باشگاه خبرنگاران – نعمت میرزاده در شعر احساس، احساس شرم و رنج حاصل از درد خود را بیان می‌کند این درد با توجه به محتوای شعر دردی اجتماعی است.   
 
درنگ شب، درنگ تاریکی و یاس است جان بخشی در شعر موج زده و شکوفه ریختن بهار، شکوفه زدن درختان بهار است.   
 
آوردن شب، شفق و فروغ ترکیب تاریکی و روشنایی را در شعر می‌آفریند احساس شرم شاعر از زندگی ناامیدی شاعر را نشان می‌دهد آن قدر ناامید که از تمام جامعه و حتی زندگی شرمنده است.   
 
بیان نیاز برای ریزش دیوارهای شهر ویرانی شهر را جزئی جدانشدنی می‌بیند شاعر حتی از این نیاز به ویرانی هم شرمنده است./ص