افت ۱۰ درصدی بودجه آموزش و پرورش طی ۳ دهه اخیر

به گزارش خبرنگار حوزه آموزش و پرورش گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، جلال کریمیان کارشناس مسائل آموزش و پرورش در همایش فقر پژوهی که در سالن همایش‌های صدا و سیما برگزار شد، اظهار کرد: شاخص‌های بسیاری برای تعیین فقر و نابرابری داریم، اگر خواستیم وارد سنجش شویم باید فقر و نابرابری تفکیک شوند، اما شاخص‌هایی مانند سرانه دانش‌آموزی، تعداد دانش‌آموز به معلم و مواردی از این دست مورد توجه است.

او ادامه داد: شاخص بی‌سوادی در کشور با توجه به دهک‌های درآمدی به گونه‌ای است که بی سوادی در سه دهک کم درآمد ۴۶ درصد و در سه دهک پر درآمد ۹ درصد است.

کریمیان با اشاره به اینکه شاید فقر کمتر شده باشد، اما برای شکاف مناطق اتفاقی نیفتاده است، تصریح کرد: وقتی می‌گوییم سیستان و بلوچستان دچار فقر آموزشی است باید شرایط دیگر مناطق را هم در یابیم.

کارشناس آموزش و پرورش ادامه داد؛ یکی دیگر از مسائل ساعات آموزشی است و اگر متوسط ساعت آموزشی را ۱۰۰۰ ساعت بگیریم، ایران تقریبا یک پنجم این میزان در ساعات آموزش کاستی دارد.

او درباره نقش دولت در مساله آموزش بیان کرد: آموزش هم هدف و هم وسیله برای فقرزدایی است که متاسفانه در کشور ما چنین تعریفی از آموزش نمی‌شود.

بیشتر بخوانید: افزایش بودجه ۹۹ پاسخگوی نیاز آموزش و پرورش نیست

تامین بیش از ۷۰ درصد هزینه آموزش عمومی توسط دولت

کارشناس آموزش و پرورش با اشاره به گزارش یونسکو لایه‌بندی درباره تامین منابع مالی آموزش اظهار کرد: بیش از ۷۰ درصد هزینه آموزش عمومی را دولت تامین می‌کند. در بهترین حالت ۶۲ درصد هزینه‌ها توسط دولت تامین می‌شود و در شرایط منصفانه دولت ۶۴ درصد را تامین می‌کند که نتیجه آن وضع قوانین خصوصی سازی است تا در نهایت از طریق پرداخت هزینه آموزش عمومی تامین شود.

کریمیان گفت: نسبت بودجه آموزش و پرورش به بودجه عمومی از سال ۷۰ تا ۹۸ افت ۱۰ درصدی داشته است و تمام محاسبات، اختلاف ۱۰ درصدی را نشان می‌دهد. در واقع دولت طی ۳۰ سال گذشته دنبال کم کردم بار خودش در حوزه آموزش عمومی است.

کارشناس مسائل آموزش و پرورش تاکید کرد: تا وقتی که نهادی برای مبارزه با فقر در حوزه آموزش و پرورش نداشته باشیم صحبت کردن از فقر آموزشی صرفا یک گفته است و اتفاقی نمی‌افتد.

نظام نخبه گرا برای طبقات بالا طراحی شده

در ادامه طیبه موسوی کارشناس مسائل آموزش و پرورش با اشاره به نتایج آزمون پرلز و تیمز ۲۰۱۵ گفت: ایران برای پایه چهارم از بین ۴۷ کشور توانست در علوم به رتبه ۴۳ و در ریاضی از ۴۹ کشور به رتبه ۴۲ دست یابد، اظهار کرد: در پایه هشتم نیز کشور ما توانست در درس ریاضی از ۳۹ کشور، رتبه ۲۹ را کسب کند.

او ادامه داد: در المپیاد‌ها هم بین تمام المپیاد‌هایی که شرکت می‌کنیم در بین ۷۶ کشور در درس شیمی رتبه ۳، در رشته ریاضی از میان ۱۱۱ کشور رتبه ۵ را کسب کردیم.

موسوی با اشاره به اینکه دانش آموزان را برای ورود به مدارس تیزهوشان و کسب مدال المپیاد آماده می‌کنیم و بعد فرار مغز‌ها را داریم، گفت: تصمیم گیری درباره تحصیل مثل منحنی، s است برای حرکت از نقطه الف به ب باید درآمد را از دست بدهد و از هزینه خانواده برای تحصیل فرزند کم شود؛ این به امید دستیابی به نقطه مورد انتظار با درآمد بالاست.

او افزود: خانواده به امید آنکه با هزینه آموزشی فرزندشان در آینده درآمد خوبی کسب می‌کند این هزینه را انجام می‌دهند، اما اگر بدانند اینگونه نیست خانواده‌های متوسط و فقیر این هزینه را نمی‌کنند.

کارشناس مسائل آموزش و پرورش بیان کرد: انتظار رسیدن به این قله انتظاری است که نظام آموزشی شکل داده و معلم و دانش آموز درگیر آن شدند که این انتظار ترک تحصیل دانش آموزان طبقات متوسط و را به همراه دارد.

