روایت‌هایی از تفأل شاه عباس دوم به دیوان حافظ

به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ فال حافظ از گذشته تا به امروز برای مردمی که همواره به دنبال کشف آینده بوده‌اند، جالب بوده است.

البته اگرچه هیچ‌کدام از صاحب‌نظران ادبیات فارسی صحت قطعی آنچه در فال حافظ رقم می‌خورد را تأیید نمی‌کنند، اما تاریخ گویای آن است که تفأل به دیوان حافظ مختص به قشر خاصی از جامعه نبوده و گاهی پادشاهان و اشخاص برجسته تاریخ نیز در دو راهی زندگی به دیوان حافظ پناه برده‌اند و با تکیه بر آنچه از غرل‌های لسان‌الغیب دریافته‌اند، مسیر زندگی‌شان را تغییر داده‌اند. ما نیز در اینجا بخشی از این فال‌های تاریخ‌ساز را برای شما آورده‌ایم.

هنگامی که شاه عباس دوم قصد جنگ با آذربایجان را داشت و تبریز، تختگاه (پایتخت) آن ملک را هدف مقصود قرار داده بود؛ چون برای امضای این عزیمت (رفتن) به دیوان حافظ تفأل زد این بیت برآمد:

عراق و فارس گرفتی به شعر خود حافظ/بیا که نوبت بغداد و وقت تبریز است

این بیت شاه را بر عزیمت خود استوار ساخت و عاقبت کار به فتح و پیروزی او منجر شد.

در روایت دیگر که به شاه عباس دوم نسبت داده شده، چنین آمده است:

شاه عباس دوم غلامی به نام سیاوش داشت. دیگر غلامان از راه حقد (کینه‌ورزی) و حسد درصدد قتل او بودند و همواره علیه وی نزد پادشاه سعایت (سخن‌چینی) می‌کردند و او را واجب القتل (کسی که کشتنش واجب است) می‌دانستند. شاه، چون در این باب فالی از دیوان حافظ برگرفت، این بیت برآمد:

شاه ترکان سخن مدعیان می‌شنود/ شرمی از مظلمه خون سیاوشش باد!

منبع:

کتاب از سعدی تا جامی، نوشته ادوارد براون (شرق شناس) با ترجمه و حواشی علی‌اصغر حکمت

انتهای پیام/