 112امین جلسه IOC در مسکو، پکن با شکست تورنتو، پاریس، استانبول و اوزاکا به عنوان شهر میزبان برای بازی های المپیک تابستانی 2008 انتخاب شد. قبل از جلسه، پنج شهر دیگر (بانکوک، قاهره، هاوانا، کوالالامپور، و سویل) پیشنهاد شده بودند اما موفق به تایید توسط کمیته اجرایی کمیته بین-المللی المپیک در سال 2000 نشدند.
اعضای IOC آرای خود را فاش نکردند اما گزارش¬های خبری براین باورند که حمایت بین¬المللی منجر به انتخاب چین شد، به ویژه حمایت کشورهای در حال توسعه که در ساخت و ساز ورزشگاه¬ها به چین کمک کرده بودند. مساحت چین، افزایش کنترل دوپینگ و همدردی برای از دست دادن میزبانیِ بازیهای المپیک تابستانی 2000 سیدنی، همگی عوامل موثر در این تصمیم گیری بودند. هشت سال قبل از آن، پکن با دو رای در رای¬گیری نهایی برای بازی های المپیک 2000 تابستانی درمقابل سیدنی شکست خورد.
نگرانی های حقوق بشر توسط سازمان عفو بین¬الملل و سیاستمداران در اروپا و ایالات متحده آمریکا توسط مسولین نمایندگان IOC مورد بررسی قرار گرفت در این میان برخی معتقد بودند که این انتخاب ممکن است به بهبود وضعیت حقوق بشر در چین منجر شود. علاوه بر گرما و کیفیت هوا در طول بازی¬ها این یکی دیگر از نگرانی های کمیته بین¬المللی المپیک بود که چین برای رفع این نگرانی¬های زیست محیطی، برنامه¬ای ویژه در پیشنهاد خود برای میزبانی گنجانده بود.
هزینه ها
در تاریخ 6 مارس 2009، کمیته برگزاری بازی¬های المپیک پکن گزارش داد که هزینه کل بازی¬ها همانند بازی¬های المپیک 2004 آتن به طور کلی معادل حدود 15 میلیارد دلار بوده است. آنها ادعا کردند که درآمد مازاد از این بازی-ها از 16.000.000 میلیون دلار تجاوز کرده است. بااینحال گزارش های دیگر حاکی از این بودند که برآورد هزینه های کل از 40 میلیارد دلار به 44.000.000.000 دلار رسیده که بیش از هر دوره¬ی بازی¬ها بوده است.
بالاترین بودجه در بازی¬های المپیک زمستانی 2014 در سوچی بود که بیش از 51.000.000.000 دلار آمریکا بود و هزینه¬ها بسیار بالا بودند.
ساخت و ساز سالن¬های مربوط به بازی های المپیک پکن، از ماه می سال 2007 آغاز شد. دولت چین شش سالن خارج از پکن را بازسازی کرد و همچنین 59 مرکز آموزشی جدید ساخت. بزرگترین سازه¬های ساخته شده، ورزشگاه ملی پکن و سالن داخلی ورزشگاه ملی پکن، مرکز ملی ورزشهای آبی پکن، مرکز کنوانسیون سبز المپیک، المپیک سبز، و مرکز فرهنگی و ورزشی Wukesong پکن بودند. تقریبا 85٪ از بودجه¬ی ساخت و ساز در شش سالن اصلی، 2.1 میلیارد دلار بود. این سرمایه گذاری به کمک شرکت¬های بزرگ که به دنبال حقوق مالکیت بعد از المپیک بودند انجام گرفت . برخی از رویدادها درخارج از پکن برگزار شد، مثلا فوتبال در گینگ هانگ دایو، شانگهای، شنیانگ و تیانجین انجام شد. قایقرانی در چینگدائو و به دلیل عدم قطعیت از عدم بیماری¬های اسب¬ها و مشکلات عمده در ایجاد یک منطقه عاری از بیماری، مسابقات اسب سواری در هنگ کنگ برگزار شد.
