آیا ژاپن به کمک آمریکا پیشرفت کرد؟

به گزارش خبرنگار حوزه اخبار داغ گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان؛ سایت نوجوان که وابسته به دفتر حفظ و نشر آثار رهبر معظم انقلاب اسلامی است، با انتشار مطالب مفید و جذاب مخاطبان فراوانی به خصوص در قشر نوجوان و جوان به خود جذب کرده است.

در ادامه مطلبی که به طور تفصیلی به علل پیشرفت کشور ژاپن در این سایت به انتشار رسیده را مطالعه می‌کنید.

عصر میجی

با ظهور امپراتور میجی و برخی جنگ های داخلی در ژاپن، دوره حکومت ادو به پایان رسید و عصر اصلاحات میجی آغاز شد؛ حکومتی که با شعار «بیگانگان را بیرون اندازید» به قدرت رسید و تا سالهای بعد با در پیش گرفتن سیاست استقلال اقتصادی و مخالفت با وابستگی به اروپایی ها و آمریکا باعث ادامه یافتن پر سرعت رشد اقتصادی ژاپن شد. عصر میجی که در اساس با اندیشه های ضد استعماری مردم ژاپن شروع شد، توانست به موقع جلوی خسارت های دیگری که از سوی استعمارگران در انتظار ژاپن بود جلوگیری کند.

عصر استقلال

در عصر میجی، همت مردمان ژاپن به همراه هم باعث شد تا با حمایت های گسترده دولت، امکانات مختلفی مثل تلگراف و راه آهن و کارخانه های مختلف به شهرهای مختلف ژاپن برسد؛ ارتش ژاپن در این دوره نوسازی و تجدید شد. در همین زمان کارخانه های تولید اسلحه بومی را در توکیو و سایر شهرها تاسیس شد؛ میجی میدانست که نباید برای اسلحه مدرن وابسته به واردات از کشورهای دیگر باشد. ژاپن در این سالها توانست با روحیه دشمن ستیزی که برآمده از سالهای تحمیل قراردهای نابرابر و ننگین بود پایه های یک کشور قدرتمند مستقل را بنیان گذارد و وارد عصر صنعتی شدن خود شد.

در راه پیشرفت

ژاپن با سیاست های میجی آنچنان به پیشرفت اقتصادی و نظامی دست یافت که توانست کشور روسیه را در جنگ سال 1905 شکست دهد؛ ژاپن در همین سالها توانست بر قدرت بزرگ چین هم غلبه پیدا کند؛ کشوری که سالها عملا تحت نفوذ و تصرف غربی ها و اندیشه های آنها مانده بود و نتوانست راه استقلال را تا آن زمان پیش بگیرد. شکست روسیه از ژاپن هم نشان دیگری از موفقیت قابل توجه سیاست های پیشرفت مستقل ژاپن در عصر میجی بود. ژاپنی ها در نبرد دریایی سوشیما روسیه را در هم کوبیدند و پس از نشان دادن اقتدار خود، با روس ها پیمان امضا کردند؛ ژاپن حالا که قدرتمند شده بود می توانست پیمان های برابر امضا کند و خود را به عنوان قدرت نوظهور به دنیا معرفی کند؛ کشوری که هم ترازان وابسته اش، همچنان تحت نفوذ بودند، حالا با کشورهای قدرتمند دیگر بر سر میز مذاکره می نشست.

اشتباه تاریخی

ژاپن پس از جنگ جهانی اول به عنوان یکی از پنج قدرت اصلی دنیا به کنفرانس صلح ورسای رفت؛ همین کشور که در همه این سالها در حال پیشرفت بود، بعد از جنگ جهانی اول هم در حد فاصل سالهای 1937 تا 1945 از لحاظ نظامی بسیار پیشرفت کرد. کشوری که در آن زمان مستقیما با آمریکا درگیر بود و از قدرت های اصلی جنگ محسوب میشد، با حمله نظامی غیرانسانی و کشتارجمعی آمریکا و حمله اتمی به ناگاه وارد مرحله جدیدی شد. ژاپنی نتوانستند استقلال و مقاومت خود را حفظ کنند و مرتکب اشتباه شدند. مسیر پیشرفت اقتصادی و نظامی ژاپن که در تا آن زمان بدون شک جزو پنج قدرت اصلی نظامی و اقتصادی بود و با سرعتی قابل توجه به رشد خود ادامه می داد، به شدت کند شد؛ توانایی نظامی ژاپن توسط آمریکایی ها کاملا نابود شد تا عملا کشور مستقل ژاپن در عرصه سیاسی و نظامی به معنایی که پیش از جنگ جهانی دوم وجود داشت، از بین برود. پیشرفت اقتصادی ژاپن کاملا ذیل آمریکا تعریف شد و ارتش مستقل و بسیار قدرتمند آن از بین رفت.

داستانی برای نفوذ

آنچه طرفداران و عوامل استعمارگران و به خصوص آمریکا تلاش می کنند از ژاپن روایت کنند، کشوری است که تا سال 1945 بدبخت و ضعیف و عقب مانده است و به ناگاه با اعمال نفوذ آمریکا قدرت اقتصادی پیدا می کند!! این روایت کاملا غلط و برای راحت کردن نفوذ و سیطره آمریکا در سایر کشورهایی است که سودای پیشرفتی به اندازه ژاپن را در سر می پرورانند. سیاه ترین عصر تاریخ ژاپن اتفاقا همان سالهایی است که آمریکایی ها با تهدید ژاپن به جنگ، قراردادهای ننگین امضا کردند و ژاپن پس از پیشرفت مستقل در عصر میجی و سالهای بعد از آن به کشوری قدرتمند تبدیل شده بود و اقتصادی صنعتی و پیشرفته داشت، روسیه را شکست داده بود، در کنفرانس ورسای حضور داشت و خود قدرت مستقل نظامی محسوب می شد که آمریکا نسل کشی بمب اتم را در آنجا به راه انداخت.

تجربه هایی برای همه

تجربه تاریخی ژاپن به مردم جهان نشان می دهد که حفظ مسیر استقلال و پرهیز از وابستگی چگونه می تواند رشد اقتصادی و پیشرفت واقعی یک کشور را پدید آورد و البته به ما ثابت می کند که چگونه به محض تضعیف سیاست مقاومت، قدرت واقعی یک کشور توسط مستکبران سرکوب شده و عملا به مستعمره نوین یا مستعمره صنعتی آنها تبدیل خواهند شد. ژاپن چون قوی شده بود، آمریکا تصمیم گرفت مثل بقیه کشورها به جای غارت منابع طبیعی و به خاک سیاه نشاندن آن کشور، از ژاپن کشوری وابسته بسازد و پیشرفت هایی که تا آن سال به دست آمده بود را به نفع اقتصاد خود استفاده کند. اگر ژاپن میخواست مثل سالهای 1854 تا 1967 در حالی که پیشرفت صنعتی نکرده بود دست به دامان کشورهای استعمارگر شود تا او را پیش ببرند، سرنوشتی بهتر از بسیاری از کشورهایی که با نفوذ غربی ها به خاک سیاه نشستند پیدا نمی کرد و اگر مسیر استقلال خود را بعد از جنگ جهانی دوم با همه دشواری ها ادامه می داد اکنون قدرتی مستقل و به مراتب پیشرفته تر بود و می توانست در تصمیم گیری های جهانی نقش موثر ایفا کند.

انتهای پیام/