کد خبر: ۴۹۸۲۱۱۲
تاریخ: ۲۶ شهريور ۱۳۹۳ - ۰۸:۴۶
به بهانه شکست سنگین تیم ملی امید مقابل ویتنام؛
چه بر سر فوتبال ایران آمده است؟!
یکی از علائم ناخوشایندی که معمولا به سرعت به مشام فوتبال ملی می‌رسد، نتایج تیم ملی امید است.
به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران، تیم ملی امید به مانند یک مزرعه جایگزین در تمام فوتبال‌های دنیا عمل می‌کند وقتی به فوتبال آلمان نگاه می‌کنیم این مقوله را در آنجا به خوبی مشاهده می‌کنیم. به هر حال فوتبالیست‌های دنیا باید از مزرعه امید عبور کنند تا به تیم ملی برسند حوادثی که در تیم امید اتفاق می‌افتد نمی‌توانند جدای از آینده تیم ملی باشند. در واقع این امید است که باید پست‌های خالی شده تیم ملی را پس از هر دوره جام جهانی بازسازی و ترمیم نماید اما متاسفانه آثاری که از تیم ملی امید نمایان است نشان می‌دهد که این مهم صورت نخواهد گرفت یا به سختی انجام می‌شود.
سوال بزرگ این است که چه بر سر فوتبال ایران می‌آید که آثار آن کسب چنین نتایجی است؟ آیا لازم نیست گروهی از مسئولان به فکر بررسی این گونه حوادث فوتبالی باشند؟ آیا آموزش یک کشور که بزرگترین نقش در تربیت مربی و در تولید بازیکن دارد نیاز به بازنگری ندارد؟ آیا محتوای فوتبال آموزشی در درون کمیته آموزش فوتبال ایران تأثیری بر تولید بازیکن داشته است؟ آیا آکادمی‌های ایران که در درون باشگاه‌ها تشکیل می‌شود سمبلیک است و فقط برای پر کردن خطوط بخشنامه‌ها است و این آکادمی‌ها نظارت نمی‌خواهد؟
البته با توجه به اینکه زیرساختارهای هر فوتبالی عبارتند از برنامه، امکانات و مربی؛ لزوم نگرش به سه پایه اساسی زیرساختارها امری الزامی به شمار می‌آید.
برنامه‌های تمرینی پایه‌ها، آکادمی‌ها و مدارس فوتبال؛ به طور کلی 20 سال از برنامه جهانی عقب‌تر هستند.
از طرفی به طور اساسی مربیان پایه‌ها برای این منظور تربیت نمی‌شوند.چون محتوای مدونی برای پایه‌ها نداریم و هم مدرس توانایی جهت آموزش و چگونگی انتقال یافته‌ها به درون پایه‌ها را ندارند.
امکانات شاخه سوم زیرساختارها در فوتبال است امکانات آموزشی پایه‌ها به هیچ وجه شکل آکادمیک ندارد و تجهیزات موجود در آکادمی‌ها در مقایسه با آکادمی‌های جهان تقریبا صفر است.
بر این اساس به مسئولان پیشنهاد می‌کنیم گروهی را برای مشاهده مدارس آژاکس، بایرن مونیخ و اسپانیا اعزام کنند تا از نزدیک ببینند که ما در مسئله آکادمی خود هیچ چیز استاندارد نداریم و اگر به این مسئله با همین روند کنونی بی‌توجه باشیم در یک فرایند پنج ساله، 10 سال عقب ماندگی خواهیم داشت.
به هر حال زنگ دیگری نیز به زودی که همانا بازی‌های جام ملت‌های آسیا است به گوش خواهد رسید و بهتر است هم اکنون برای فوتبال چاره‌سازی شود.
انتهای‌پیام/