محل اصلی بازی¬های المپیک تابستانی 2008 در استادیوم ملی پکن با نام مستعار "آشیانه پرنده" بود که به دلیل ساختار مخطط و لانه¬ایِ آن بود. این ورزشگاه میزبان هر دو مراسم افتتاحیه و اختتامیه و همچنین رقابت¬های دو و میدانی بود. ساخت و سازِ محل برگزاری مسابقات در 24 دسامبر سال 2003 آغاز شد. ورزشگاه گوانگدونگ المپیک برای کمک به میزبانی این بازی¬ها، در سال 2001 برنامه¬ریزی و ساخته شد و به پایان رسید. اما در کنار آن تصمیم به ساخت یک استادیوم جدید در پکن نیز گرفته شده.
بازی¬های المپیک پکن 2008 باعث شد که بسیاری از بافتهای سنتی Hutong برای ساخت و ساز ورزشگاه المپیک مدرن از بین برود. دولت برای اطمینان از موفقیت بازی¬ها، میلیاردها دلار برای ساخت زیرساخت¬های جدید سرمایه-گذاری کرد. دولت تمایلی نداشت که خارجی ها صورت زخمی و قدیمی شهر را ببینند. گزارش شده که در مجموع 500.000 نفر از ساکنان آنجا، خانه های خود را قبل از بازی¬های المپیک ترک کردند.
پوشش رسانه ای
بازی¬های 2008 برای اولین بار از طریق شبکه های شهر میزبان تولید و به طور کامل پخش شدند. در مقایسه، پخش آمریکایی ان بی سی تنها نیمی از بازی های زمستانی2006 تورین را به صورت HD پخش می¬کرد.
با توجه به تحقیقات رسانه های Nielsen، 4.7 میلیارد بیننده در سراسر جهان یعنی یک پنجم بیشتر از 3.9 میلیارد نفری که بازیهای المپیک 2004 را در آتن تماشا کردند، تحت پوشش تلویزیونی قرار گرفتند. شبکه آمریکاییِ NBC تنها 2 ساعت از جریان ویدئویی آنلاین بازی های زمستانی 2006 را تولید کرد اما در حدود 2200 ساعت از بازیهای تابستانی 2008 را پوشش داد.
رکورد المپیک و جهان
125رکورد المپیک شامل 37 رکورد جهانی در رویدادهای مختلف در این بازی¬ها ثبت شد. در شنا، شصت و پنج رکورد شنای المپیک شامل 25 رکورد جهانی به دلیل استفاده از LZR، مایوی مخصوص شنا که توسط NASA و موسسه¬ی ورزشیِ استرالیا تولید شده بود، شکسته شد. فقط دو رکورد المپیک شنا دست نخورده باقی ماند.
رویدادها
9 رویداد جدید از جمله دو رشته¬ی دوچرخه سواری جدید در این دوره اضافه و برگزار شد. زنان برای اولین بار در مسابقات 3000 متری اسب دوانی با پرش از روی مانع به رقابت پرداختند. رویدادهای شنا برای مردان و زنان در آب¬های آزاد، با بیش از 10 کیلومتر مسافت (6.2 مایل)، به رشته شنا اضافه شدند. رویدادهای تیمی مردان و زنان در تنیس روی میز جایگزین رویدادهای دوبل شد. در شمشیربازی، فویل تیمی زنان و صابر تیمی زنان جایگزین فویل تیم مردان و épée تیمی زنان شد. تنها دو ورزش در قسمت مردان باز بود، بیس بال و بوکس. درحالیکه فقط یک ورزش در قسمت زنان باز بود، سافت بال و شنای هماهنگ سینکرونایز. بدمینتون و سوارکاری ورزشهایی بودند که در آن مردان و زنان با هم رقابت می¬کردند.
کمیته سازماندهی پکن، علاوه¬بر اجرای مراسم ورزشی رسمی المپیک برای اجرای مسابقه ووشو به موازات این بازی-ها نیز از سوی IOC مورد تقدیر ویژه قرار گرفت. مسابقات ووشو 2008 پکن شاهد 128 ورزشکار از 43 کشور ، با کسب 15 مدال در رویدادی جداگانه بود، بااینحال این آمار به آمار رسمی مدال¬ها اضافه نشده زیرا ووشو در برنامه¬ی بازی های المپیک 2008 نبود.
