خداوند به واسطه چه کسانی عذاب را از اهل زمین دفع می‌کند؟ +صوت

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمت‌هایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند. از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم پرداختند. ما نیز با هدف آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر مفسران قرآن کریم می‌پردازیم.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَکُمْ مَا فِی الْأَرْضِ وَالْفُلْکَ تَجْرِی فِی الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ وَیُمْسِکُ السَّمَاءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلَّا بِإِذْنِهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَحِیمٌ

(ای بشر) آیا ندیدی که هر چه در زمین است خدا مسخر شما گردانید و کشتی به فرمان او در دریا سیر می‌کند و آسمان را (دستور) او نگاه می‌دارد که بر زمین نیفتد مگر به اذن او؟ همانا خدا به مردم بسیار رئوف و مهربان است.

فایل صوتی تلاوت آیه ۶۵ سوره حج

تفسیر آیه ۶۵ سوره حج

پیامبر (ص) فرمودند: یاد خدای عزّوجلّ عبادت است و یاد من، یاد علی و یاد امامان از نسل علی ([همگی]عبادت است؛ سوگند به خدایی‌که مرا به پیامبری مبعوث نمود و مرا بهترین مردمان قرار داد! جانشین‌من علی (ع) بهترین جانشینان است و او حجّت خدا بر بندگانش و خلیفه او بر خلقش می‌باشد و امامان‌راهنما پس از من از نسل او هستند.

بیشتر بخوانید

• خداوند چگونه از بنی آدم در «عالم ذر» پیمان گرفت؟ +صوت

خداوند به‌واسطه آن‌ها عذاب را از اهل‌زمین باز می‌دارد و به‌واسطه آن‌ها «یُمْسِکُ السَّماءَ أَنْ تَقَعَ عَلَی الْأَرْضِ إِلَّا بِإِذْنِهِ»؛ و به‌واسطه آن‌ها کوه‌ها را نگه می‌دارد که اهل‌زمین را به لرزه درنیاورند.

این آیه استشهاد دیگرى بر عموم قدرت خدا است و مقابله میان تسخیر آنچه در زمین است و تسخیر کشتى‌ها در دریا تأیید مى کند که مراد از زمین، خشکى، در مقابل دریا است و بنابراین که جمله (و یمسک السماء...) پس از این دو جمله واقع شده، مى رساند که حاصل مقصود این است که خدا آنچه در آسمان و آنچه در زمین، و آنچه در دریا‌ها است مسخر براى شما کرده.

مراد از آسمان همانطور که گفتیم جهت بالا و موجودات بالا است پس خدا نمى گذارد که آن موجودات فرو ریزند و به زمین بیفتند، مگر به اذن خودش که با اذن او احیانا سنگ هاى آسمانى و صاعقه و امثال آن به زمین مى افتد. خداوند این آیه را با دو صفت رافت و رحمت ختم فرموده تا نعمت را تتمیم نموده، منت را بر مردم تمام کرده باشد.

انتهای پیام/