به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران اراک، گاهي نحوه بيان و برخورد والدين و مربيان با كودك، او را به دروغ گفتن وامي‌دارد و به او دروغگويي را مي‌آموزد. يعني وقتي والدين به كودكي كه مرتكب عمل خلافي شده، اصرار مي‌كنند كه او اين كار را انجام نداده، بلكه ديگري مثلا همسايه يا دوست يا برخي موجودات خيالي سبب آن بوده‌اند، نه‌تنها فرزندشان را به دروغگويي تشويق مي‌كنند، بلكه او را به گريز از قبول مسئوليت رفتارش نيز وامي‌دارند.

به گفته روا نشناسان دروغ گفتن يكي از رفتارهاي متداول كودكان چهار پنج ساله است كه از نظر اخلاقي نبايد مورد قضاوت قرار بگيرد، اما نسبت به علت آن، به اين دليل كه به يك عادت تبديل مي‌شود، نبايد بي‌توجه بود. كودكان در اين سن و سال معمولا به دو دليل دروغ مي‌گويند كه نخستين علت آن خيالپردازي است و دليل ديگر آن، نوع رفتار والدين و تائيد و تشويق خودآگاه يا ناخودآگاه فرزندانشان به دروغگويي است./س