مدال ها
هشتاد و هفت کشور موفق به کسب مدال شدند که 54 تا از آنها موفق به کسب مدال طلا شدند و رکوردهای جدیدی برای بازی های المپیک به دست آمد. 118 کشور شرکت کننده در این مسابقات نتوانستند مدال کسب کنند. ورزشکاران چینی موفق به کسب 51 مدال طلا، بیشتر از هر کشور شرکت کننده¬ای در این المپیک، شدند و این کشور برای اولین بار به غیر از ایالات متحده و روسیه (اتحاد جماهیر شوروی) توانست بعد از بازی¬های المپیک تابستانی آلمان 1936، این افتخار را کسب کند. ایالات متحده موفق به کسب بیشترین مدال در مجموع 110 مدال شد. افغانستان ماوریس، سودان، تاجیکستان و توگو موفق به کسب اولین مدال المپیک خود شدند. ورزشکاران مغولستانی و پانامایی موفق به کسب اولین مدال طلای ملیِ خود شدند. یک ورزشکار از صربستان موفق به کسب اولین مدال خود تحت نام این کشور شد و مدال قبلی خود را تحت نام بخشی از یوگسلاوی و صربستان و مونته نگرو به دست آورده بود.
کمیته ملی المپیک
همه به جز یکی از 205 کمیته ملی المپیک که تا سال 2008 وجود داشت و در بازی های المپیک تابستانی 2008 به استثناء برونئی، شرکت کردند. سه کشور در بازی های المپیک برای اولین بار شرکت کردند: جزایر مارشال، مونته نگرو و تووالو.
در حالی که یک عضو کامل توسط IOC به رسمیت شناخته نشد و در نتیجه مجاز به رقابت رسمی در بازی های المپیک نشد، و کمیته ملی المپیک و ورزش ماکائو، هیئتی را برای شرکت در مسابقات ووشو پکن 2008 فرستاد که تنها کمیته ملی المپیکی بود که در المپیک تابستانی 2008 به رسمیت شناخته نشد. این تلاش همراه با کمک کمیته المپیک چین برای حمل امدادی مشعل از طریق ماکائو هماهنگ و سازماندهی شده بود.
جزایر مارشال و تووالو به ترتیب شرایط کمیته ملی المپیک را در سال¬های 2006 و 2007 کسب کردند و اولین بازی خود را در زمانیکه واجد شرایط بودند در سال 2008 انجام دادند. کشورهای صربستان و مونته نگرو که در سال 2004 به طور مشترک به عنوان صربستان و مونته نگرو در بازی¬های شرکت کرده بودند، برای اولین بار به طور جداگانه به رقابت پرداختند. کمیته المپیک مونته نگرو به عنوان یک کمیته ملی المپیک جدید در سال 2007 پذیرفته شد. اگرچه همسایه¬ی او یعنی کوزوو در مسابقات شرکت نکرد. پس از اعلام استقلال کوزوو، کمیته بین المللی المپیک لازم دانشت که کوزوو قبل از اینکه توسط IOC به رسمیت شناخته شود، مورد بررسی قرار گیرد، به ویژه آنکه، توسط سازمان ملل به عنوان یک کشور مستقل به رسمیت شناخته شده بود. چین و ایالات متحده بزرگترین تیم شرکت کننده با 639 ورزشکار برای چین و 596 ورزشکار برای ایالات متحده بودند.
بیش از 100 پادشاه، سران کشورها و رؤسای دولت و همچنین 170 وزیر ورزشی در بازی های المپیک پکن حضور داشتند.
201 کمیته ملی المپیک در بازی های المپیک شرکت کردند. شمارش کلی رویدادها در برنامه 301 رویداد بود (یکی بیشتر از بازی سیدنی در سال 2000).
