پدرم عاشق زندگی بود/ شعری که جمشید مشایخی به یاد شهدا می‌خواند

سام مشایخی، پسر جمشید مشایخی در خصوص تولد پدرش به خبرنگار  حوزه تئاتر  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،گفت: من هر سال ۶ آذر قلبم از سینه بیرون می‌آید. این دومین سالی است که پدر در روز تولدشان در کنار ما نیستند. خاطرم است سال ۹۷ و در آخرین جشن تولد ایشان، همراه با دوستانشان چقدر خوشحال بودند.

پسر استاد مشایخی ادامه داد: علاقه پدرم به زندگی بسیار بیشتر از من بود؛ من در حدود ۲۵ سال، روزی  ۴ ساعت را با پدر می‌گذراندم و بسیار اوقات خوشی با هم داشتیم.

او در خصوص نصایح مرحوم مشایخی  به خود گفت: پدرم همیشه به من می‌گفت «برّنده‌ترین شمشیر صداقت است» و از من می‌خواست که با دیگران مهربان باشم.

سام مشایخی درباره علایق مرحوم پدرش هم گفت: پدر من علاقه وافری به اشعار سعدی، حافظ و مولانا داشت؛ ولی همیشه این شعر از ابوسعید ابوالخیر را زیر لب زمزمه می‌کرد: «وا فریادا ز عشق وا فریادا/ کارم به یکی طرفه نگار افتادا/ گر داد دل شکسته دادا دادا/ ور نه منو عشق هرچه بادا بادا». پدرم به خانواده‌های شهدا هم علاقه داشت و هر زمان یاد شهدا می‌افتاد، این شعر را می‌خواند: «آن فرو ریخته گل‌های پریشان در باد/ کز می‌جامِ شهادت همه مدهوشانند/ نامشان زمزمه‌ نیمه‌شبِ مستان باد/ تا نگویند که از یاد فراموشانند»

انتهای پیام/