نخلهای بی حرکت ، نخلهای بی سر
 
بوی خاک و خون
 
و حصار بی حس شهر
 
که با صدای پا ، یا تیری می شکند
 
 
 
گریه کودک بی مادر
 
و مادر بی کودک
 
و چشمان مضطرب که صدای شب را در خود جای
 
می دهد
 
و تا روزی شکسته شود شب شوم
 
 
 
پوتین های کثیف
 
خاک پاک را آلوده می کند
 
باید که شکسته شود له شود پای دشمن ، قلب سنگ
 
دشمن
 
 
 
و اما ، می آیند از کرانه های نور
 
با امواجی از عشق می خوانند
 
آیه های سبز عشق
 
و اینان مقلدان کوی دل هستند
 
که پرده شب را پاره خواهند کرد
 
باز شد درهای فتح
 
و این بار
 
پا می گذارند یاران سرخ
 
با آیینه
 
با یک بغل ایثار و شهامت
 
و تبسم
 
قفل لب را باز می کند
 
چقدر زیباست آزادی و سرافرازی
 
 
 
صدایی از دریا
 
با خروش ، بدون تأمل
 
خبری بر تمامی باغ
 
برای تمام مردم
 
 شهر شهیدان ، شهر خون
 
ـ خرمشهر ـ آزاد شد.