محبوبیت در این بازی¬ها نیز افزایش یافت، و 3.9 میلیارد نفر در مقایسه با 3.6 میلیارد نفر در المپیک سیدنی به پوشش تلویزیونی دسترسی داشتند. این مخاطبان هرگز قبلا این پوشش را در ورزش¬هایی مانند کشتی زنان نداشتند .
ایران در بازیهای المپیک
تعداد ورزشکاران ایران: 54 تن، تکواندو(3)، بسکتبال(12)، کشتی آزاد(7)، کشتی فرنگی(5)، جودو(6)،بوکس(3)، وزنه برداری(3)، شنا(1)، بدمینتون(1)، تنیس روی میز(1)،قایقرانی(2)، تیروکمان(2)، دوچرخه سواری(3)، دوومیدانی (5)
نتایج کاروان ورزشی ایران:
- تکواندو: هادی ساعی (طلا)
- بسکتبال: (یازدهم)
- کشتی آزاد: عباس دباغی(دهم)، سید مراد محمدی(برنز)، مهدی تقوی(دهم)، میثم مصطفی جوکار(نوزدهم)، رضا یزدانی(یازدهم)، سعید ابراهیمی(دهم)، فردین معصومی(پنجم)
- کشتی فرنگی: حمید سوریان(پنجم)، علی محمدی(یازدهم)، سامان طهماسبی(یازدهم)، مسعود هاشم زاده(پانزدهم)
- جودو: علی معلومات(پنجم)، محمد رضا رودکی(پنجم)
- بوکس: مرتضی سپهوند(پنجم)
- وزنه برداری: اصغر ابراهیمی(هفتم)،محسن بیرانوند(یازدهم)، رشید شریفی(ششم)
- قایقرانی: محسن شادی در مجموع(بیست و ششم)، هما حسینی در مجموع(بیست وهشتم)
- دوچرخه سواری
مسیر جاده: حسین عسگری(پنجاه ودوم)، قادر میزبانی(هفتاد و نهم)
تایم تریل انفرادی: حسین عسگری(سی و پنجم)
- دوومیدانی:
پرتاب دیسک: احسان حدادی در مجموع(هفدهم)، عباس صمیمی در مجموع(بیست وششم)
دوی 800 متر: سجاد مرادی(نهم)
ده گانه: هادی سپهرزاد(بیست ودوم)
نتیجه:تیم ایران با کسب یک مدال طلا و یک مدال برنز در رده پنجاه و یکم جای گرفت.
انتهای پیام/
زمان برگزاری: 8 تا 24 آگوست 2008
تعداد کشورهای شرکت کننده: 204 کشور
تعداد ورزشکارن: 10942 نفر (6305 مرد- 4637 زن)
تعداد رشته های ورزشی: 28 رشته
تعداد رویدادها: 302 ماده
رشته های ورزشی: شنا ، تیرو کمان ، دوومیدانی ، بدمینتون ، بیس بال ، بسکتبال ، بوکس ، قایقرانی ، دوچرخه سواری ، سوارکاری ، شمشیربازی ، هاکی ، فوتبال ، ژیمناستیک ، هندبال ، جودو ، پنجگانۀ مدرن، روئینگ ، ، تیراندازی ، وزنه برداری، کشتی، قایقرانی بادبانی ،سافت بال ، تنیس روی میز، تنیس ، والیبال . که سافت بال ، دوچرخه سواری کوهستان، والیبال ساحلی ، تکواندو و سه گانه
این سومین بار بود که بازیهای المپیک تابستانی پس از توکیو ژاپن در سال 1964 و سئول کره جنوبی در سال 1988، در آسیا برگزار می شد.و با توجه به برگزاری مسابقات اسب سواری در هنگ کنگ سومین بار بود که این رویداد تحت صلاحیت دو کمیته ملی المپیک مختلف برگزار می شد، درحالیکه مسابقات قایقرانی در چینگدائو و رویدادهای فوتبال در چند شهر مختلف انجام گرفت.