موسوی با اشاره به اینکه نظام نخبه گرا برای طبقات بالا طراحی شده است، گفت: طبقات متوسط و فقیر قربانی می‌شوند و در نظام نخبه گرا باید کاری کرد که حداکثر دانش آموزان در کلاس باقی بمانند و ترک تحصیل نکنند.

این کارشناس مسائل آموزش و پرورش تاکید کرد: در ایران یکی از مشکلات نظام آموزشی تسلط بر نخبه گرایی است، از طرفی تدوین کتب درسی سخت باعث شده است تا معلمان خود را با تغییرات نظام آموزشی همراه نکنند و بی‌انگیزه شوند.

موسوی ادامه داد: اگر تغییرات نظام آموزشی در ایران را مشاهده کنیم طی ۵۳ سال قبل دو نظام داریم که اولی مبتنی بر نظام ۶-۳-۳ و بعدی نظام ۵-۳-۴ بود، اما در ۲۰ سال اخیر سه نظام آموزشی داشتیم که این تغییرات موجب تغییرات در کتاب‌های درسی شد.

کارشناس مسائل آموزش و پرورش گفت: این تغییرات در کتاب‌های درسی موجب شد خانواده و مدرسه جدا شوند و این در حالی است که کانون خانواده به دلیل همکاری و همفکری فرزندان در خانواده کمتر شود، در گذشته فرزندان برای رفع مشکلات درسی با هم تعامل بیشتری داشتند، اما تغییرات پی در پی موجب شد کانون خانواده از بین رود.

موسوی اظهار کرد: از طرفی دیگر این تغییرات باعث می‌شود نظام آموزشی بیشتر تجاری شود، اگر برای چاپ کتاب درسی ۱۰۰۰ میلیارد تومان در نظر بگیریم، برای کتاب‌های کمک درسی بیش از ۱۰ هزار میلیارد تومان نیاز خواهیم داشتیم.

در ادامه سعید آزاد فعال رسانه‌ای در عرصه آموزش و پرورش فقر آموزشی را بی صداترین نوع فقر دانست و گفت: علاوه بر این موضوع از نگاه نوبلیست‌ها با مشکل نخبه پروری، انتظارات غیرواقعی آموزشی مواجه هستیم.

او با اشاره به اینکه در شاخص امید مشکل داریم، گفت: نه تنها نخبه گرایی و نخبه پروری داریم بلکه در همین مسائل هم ضعف داریم، آمار ثبت نام المپیاد ۹۷-۹۸ نشان می‌دهد استان‌های سیستان و بلوچستان و هرمزگان و ایلام، اردبیل داشتند و این در حالی است در این استان‌ها مدازس خاص و غیردولتی داریم؛ سال گذشته همه مقام آوران المپیاد‌های ریاضی از یک دبیرستان بودند.

آزاد با اشاره به اینکه تبعیض بین دان‌ش آموزان حتی در فنلاند موضوع جدی است، گفت: از سیستم آموزشی می‌را بر پیشرفته بخش‌های مثبت را بر میداریم، اما در حوزه اجرایی به مشکل بر می‌خوریم.

این فعال رسانه‌ای با اشاره به اینکه فقر و گسست همواره توام با هم هستند، گفت: وقتی دانس آموزان را با فاکتور‌های مختلف از تفاوت اعتقادی، تفاوت هوشی، تفاوت مالی و ... جدا می‌کنیم، تنوع مدارس را به وجود آوردیم.

او با اشاره به اینکه در آمار‌ها نباید دنبال میانگین شویم، بیان کرد: عدم تمایل به مدرسه موضوع جدی بوده که در کشور ما رو به افزایش است، مثلا در سیستان و بلوچستان مدرسه نرفتن یک امتیاز محسوب می‌شود.

فعال رسانه‌ای بیان کرد: تمامیت خواهی سیستم آموزشی به تبعیت از قانون می‌خواهد همه اقدامات را خورش در دست بگیرد و این موضوع باعث شده است تا حتی دانشکاه‌های ما از آموزش و پرورش دور شوند.

او موضوع آموزش از یک مساله دولتی به مساله دولتی-حاکمیتی تبدیل شده است، گفت: خانواده‌ها اکنون آموزش را به دیگری می‌سپارد و از خود سلب مسئولیت می‌کند.

آزاد با اشاره به ضرورت و اهمیت بازخورد دادن به معلم تاکید کرد: در مدارس غیردولتی بازخورد دادن اغلب اغلب به بازخواست تبدیل شد است.

این فعال رسانه‌ای با اشاره به اینکه ۶۰ درصد معلمان جوان ما کناب نمی‌خوانند خوانند، گفت: معلمی که این اتفاق را تجربه می‌کند عامل آن است که در تربیت نسل آتی مشکل‌آفرین شود.

آزاد افزود: از تحول بنیادین بابد دست برداشت و تغییرات کوچک را باید مورد توجه قرار داد، الان هیچکدام از مسئولان آموزش و پرورش جسارت تغییر بزرگ را ندارند.

انتهای پیام /