غلامی‌نژاد افزود: ظروف مسی و آهنی به علت داشتن عناصر مس و آهن سبب ایجاد واکنش با شیر شده و روند اکسیداسیون شیر را سرعت می‌بخشد، که برای شیر نامطلوب است و باعث تغییر طعم شیر می‌شود. علاوه بر تغییر طعم شیر، کیفیت شیر را پایین آورده و ماندگاری شیر کم می‌شود. به همین دلیل در گذشته برای نگهداری شیر، آن را در ظروف نقره می‌ریختند و یا یک سکه فلزی که جنس نقره داشت در داخل ظرف شیر قرار می‌دادند تا از اکسیداسیون شیر جلوگیری کند. 

وی اذعان داشت: امروزه در کارخانجات اکثرا از ظروف استیل ضد زنگ استفاده می‌شود. علاوه بر ظروف مسی ظروف شفاف وشیشه‌ای هم شیر را دچار فساد می‌کند. بنابراین ظرف شیر هرچه مات‌تر باشد، بهتر است. یا بهتر است بگوییم شیر تاریکی را دوست دارد. اگر شیر در ظرف شفاف باشد، اشعه خورشید باعث فساد پروتئینی آن شده و اسید آمینه می‌تونین را به میتوتال تبدیل کرده و طعم پختگی یا کارتنی به شیر می‌دهد. 

این کار‌شناس صنایع غذایی گفت: نور لامپ‌های مهتابی مغازه‌ها هم می‌توان روی شیر‌هایی که در ظروف شفاف هستند، اثر بگذارد و طعم ظرف شیر را بدهد. در کل شیر خود بوی خاصی ندارد اما به شدت جاذب بو می‌باشد و از دامداری تا مغازه باید نکات بهداشتی رعایت شود. همچنین شیر در دمای بالا اگر پخته یا جوشیده شود، گوگرد آن آزاد شده و بوی پختگی به شیر می‌دهد و نباید شیر را در دمای زیاد جوشاند. 

وی خاطرنشان کرد: در هنگام سفر اگر کودک ما از شیر استفاده می‌کند، باید شرایط نگهداری آن را فراهم کنیم که دچار آلودگی نشود و مدت طولانی تری سالم بماند تا کودک از آن بهره کافی را ببرد. 

انتهای پیام/