پکن حق برگزاری بازی ها را در بین بیش از چهار رقیب در 13 ژوئیه 2001 با کسب اکثریت مطلق آرا از اعضای کمیته بین المللی المپیک پس از دو دور رای گیری به دست آورد. دولت جمهوری خلق چین بازی ها را ترویج داد و به شدت برای امکانات جدید و سیستم های حمل و نقل سرمایه گذاری کرد. در مجموع 37 سالن برای میزبانی مسابقات و رویدادهای ورزشی، از جمله 12 مورد به طور خاص برای این بازی ها ساخته شد. آرم رسمیِ این بازی-های المپیک، با عنوان "رقص پکن" با اشاره به شهر میزبان، شامل یک شخصیت خطاطی شده معنی پایتخت بود. رسانه ها علاقه و استقبال بی سابقه مخاطبان در بازی را گزارش کردند و این بازی های المپیک دارای بیشترین مخاطبان تلویزیونی در تاریخ المپیک به شمار می رفت، دستاوردی که بعداً بازی های سال 2012 از آن پیشی گرفت. برخی از سیاستمداران و سازمان های غیر دولتی انتخابِ چین به عنوان میزبان المپیک را به دلیل سابقه حقوق بشریِ این کشور مورد انتقاد قرار دادند .
43 رکورد جهانی و 132 رکورد المپیک در بازی های المپیک تابستانی 2008 به دست آمد. 86 کشور که اصلا سابقه ای در شرکت در المپیک نداشتند، حداقل یک مدال در طول بازی ها به دست آوردند. ورزشکاران چینی موفق به کسب بیشترین مدال طلا یعنی 51 و در مجموع 100 مدال شدند، درحالیکه ایالات متحده آمریکا در مجموع بیشترین مدال را یعنی 110 مدال کسب کرد.
در تاریخ 13 ژوئیه سال 2001، در 112امین جلسه IOC در مسکو، پکن با شکست تورنتو، پاریس، استانبول و اوزاکا به عنوان شهر میزبان برای بازی های المپیک تابستانی 2008 انتخاب شد. قبل از جلسه، پنج شهر دیگر (بانکوک، قاهره، هاوانا، کوالالامپور، و سویل) پیشنهاد شده بودند اما موفق به تایید توسط کمیته اجرایی کمیته بین-المللی المپیک در سال 2000 نشدند.
اعضای IOC آرای خود را فاش نکردند اما گزارش¬های خبری براین باورند که حمایت بین¬المللی منجر به انتخاب چین شد، به ویژه حمایت کشورهای در حال توسعه که در ساخت و ساز ورزشگاه¬ها به چین کمک کرده بودند. مساحت چین، افزایش کنترل دوپینگ و همدردی برای از دست دادن میزبانیِ بازیهای المپیک تابستانی 2000 سیدنی، همگی عوامل موثر در این تصمیم گیری بودند. هشت سال قبل از آن، پکن با دو رای در رای¬گیری نهایی برای بازی های المپیک 2000 تابستانی درمقابل سیدنی شکست خورد.
نگرانی های حقوق بشر توسط سازمان عفو بین¬الملل و سیاستمداران در اروپا و ایالات متحده آمریکا توسط مسولین نمایندگان IOC مورد بررسی قرار گرفت در این میان برخی معتقد بودند که این انتخاب ممکن است به بهبود وضعیت حقوق بشر در چین منجر شود. علاوه بر گرما و کیفیت هوا در طول بازی¬ها این یکی دیگر از نگرانی های کمیته بین¬المللی المپیک بود که چین برای رفع این نگرانی¬های زیست محیطی، برنامه¬ای ویژه در پیشنهاد خود برای میزبانی گنجانده بود.
هزینه ها
در تاریخ 6 مارس 2009، کمیته برگزاری بازی¬های المپیک پکن گزارش داد که هزینه کل بازی¬ها همانند بازی¬های المپیک 2004 آتن به طور کلی معادل حدود 15 میلیارد دلار بوده است. آنها ادعا کردند که درآمد مازاد از این بازی-ها از 16.000.000 میلیون دلار تجاوز کرده است. بااینحال گزارش های دیگر حاکی از این بودند که برآورد هزینه های کل از 40 میلیارد دلار به 44.000.000.000 دلار رسیده که بیش از هر دوره¬ی بازی¬ها بوده است.
