ناراحتی برخی هنرمندان از بی مهری فیلمسازان/ پیشکسوتی که از بازیگر شدن پشیمان است

به گزارش حوزه سینما  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، بازیگری حرفه‌ای بی رحم است, تا زمانی که بازیگران جوان و شاداب هستند,درخواست های بسیاری برای حضور در پروژه های مختلف دارند اما زمانی که پا به سن می‌گذارند به فراموشی سپرده می‌شوند؛ این حال و روز بازیگران پیشکسوت امروز ماست که خانه نشین شده اند. ما هم به همین بهانه سری به آن ها زدیم تا پای درد دل آنها بنشینیم.

نمی دانم چرا کارگردان ها از من دعوت نمی کنند

صدیقه کیانفربازیگر سریال «میوه ممنوعه» درباره بی رحمی این حرفه و به فراموشی سپرده شدن او در عرصه هنر به خبرنگار ما گفت:‌نمی‌دانم چرا کارگردان‌ها از من دعوت نمی‌کنند با وجود اینکه من هنوز توانایی بازی دارم، در حال حاضر در رادیو و تئاتر کار می‌کنم و هیچ مشکلی ندارم.

وی در ادامه افزود: من از رادیو شروع کردم و کارمند شرکت نفت بودم اما به دلیل علاقه به این حرفه در سن کم،خودم را بازنشسته کردم که‌ ای کاش، این کار را نکرده بودم؛ از دست دادن شغلی ثابت که می‌توانست زندگی امروز من را به شکل دیگری رقم بزند، ناراحت کننده است؛ اما آنقدر این حرفه جذاب است که وقتی وارد می‌شوی دیگر نمی‌توانی از آن دل بکنی و زمانی متوجه می‌شوی که دیگر دیر شده است و جوانی را به پای آن گذاشته اید.متاسفانه امروز نامی از ما به زبان نمی‌آورند و این درد بزرگی است.

کمرنگ شدن خانواده در آثار امروزی

وی درباره سریال‌هایی که نامی از خانواده در آن برده نمی‌شود، گفت:فیلم و سریال‌هایی که امروز تولید می‌شوند دیگر اسمی از خانواده و بزرگتر در آن نیست و تنها روی جوانان مانور می‌دهند که این یعنی حذف بازیگران پیشکسوت از کار، فیلم‌هایی که تنها برای فروش بیشتر و سود بیشتر عوامل سازنده آن تولید می‌شود.

اشتباه کردم وارد این حرفه شدم

زهره صفوی بازیگر پیشکسوت تلویزیون و سینما درباره این هنر و بی توجهی ها به پیشکسوتان گفت:‌ای کاش به وادی هنر وارد نمی‌شدم اگر میدانستم این عرصه آنقدر بی وفاست، هرگز وارد آن نمی‌شدم.

وی ادامه داد:من از ۵ سالگی وارد این حرفه شدم و تشویق دیگران آنقدر برایم جذاب و دوست داشتنی بود که نمی‌توانستم از آن دل بکنم، اما امروز بعد از این همه سال زحمت کشیدن به راحتی ما را کنار گذاشته اند و به جای ما به سمت دختر و پسر‌های جوان می‌روند و سن آنها را با گریم افزایش می دهند تا به جای پیشکسوتان کار کنند. من حرفم این است چرا بازیگران پیشکسوتی که می‌توانند بازی کنند را کنار گذاشته اند، مگر ما جای کسی را تنگ کرده ایم؟

صفوی در ادامه با اشاره به حذف پدر و مادر‌ها در فیلم و سریال‌ها افزود:واقعا جای تاسف دارد که فیلمسازان دست به تولید آثاری می‌زنند که خانواده در آن جایگاهی ندارد و یا آنقدر کمرنگ است که در ذهن مخاطب نمی‌ماند. سریال «پدر سالار» یکی از سریال‌هایی بود که خانواده در آن جایگاه ویژه‌ای داشت، اما امروزه کمتر به آن پرداخته می‌شود و همین امر باعث حذف بازیگر‌های هم سن و سال ما می‌شود، متاسفانه این روز‌ها نقش‌هایی هم که برای افراد مسن و کهنسال نوشته می‌شود؛ اکثرا نقش‌های بی اثر و خنثی است که اگر از فیلم حذفشان هم کنیم اتفاقی نمی‌افتد.

عادت ندارم از فیلمسازان نقشی طلب کنم

غلامحسین لطفی درمورد بی رحم بودن این حرفه گفت:بازیگران حق انتخاب ندارند و من هم بازیگری نبودم که خودم را به کسی تحمیل کنم، اما نمی‌دانم چرا کارگردان‌ها هم فراموشکار شده اند و بازیگران را به یاد نمی‌آورند. من سال‌ها برای این حرفه زحمت کشیدم، اما بی مهری فیلمسازان ما را می‌رنجاند.

