به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ؛نشسته‌م و وصیت‌نامه‌اش را دوباره خواندم. نمی‌دانم برای چندمین بار. حسابش از دستم در رفته. وصیت‌نامه را در شهر تازه آزاد شده‌ی بوكان و در حالی كه صدای تیراندازی از بالای محل اسكانشان شنیده می‌شده نوشته است. شرایطی كه فقط به سختی می‌توانم تصورش كنم.

اما یك جای وصیت‌نامه را خوب می‌فهمم. جایی كه با خواندنش قلبم آتش می‌گیرد: «ما راه سهل را در پیش گرفتیم، دشواری راه برای شما مانده است.»