باشگاه خبرنگاران جوان - مشاغلی در جهان وجود دارد که کارگرانش هر صبح با این تردید از خانه بیرون می‌روند که شاید امشب دیگر بازنگردند؛ مشاغلی که اقتصاد بدون آن‌ها می‌ایستد اما جان انسان‌ها را می‌گیرد.

به رغم اینکه هر حرفه‌ای بخشی از ریسک را در ذات خود دارد، اما برخی مشاغل در جهان به مرز رویارویی روزانه با مرگ نزدیک شده‌اند؛ حرفه‌هایی که در آن‌ها کارگران در جنگل‌های انبوه، روی ارتفاعات سر به آسمان کشیده، اعماق معادن تاریک یا دل دریاهای متلاطم، هر لحظه با تهدید حادثه و مرگ دست‌وپنجه نرم می‌کنند. هزاران نفر در سراسر دنیا در چنین مشاغلی فعالیت دارند؛ مشاغلی که بنا بر گزارش «کیلْوِن توبست» یک وبلاگ تخصصی در حوزه ایمنی کار و تحقیقات حوادث در اسکاتلند انگلیس در صدر خطرناک‌ترین حرفه‌های جهان قرار می‌گیرند و همچنان با وجود توسعه تجهیزات ایمنی، بر جرأت، مهارت و آمادگی دائمی برای شرایط اضطراری استوار هستند.

در میان این مشاغل، نخست کارگران قطع درختان قرار دارند؛ نیروهایی که در جنگل‌های متراکم آمریکا، کانادا، برزیل و کشورهای اسکاندیناوی تا هر جای دیگر جهان مشغول فعالیت‌اند. آن‌ها با سقوط ناگهانی درختان، لغزش شاخه‌ها، کار با تجهیزات سنگین و تأخیر در امدادرسانی به‌دلیل فاصله بسیار زیاد از مراکز درمانی روبه‌رو هستند. پس از آن، کارگران صید دریایی قرار می‌گیرند؛ شاغلانی که در آب‌های آزاد اطراف آلاسکا، ژاپن، نروژ و شیلی و دیگر مناطق با خطر غرق‌شدن، سقوط از عرشه، واژگونی شناور یا آسیب تجهیزات صیادی مواجه می‌شوند.

گروه دیگری که در این فهرست قرار دارد، تعمیرکاران و نصب‌کنندگان سقف‌ها هستند؛ افرادی که در آمریکا، استرالیا، انگلیس و آفریقای جنوبی روی ارتفاعات کار کرده و با سقوط، لغزش ناشی از بارش یا گرمای شدید و وزش بادهای ناگهانی دست‌به‌گریبان‌اند. همچنین خلبانان و مهندسان پرواز، به‌ویژه در بخش‌هایی مانند پروازهای کشاورزی، عملیات اطفای حریق و پروازهای مناطق دورافتاده، با خطر خرابی تجهیزات، شرایط جوی سخت یا اشتباهات ناشی از خستگی مواجه‌اند.

در ادامه این فهرست، کارگران جمع‌آوری پسماند به چشم می‌خورند؛ نیروهایی که در خیابان‌های شلوغ از آمریکا تا اروپا، هند و برزیل و هر جای دیگر دنیا مشغول کارند و با خطر برخورد با خودروها، فشار تجهیزات و جراحت ناشی از زباله‌های خطرناک روبه‌رو می‌شوند. کارگران سازه‌های فولادی نیز از خطرناک‌ترین کارکنان جهان محسوب می‌شوند؛ کسانی که در آمریکا تا چین و کشورهای خاورمیانه روی تیرهای فلزی مرتفع به ساخت پل‌ها و ساختمان‌های بلند مشغول‌اند و سقوط، ریزش قطعات و حادثه در زمان نصب سازه، تهدید دائمی آن‌هاست.

رانندگان و به‌ویژه رانندگان کامیون‌ها نیز در کشورهایی مانند آمریکا تا کانادا، اروپا، استرالیا، هند و برزیل و دیگر کشورهای آسیایی با حوادث جاده‌ای، خستگی مفرط ناشی از ساعت‌های طولانی رانندگی و حتی خطرات سرقت و ناامنی مواجه هستند. در همین حال، کشاورزان و کارگران بخش‌های زراعی، از هند و چین تا برزیل و استرالیا و آسیا هم با واژگونی تراکتورها، گاز گرفتن حیوانات، آسیب ماشین‌آلات و تماس با مواد شیمیایی کشاورزی روبه‌رو هستند.از دیگر گروه‌های پرخطر، نیروهای آتش‌نشانی‌اند؛ شاغلانی که در مناطق بحران‌زده مانند آمریکا و استرالیا، با شعله‌های عظیم، ریزش سازه‌ها، دود غلیظ و مواد سمی می‌جنگند و فشار جسمی و روحی بسیار بالایی را تحمل می‌کنند. در نهایت، کارگران معادن از چین، آفریقای جنوبی، شیلی و ایران با ریزش تونل‌ها، انفجارها، خرابی ماشین‌آلات و تنفس طولانی‌مدت گردوغبار معدنی مواجه هستند؛ گردوغبارهایی که بیماری‌های ریوی خطرناکی را در سال‌های بعد ایجاد می‌کنند.

اثر اقتصادی مشاغل پرخطر بر بازار کار و هزینه‌های تولید

بر اساس این گزارش، چنین مشاغلی هرچند جزو ضروریات اقتصاد جهانی و محور رشد تولید در کشورها هستند، اما مخاطرات آن‌ها هزینه‌های سنگینی را نیز بر اقتصاد تحمیل می‌کند؛ از هزینه درمان و بیمه گرفته تا کاهش بهره‌وری ناشی از کمبود نیروی ماهر.در بسیاری از کشورها از جمله ایران، کمبود کارگران ماهر در مشاغل پرریسک، هزینه تولید در بخش‌هایی چون معدن، ساخت‌وساز یا کشاورزی را افزایش داده و کارفرمایان را ناگزیر به سرمایه‌گذاری بیشتر در آموزش و ایمن‌سازی محیط کار کرده است.حضور نیروی کار جوان ایرانی در بخش‌هایی مانند معدن، حمل‌ونقل جاده‌ای و آتش‌نشانی، این نیاز را برجسته‌تر کرده است که استانداردهای ایمنی و مقررات کار بیش از پیش به‌روز و سخت‌گیرانه شوند.