مجسمه سازی یادگاری برای آینده

 به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از شیراز؛ مجسمه‌سازی، تندیس گری یا پیکرتراشی هنر همگذاری یا ریخت دادن به اشیا است و ممکن است در هر اندازه یا با هر سازمایه‌ای (مصالحی) و یا تکنیکی انجام گیرد.

به فرآورده‌های این هنر تندیس، پیکره یا مجسمه گفته می‌شود.

هر پیکر سه بعدی که به منظور دارا بودن یک بیان هنری آفریده شده را می‌توان تندیس نامید.

هر شکل دادنی مجسمه‌سازی نیست بلکه باید در ورای آن، یک فکر، خلاقیت یا یک نوآوری وجود داشته باشد.

هادی جواهر آثار پیکرتراش جوان نی ریزی پیکر‌های هنری فاخری را در شهر‌های تهران، اصفهان و شیراز خلق کرده است و تندیس شهید شهبازی از سرداران شهید اصفهان از جنس سنگ مرمر یک تکه با ارتفاع ۵۰۰ سانتی‌متر با اثر هنری ارزشمند این پیکر تراش طراحی و اجرا شده است.

مجسمه احمد نی‌ریزی و میرزا کوچک‌خان جنگلی از تندیس‌هایی است که این هنرمند جوان برای شهر خود ساخته است و سردیس فردوسی را به سفارش وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران برای نصب در محوطه وزارت خارجه قبرس ساخته است. 

این هنرمند نی ریزی که علاقه وافری به این هنر دارد براین باور است که پیکرتراش با بهره‌گیری از خلاقیت و قدرت جسمی اش نوشته‌ها، مناظر طبیعی، شکل انسان و انواع حیوانات را در اندازه‌های مختلف در دل سنگ طراحی می‌کند.

به همین منظور گفت وگویی را با این هنرمند پیکر تراش جوان انجام داده ایم که در ادامه می‌خوانید.

سین: خودتان را معرفی کنید؟
جیم: هادی جواهرآثار هستم، ساکن شهرستان نی ریز متولد ۱۳۵۸ و در رشته تجربی تحصیل کردم.

سین: از چه سالی شروع به فعالیت کردید؟
جیم: از سال ۷۵ به صورت خود آموز فعالیت خود را آغاز کردم.

سین: علت علاقه‌ی شما به این حرفه (تندیس سازی) چیست؟
جیم: از دلایل مهم علاقه من به پیکر تراشی اصالت و ماندگاری این هنر است که از جسمی سخت و سرد و بی جان می‌توان کار‌های زیبا و با احساسی به وجود آورد.

سین: تا کنون چند تندیس را ساخته اید؟
جیم: مجسمه‌های زیادی کار کردم که بیشتر کار‌های کوچک و تعداد شان درخاطرم نیست.

سین: در این حرفه چند شاگرد را تربیت کردید؟
جیم: تا کنون به دنبال یادگیری بودم و خود را در حد مربی ندیده ام تا بتوانم آموزش دهم.

سین: نوع و جنس تندیس هایتان از چیست؟
جیم: جنس کارهایم اکثرا از سنگ است.

سین: از سختی‌های کارتان برایمان بگویید؟
جیم: کار با سنگ از همان لحظه شروع مثل خود طبیعت سنگ سخت هست، دردسر‌های پیدا کردن سنگ مناسب برای مجسمه، سختی حمل و نقل کار‌های در ابعاد بزرگ و خطرات کار با ابزار تراش سنگ و از همه مهمتر تراشیدن خود مجسمه، چون مجسمه سنگی را فقط یک بار میتوان تراشید هر تکه که از سنگ جدا کردی دیگر برگشت پذیر نیست و فرصت خطا و تکرار در این کار کم هست.

سین: خاطره‌ای از کارهایتان را برایمان تعریف کنید.
جیم: یکی از خاطراتم این هست که حدود چهار سال پیش خیلی دوست داشتم مجسمه‌ای با ارتفاع ۸ متر کار کنم سنگ مناسب برای این کار را باید از معدنی در فاصله ۸۰ کیلو متری محل کارم تهیه میکردم و من برای به دست آوردن این سنگ این مسافت را در مدت یک سال دقیقا ۲۴ مرتبه با موتور پیمودم در آن زمان هر دفعه که به معدن میرفتم به دلایلی سنگ مناسب آماده نم یشد به دلیل وجود رگ‌های گل سنگ مناسب و سالم به ارتفاع هشت متر جدا نمی‌شد تا اینکه بعد از گذشت یک سال و تکرار من برای بدست آوردن این سنگ بزرگ نتیجه داد.

سین: چه توصیه ایی به افراد علاقمند به این حرفه دارید؟
جیم: افراد علاقمند به این هنر بایستی مثل خود سنگ در این کار سخت کوش باشند و اگر واقعا علاقه و عشق به این هنر را داشته باشند به نظرم نیاز به هیچ توصیه‌ای نیست، چون عشق به کار باعث لذت بردن از تلاش و خلق اثر است.

سین: مشوق و الگوی اصلی شما در زندگیتان چه کسی است؟
جیم: خیال پردازی و افکارم مشوق اصلی من در این کار بود.

سین: از سبک چه استادی در زمینه تندیس پیروی می‌کنید؟
جیم: آثار استاد صدیقی را دوست دارم، اما از شخص خاصی تبعیت نمی‌کنم دوست دارم در کارم آزاد باشم.

سین: چه آرزویی دارید؟
جیم: آرزوی ندارم، اما برنامه‌های دارم تا بتوانم به یاری خدا و تلاش کار‌های فاخر انجام دهم.

سین: نظر شما راجع به کلمات زیر چیست؟
جیم: جواهر آثار: روزی کارهایم مانند فامیلیم شود.
ایران: خانه و فرهنگ من، شاید یک شاهنامه بسیار بزرگ
زندگی: یک کارنامه، یک مدرسه.
هنر: درسی که انتخاب کرده ایم برای خود سازی.
مجسمه سازی: یادگاری برای آینده
انتهای پیام/ر

گفتگویی خواندنی با هنرمند پیکر تراش نی ریزی