چرا برخی نویسندگان موفق می‌شوند و برخی نه؟

مهدی رضایی نویسنده و مدرس داستان نویسی، در گفت و گو با خبرنگار حوزه ادبیات  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، در خصوص نویسندگانی که  پس از انتشار اولین کتابشان اثر دیگری منتشر نمی کنند، گفت: ما  نویسندگانی را که پس از انتشار اولین کتابشان اثر دیگری منتشر نمی کنند، نویسندگان  هیجانی می دانیم. نویسندگی راهی طولانی است، باید سال های زیادی زحمت بکشند و قلم بزنند.

او افزود: نویسنده بر اثر استمراری که در کارش دارد، شناخته می شود. یک نویسنده با یک اثر شناخته نمی شود؛ استثناهایی در این زمینه وجود دارد که فرد پس از انتشار اولین اثرش به شهرت می رسد. این افراد یا پس از چندین سال قلم زدن اثر خود را منتشر کرده اند و یا اینکه روی اثر اولشان تمرکز زیادی داشتند. کسی نمی‌تواند با یک اثر به جایی برسد. در کشورمان نویسنده تک کتابی زیاد داریم و افراد زیادی با نگاه مالی به عرصه نویسندگی وارد می‌شوند. آنها قصدشان این است نویسندگی به آنها از نظر مالی کمک  کند و بتوانند از این طریق درآمد داشته باشند. درصورتی که امروزه حتی برای انتشار کتاب هم باید هزینه کرد.

این نویسنده با اشاره به اینکه پس از انتشار اولین کتاب حتی سرمایه ای که نویسنده برای انتشار کتابش گذاشته به او بازنمی گردد، بیان کرد: این مسئله باعث سرخوردگی نویسنده می شود. اولین کتاب بهترین نویسندگان ایران و جهان ضعیف بوده است. من در جلسات آموزش داستان‌نویسی اثر این افراد را می‌آورم و به هنرجویانم ثابت می کنم که اولین اثر نویسندگان بزرگ ایران و جهان ضعیف بوده است.  همینگوی یا مارکز هم همینطور هستند؛ آنها دو سه دهه تلاش کردند تا به جایگاهی در داستان نویسی دست پیدا کنند.

رضایی ادامه داد: عرصه هنر عرصه استمرار است. همیشه بودن در عرصه نویسندگی و نقد شدن افراد را نویسنده می کند. افراد زیادی با اولین نقدی که می شوند کار نویسندگی را رها می کنند. نویسنده ای مانند بورخز اولین اثرش را به دست منتقدان و روزنامه نگاران رساند و از آنها خواست کتابش را نقد کنند. نقدهای شدیدی درباره کتابش مطرح شد؛ اما «بورخز» به این فکر کرد این افراد مرا قوی می کنند.

انتهای پیام/