وی به آسیبی که باعث دور شدن از این فضا شده اشاره کرد و افزود:سر یک پروژه بودم که باید روی دیوار می‌ایستادم و دیالوگ می‌گفتم اما پای من پیچ خورد و در استخر بدون آب خانه مجاور افتادم که این حادثه باعث شکستگی پای من شد و من را خانه نشین کرد، در حال حاضر در شرایط مناسبی به سر می‌برم، اما فیلمسازان، من را به کاری دعوت نمی کنند، چون فکر می‌کنند این مشکل، مانع از فعالیت هنری من می‌شود با وجود اینکه من همین الان هم آمادگی برای بازی را دارم و اگر به بازی دعوت نشوم خودم فیلمسازی را آغاز می‌کنم.

قاضی مرادی هنوز هم چشم انتظار بازی است

مهوش وقاری درباره بیماری همسرش محسن قاضی مرادی و دور شدن هر دوی آنها از این حرفه گفت:چند سالی است که درگیر بیماری محسن هستم.این بیماری باعث شد تا محسن رفته رفته از دنیای هنر فاصله بگیرد. در ابتدا چند نقش بازی کرد که مخاطب فکر می‌کرد نقش او به این گونه است، اما به دلیل وضعیت جسمی،مجبور بود که اینگونه بازی کند و با پیشرفت بیشتربیماری، محسن خانه نشین شد.

وی درباره بازی در سریال خانگی «هیولا » گفت:در این اواخر هم در سریال خانگی «هیولا » بازی کرد که البته من مخالف بودم، اما اشتیاقی که محسن به این حرفه داشت مانع از مخالفت من شد، برای این کار هر لحظه پشت صحنه حضور داشتم تا سکانس هایش ضبط شود، اما خودم هرگز آن سریال را ندیدم.

وقاری گفت:اشتیاق بیش از حد محسن به این حرفه باعث شده تا ما هر روز در خانه فیلم و سریال‌های متعددی را ببینیم و درمورد آن با هم صحبت کنیم.

وقاری در ادامه به کم کار شدن خودش اشاره کرد و گفت:من هم به خاطر مراقبت از همسرم ناچار شدم در خانه بمانم و کار‌هایی را که به من پیشنهاد می‌شود را یکی پس از دیگری رد کنم و امروز دیگر به جایی رسیده که به من نقشی پیشنهاد نمی‌شود و اگر هم پیشنهاد بشود تنها دو تا سه سکانس هست که بازی نکردن آن بهتر از بازی کردن  است، بعد از چهل سال فعالیت در این هنر قدری از این حرفه دور افتادیم و این حرفه آنقدر بی رحم است که اگر نباشی کسی یادت نمی‌کنند.

برخی فکر می‌کنند محسن وجود خارجی ندارد

وی درباره برخورد برخی از هنرمندان نسبت به شرایط همسرش تصریح کرد:این همه بی تفاوتی در این حرفه واقعا تاسف بار است چه به لحاظ خانه سینما چه به لحاظ همکاران؛ طوری رفتار می‌کنند که انگار محسن نیست و تنها می‌پرسند که خوبه؟ چطوره؟

وی با گلایه از این نوع احوالپرسی گفت:بهتر است با خود او صحبت کند و حال او را جویا شوند چرا که دوست ندارم ترحم کنند، اما اگر هم دوست دارند یادی کنند حداقل با احترام باشد.

وقاری در ادامه به انتخاب بازیگران اشاره کرد و افزود:امروزه بیشتر فیلمسازان به سمت سوپر استار‌ها رفته اند و دیگر ما را فراموش کرده اند و یا در حد یک سکانس از ما دعوت می‌کنند که بازی نکردن در آن سکانس بهتر است، هر جای دنیا را نگاه می‌کنی وقتی بازیگران پا به سن می‌گذارند با احترام از آن‌ها دعوت می‌کنند و جایگاهشان را حفظ می‌کنند، اما در سینمای ما برعکس است.

بازیگری برای من ارزشمند است

محسن قاضی مرادی دیگر بازیگر پیشکسوت سینما ضمن تایید صحبت های همسرش گفت:حرفه بازیگری برای من به شدت ارزشمند است و دلم می‌خواهد به آن عرصه برگردم و بازی کنم، در روز‌های اول بیماری می‌توانستم بازی کنم، اما رفته رفته ادامه مسیر برایم دشوار شد.

وی افزود:خانه نشینی برایم سخت است، اما مجبور به تحمل آن هستم و با دیدن فیلم و سریال‌ها، آن دوران را برای خودم یادآوری می‌کنم.از خانم وقاری خیلی ممنونم که در این سال‌ها کنارم مانده و این سختی را برایم آسانتر کرده است.

انتهای پیام/