به گزارش گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران، مسئولان سازمان لیگ برتر فوتبال و فدراسیون به شکلی در مورد پخش مسابقات فوتبال صحبت می‌کنند که گویی فقط آنها هستند که می‌دانند حق پخش تلویزیونی همه جای دنیا وجود دارد.

این استدلال غلط فدراسیونی‌ها در چند باب مورد بحث و بررسی است اول اینکه برخی تیم‌ها دولتی هستند ولی در عمل تقاضای بخش خصوصی را دارند دوم اینکه حق پخش همین حالا هم برای فوتبال محفوظ است و فدراسیون و سازمان لیگ آنرا دریافت می‌کنند.

سوم اینکه مگر می‌شود هم از دولت بودجه گرفت هم پول 160 میلیاردی تبلیغات محیطی را گرفت و دست آخر هم تقاضای پخش زنده بازی‌ها را با دریافت مبالغی بیش از 200 میلیارد تومان کرد؟

اگر صدا و سیما بخواهد حق پخش را از سازمان لیگ با قیمتی که آنها مدنظرشان است بخرد پس چه لزومی دارد که از فضای محیطی تبلیغاتش به نفع صدا وسیما استفاده نکند یا اگر فدراسیون تبلیغات محیطی را با قیمت 160 میلیارد فروخته است پس چه احتیاج است که این مبلغ کلان را از صدا و سیما درخواست کند؟ به نظر می‌رسد اشتهای فوتبالی‌ها پایانی ندارد هنوز پول‌های زیادی است که سرانجامش مشخص نشده و در این فوتبال افرادی هستند"چسبیده" که فوتبال را رها نمی‌کنند اما اظهر و من الشمس است که آقایان چرا در فوتبال مانده‌اند و رهایش نمی‌کنند و هر دم صحبت را پول بیشتر می‌کنند.

صدا و سیما حق پخش را قبول دارد اما مبلغ حق پخش غیر معقول است چرا که فوتبال درآمدهای دیگری از تبلیغات محیطی دارد؟ تمام این "سهم من و سهم تو" بازی فوتبالی کفاشیان است که پول بیشتر در فوتبال تزریق شود تا میلیاردی هم خرج شود  و آب از آب تکان نخورد و اگر کفاشیان دلسوز فوتبال بود پیگیر کم کاری‌های ونیگادا با آن دلارهای ناقابلی که گرفت و تیم‌های جوانان و نوجوانان که خرج‌های میلیاردی داشتند و نتیجه نگرفتند و تمام بی‌برنامگی هم حاصل کار تیمی آیت‌اللهی، نبی، بهروان و کفاشیان بود...

پس پر واضح است که کفاشیان دلش برای فوتبال و پول‌های موجود نمی‌سوزد و همه هم و غم خود را گذاشته است برای استفاده از آخرین روزها و ساعات باقیمانده از ریاستش تا بتواند دین فوتبال را به خودش ادا کند!!

آقای کفاشیان در اظهارات اخیرش گفته است حاضریم با صدا و سیما مذاکره  کنیم، یادمان آمد که آقای کفاشیان سال‌ها فرصت این کار را داشت اما در یک فرار رو به جلو پس از این همه ناکامی به یکباره بحث پخش تلویزیونی را پیش کشید تا تحرکات اعضا مجمع و اذهان عمومی را به سمت این مسئله سوق دهد.

برخی‌ها معتقدند این کار کفاشیان کار درستی است اما برای این عده لازم است که توضیح دهیم صدا و سیما در حال حاضر هم حق پخش می‌دهد و این بخشی است که عام مردم نمی‌دانند اما با توجه به تبلیغات محیطی و پولی که صدا و سیما به فوتبال می‌دهد این کار کفاشیان به نوعی اشتهایی اضافه بر حجم فوتبال است چراکه درخواست غیرمعقول به نوعی اخاذی محسوب می‌شود و بحث اصلا در مورد پخش تلویزیونی نیست.

باشگاه‌های خصوصی می‌توانند برای پخش بازی‌هایشان درخواست حق پخش داشته باشند نه آقای کفاشیان و دوستان طبق معمول بخواهند چاه سیری ناپذیریشان را با پول‌های مردم که نزد صدا و سیما امانتی است برای آموزش و پرورش و اطلاع‌رسانی و رسالت پر کردن اوقات فراغت پر کنند.

ای کاش یک ممیزی در فدراسیون‌ها تا قبل از دوره گودرزی نیز فعال بود و مشخص می‌شد در ورزش چه پول‌هایی رد و بدل می‌شود که هیچ ردی از آن باقی نمی‌ماند.

به نظر می‌رسد ضرر میلیاردی فوتبال بابت پخش نشدن دیدارها از تلویزیون تلنگری به آقای کفاشیان زده که در تکاپوی جلسه با مسئولان رسانه ملی است.

انتهای پیام/