بالاترین بودجه در بازی¬های المپیک زمستانی 2014 در سوچی بود که بیش از 51.000.000.000 دلار آمریکا بود و هزینه¬ها بسیار بالا بودند.
ساخت و ساز سالن¬های مربوط به بازی های المپیک پکن، از ماه می سال 2007 آغاز شد. دولت چین شش سالن خارج از پکن را بازسازی کرد و همچنین 59 مرکز آموزشی جدید ساخت. بزرگترین سازه¬های ساخته شده، ورزشگاه ملی پکن و سالن داخلی ورزشگاه ملی پکن، مرکز ملی ورزشهای آبی پکن، مرکز کنوانسیون سبز المپیک، المپیک سبز، و مرکز فرهنگی و ورزشی Wukesong پکن بودند. تقریبا 85٪ از بودجه¬ی ساخت و ساز در شش سالن اصلی، 2.1 میلیارد دلار بود. این سرمایه گذاری به کمک شرکت¬های بزرگ که به دنبال حقوق مالکیت بعد از المپیک بودند انجام گرفت . برخی از رویدادها درخارج از پکن برگزار شد، مثلا فوتبال در گینگ هانگ دایو، شانگهای، شنیانگ و تیانجین انجام شد. قایقرانی در چینگدائو و به دلیل عدم قطعیت از عدم بیماری¬های اسب¬ها و مشکلات عمده در ایجاد یک منطقه عاری از بیماری، مسابقات اسب سواری در هنگ کنگ برگزار شد.
محل اصلی بازی¬های المپیک تابستانی 2008 در استادیوم ملی پکن با نام مستعار "آشیانه پرنده" بود که به دلیل ساختار مخطط و لانه¬ایِ آن بود. این ورزشگاه میزبان هر دو مراسم افتتاحیه و اختتامیه و همچنین رقابت¬های دو و میدانی بود. ساخت و سازِ محل برگزاری مسابقات در 24 دسامبر سال 2003 آغاز شد. ورزشگاه گوانگدونگ المپیک برای کمک به میزبانی این بازی¬ها، در سال 2001 برنامه¬ریزی و ساخته شد و به پایان رسید. اما در کنار آن تصمیم به ساخت یک استادیوم جدید در پکن نیز گرفته شده.
بازی¬های المپیک پکن 2008 باعث شد که بسیاری از بافتهای سنتی Hutong برای ساخت و ساز ورزشگاه المپیک مدرن از بین برود. دولت برای اطمینان از موفقیت بازی¬ها، میلیاردها دلار برای ساخت زیرساخت¬های جدید سرمایه-گذاری کرد. دولت تمایلی نداشت که خارجی ها صورت زخمی و قدیمی شهر را ببینند. گزارش شده که در مجموع 500.000 نفر از ساکنان آنجا، خانه های خود را قبل از بازی¬های المپیک ترک کردند.
پوشش رسانه ای
بازی¬های 2008 برای اولین بار از طریق شبکه های شهر میزبان تولید و به طور کامل پخش شدند. در مقایسه، پخش آمریکایی ان بی سی تنها نیمی از بازی های زمستانی2006 تورین را به صورت HD پخش می¬کرد.
با توجه به تحقیقات رسانه های Nielsen، 4.7 میلیارد بیننده در سراسر جهان یعنی یک پنجم بیشتر از 3.9 میلیارد نفری که بازیهای المپیک 2004 را در آتن تماشا کردند، تحت پوشش تلویزیونی قرار گرفتند. شبکه آمریکاییِ NBC تنها 2 ساعت از جریان ویدئویی آنلاین بازی های زمستانی 2006 را تولید کرد اما در حدود 2200 ساعت از بازیهای تابستانی 2008 را پوشش داد.
