*کار نیکو، کاری است که موجب شادی و آسایش و کمال آدمیان است و نوعی کرامت و بخشش به حساب می‌آید زیرا شخص باید از سرمایه جان و تن و ثروت مادی و معنوی خویش به خاطر دیگران خرج کند.

*در این آیه خداوند تشویقی کرده است کار نیکو را که اولاً هر کار خوبی در جهان پاداش دارد.

تو نیکی می کن و در دجله انداز            که ایزد در بیابانت دهد باز (سعدی)

ثانیاً خداوند هر نیکی را به ده برابر پاداش می‌دهد تا اصحاب سود و سودا را به سرمایه گذاری بر انگیزدو هیچ مرکز مالی در جهان نیست که سود هزار درصد پیشنهاد کند و البته این هزار درصد حد اقل است و گرنه خداوند وعده هفتاد و هفتصد برابر یعنی هفت هزار و هفتاد هزار درصد نیز داده است و گاه وعده پاداش بی حساب و بی حد داده است.

*این آیه درسی و حکمتی است برای همه مردمان که مانند پروردگارشان باشند یعنی هر کس به صدق و اخلاص، کار نیکویی نسبت به آن‌ها انجام داد و خدمتی کرد آن را عزیز شمرند و شکر گویند و شکرانه بدهند و باز خود را بدهکار بدانند زیرا آن کس که ابتدا خوبی می‌کند سبقت با اوست.

*اگر کسی کار ناشایستی کرد شایسته است در صورت امکان او را ببخشند که خداوند و بندگان مخلص او چنین می‌کنند و گرنه به مصداق آیه حاضر بدی را به همان اندازه و نه بیشتر پاسخ گویند.

کم مباش از درخت سایه افکن         هر که سنگت زند ثمر بخشش (سعدی)

*پاداش حقیقی هر کار خوب نزد اهل معرفت همان کار خوب است که توفیق انجامش بهترین پاداش آن است زیرا انجام کار نیک به تدریج در آدمی به ملکه و خصلت نیکویی تبدیل می‌شود. آن حسنه ای است که آدمی با خود نزد پروردگار می‌برد.

*خوبی تاجی است از شرافت که آدمی را سلیمان زمان و نادره دوران می‌کند. آن ده برابر که خداوند فرموده است به حقیقت ده فرزند است که عروس خوبی می‌زاید همه نیکوروی و نیکوکار و از هر یک هزار برکت دیگر متولد می‌شود و زایش‌ها با افزایش‌ها تکرار می‌شود و این اجر بی حساب است.