"مخمل‌بافی" اوج هنر نساجی است
به گزارش خبرنگار حوزه میراث فرهنگی باشگاه خبرنگاران، مخمل نوعی پارچه ابریشمی پرزدار است که در بافت آن از دو نوع تار، یکی به عنوان تاربوم و دیگری به عنوان تار پرز و یک نوع نخ پود استفاده می‌شود که از نظر ظرافت در طرح و نقش و لطافت در بافت، اوج هنر نساجی محسوب می‌شود و دارای انواع گوناگونی بوده است که زیباترین آنها مخمل نقش برجسته بوده که در آن طرح و نقشه "که از تارهای پرز شکل می‌گیرد"‌ از سطح بوم در زمینه پارچه برجسته بوده و خودنمایی می‌کند.

بنابراین گزارش؛ از انواع دیگر مخمل می‌توان به مخمل ساده، مخمل گلدار، مخمل موجدار و مخمل دوخوابه اشاره کرد که هر یک از جذابیت و زیبایی خاص و بی‌نظیر برخوردارند.

سابقه تاریخی مخمل‌بافی در ایران به طور قطع مشخص نیست و آنچه مشخص بوده بافت انواع پارچه‌های ابریشمی از دوره هخامنشیان در مناطق مختلف ایران رواج داشته و پس از آن در سلسله ساسانی این رونق به اوج رسیده است.

در دوره اسلامی نیز بافندگی انواع پارچه‌های ابریشمی ادامه یافت و در عصر سلجوقیان و سپس در دوره حکومت صفویان "عصر طلایی صنایع ایران" به اوج تکامل و پیشرفت رسید و بنا به افکار بسیاری از صاحب‌نظران و کارشناسان، مخمل در این دوره ابداع شده است "البته برخی از آنها نیز بر این باورند که ابداع مخمل مربوط به قرون ششم و هفتم هجری یعنی همزمان با قرون وسطایی اروپا است"

از مخمل جهت دوخت البسه اعیان و اشراف، دوخت پرده و رویه مبلمان و صندلی کاخ‌ها و همچنین به منظور تجلید کتاب آسمانی قرآن و دوخت سجاده و جانماز نیز استفاده می‌شده است.

بنابر این گزارش، مراکز عمده مخملبافی در شهرهای یزد و کاشان بوده که مخمل کاشان از نظر تنوع رنگ و طرح و ظرافت در بافت و به جهت وجود هنرمندان خوش‌ذوق نقاشی "استاد رضا عباسی" و نساجان چیره‌دست و خلاق همواره دارای شهرت جهانی بوده است.

انتهای پیام/