رکورد المپیک و جهان
125رکورد المپیک شامل 37 رکورد جهانی در رویدادهای مختلف در این بازی¬ها ثبت شد. در شنا، شصت و پنج رکورد شنای المپیک شامل 25 رکورد جهانی به دلیل استفاده از LZR، مایوی مخصوص شنا که توسط NASA و موسسه¬ی ورزشیِ استرالیا تولید شده بود، شکسته شد. فقط دو رکورد المپیک شنا دست نخورده باقی ماند.
رویدادها
9 رویداد جدید از جمله دو رشته¬ی دوچرخه سواری جدید در این دوره اضافه و برگزار شد. زنان برای اولین بار در مسابقات 3000 متری اسب دوانی با پرش از روی مانع به رقابت پرداختند. رویدادهای شنا برای مردان و زنان در آب¬های آزاد، با بیش از 10 کیلومتر مسافت (6.2 مایل)، به رشته شنا اضافه شدند. رویدادهای تیمی مردان و زنان در تنیس روی میز جایگزین رویدادهای دوبل شد. در شمشیربازی، فویل تیمی زنان و صابر تیمی زنان جایگزین فویل تیم مردان و épée تیمی زنان شد. تنها دو ورزش در قسمت مردان باز بود، بیس بال و بوکس. درحالیکه فقط یک ورزش در قسمت زنان باز بود، سافت بال و شنای هماهنگ سینکرونایز. بدمینتون و سوارکاری ورزشهایی بودند که در آن مردان و زنان با هم رقابت می¬کردند.
کمیته سازماندهی پکن، علاوه¬بر اجرای مراسم ورزشی رسمی المپیک برای اجرای مسابقه ووشو به موازات این بازی-ها نیز از سوی IOC مورد تقدیر ویژه قرار گرفت. مسابقات ووشو 2008 پکن شاهد 128 ورزشکار از 43 کشور ، با کسب 15 مدال در رویدادی جداگانه بود، بااینحال این آمار به آمار رسمی مدال¬ها اضافه نشده زیرا ووشو در برنامه¬ی بازی های المپیک 2008 نبود.
مدال ها
هشتاد و هفت کشور موفق به کسب مدال شدند که 54 تا از آنها موفق به کسب مدال طلا شدند و رکوردهای جدیدی برای بازی های المپیک به دست آمد. 118 کشور شرکت کننده در این مسابقات نتوانستند مدال کسب کنند. ورزشکاران چینی موفق به کسب 51 مدال طلا، بیشتر از هر کشور شرکت کننده¬ای در این المپیک، شدند و این کشور برای اولین بار به غیر از ایالات متحده و روسیه (اتحاد جماهیر شوروی) توانست بعد از بازی¬های المپیک تابستانی آلمان 1936، این افتخار را کسب کند. ایالات متحده موفق به کسب بیشترین مدال در مجموع 110 مدال شد. افغانستان ماوریس، سودان، تاجیکستان و توگو موفق به کسب اولین مدال المپیک خود شدند. ورزشکاران مغولستانی و پانامایی موفق به کسب اولین مدال طلای ملیِ خود شدند. یک ورزشکار از صربستان موفق به کسب اولین مدال خود تحت نام این کشور شد و مدال قبلی خود را تحت نام بخشی از یوگسلاوی و صربستان و مونته نگرو به دست آورده بود.
کمیته ملی المپیک
همه به جز یکی از 205 کمیته ملی المپیک که تا سال 2008 وجود داشت و در بازی های المپیک تابستانی 2008 به استثناء برونئی، شرکت کردند. سه کشور در بازی های المپیک برای اولین بار شرکت کردند: جزایر مارشال، مونته نگرو و تووالو.
در حالی که یک عضو کامل توسط IOC به رسمیت شناخته نشد و در نتیجه مجاز به رقابت رسمی در بازی های المپیک نشد، و کمیته ملی المپیک و ورزش ماکائو، هیئتی را برای شرکت در مسابقات ووشو پکن 2008 فرستاد که تنها کمیته ملی المپیکی بود که در المپیک تابستانی 2008 به رسمیت شناخته نشد. این تلاش همراه با کمک کمیته المپیک چین برای حمل امدادی مشعل از طریق ماکائو هماهنگ و سازماندهی شده بود.
جزایر مارشال و تووالو به ترتیب شرایط کمیته ملی المپیک را در سال¬های 2006 و 2007 کسب کردند و اولین بازی خود را در زمانیکه واجد شرایط بودند در سال 2008 انجام دادند. کشورهای صربستان و مونته نگرو که در سال 2004 به طور مشترک به عنوان صربستان و مونته نگرو در بازی¬های شرکت کرده بودند، برای اولین بار به طور جداگانه به رقابت پرداختند. کمیته المپیک مونته نگرو به عنوان یک کمیته ملی المپیک جدید در سال 2007 پذیرفته شد. اگرچه همسایه¬ی او یعنی کوزوو در مسابقات شرکت نکرد. پس از اعلام استقلال کوزوو، کمیته بین المللی المپیک لازم دانشت که کوزوو قبل از اینکه توسط IOC به رسمیت شناخته شود، مورد بررسی قرار گیرد، به ویژه آنکه، توسط سازمان ملل به عنوان یک کشور مستقل به رسمیت شناخته شده بود. چین و ایالات متحده بزرگترین تیم شرکت کننده با 639 ورزشکار برای چین و 596 ورزشکار برای ایالات متحده بودند.
بیش از 100 پادشاه، سران کشورها و رؤسای دولت و همچنین 170 وزیر ورزشی در بازی های المپیک پکن حضور داشتند.
201 کمیته ملی المپیک در بازی های المپیک شرکت کردند. شمارش کلی رویدادها در برنامه 301 رویداد بود (یکی بیشتر از بازی سیدنی در سال 2000).
محبوبیت در این بازی¬ها نیز افزایش یافت، و 3.9 میلیارد نفر در مقایسه با 3.6 میلیارد نفر در المپیک سیدنی به پوشش تلویزیونی دسترسی داشتند. این مخاطبان هرگز قبلا این پوشش را در ورزش¬هایی مانند کشتی زنان نداشتند .
ایران در بازیهای المپیک
تعداد ورزشکاران ایران: 54 تن، تکواندو(3)، بسکتبال(12)، کشتی آزاد(7)، کشتی فرنگی(5)، جودو(6)،بوکس(3)، وزنه برداری(3)، شنا(1)، بدمینتون(1)، تنیس روی میز(1)،قایقرانی(2)، تیروکمان(2)، دوچرخه سواری(3)، دوومیدانی (5)
نتایج کاروان ورزشی ایران:
- تکواندو: هادی ساعی (طلا)
- بسکتبال: (یازدهم)
- کشتی آزاد: عباس دباغی(دهم)، سید مراد محمدی(برنز)، مهدی تقوی(دهم)، میثم مصطفی جوکار(نوزدهم)، رضا یزدانی(یازدهم)، سعید ابراهیمی(دهم)، فردین معصومی(پنجم)
- کشتی فرنگی: حمید سوریان(پنجم)، علی محمدی(یازدهم)، سامان طهماسبی(یازدهم)، مسعود هاشم زاده(پانزدهم)
- جودو: علی معلومات(پنجم)، محمد رضا رودکی(پنجم)
- بوکس: مرتضی سپهوند(پنجم)
- وزنه برداری: اصغر ابراهیمی(هفتم)،محسن بیرانوند(یازدهم)، رشید شریفی(ششم)
- قایقرانی: محسن شادی در مجموع(بیست و ششم)، هما حسینی در مجموع(بیست وهشتم)
- دوچرخه سواری
مسیر جاده: حسین عسگری(پنجاه ودوم)، قادر میزبانی(هفتاد و نهم)
تایم تریل انفرادی: حسین عسگری(سی و پنجم)
- دوومیدانی:
پرتاب دیسک: احسان حدادی در مجموع(هفدهم)، عباس صمیمی در مجموع(بیست وششم)
دوی 800 متر: سجاد مرادی(نهم)
ده گانه: هادی سپهرزاد(بیست ودوم)
نتیجه:تیم ایران با کسب یک مدال طلا و یک مدال برنز در رده پنجاه و یکم جای گرفت.
انتهای پیام/
