به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران شیراز؛ مسجد جامع عتیق در شرق حرم شاهچراغ(ع) قرار دارد. این مسجد در دوره 200 ساله سلطنت عمرو لیث صفاری در سال 281 هجري قمري ساخته شده است.

در گذر هزار سال اخیر، این مسجد چندین بار، از جمله در زمان اتابکان، در زمان سلطان ابراهیم میرزا پسر شاهرخ گورکانی، در دوران صفویه و در سال 1315 خورشيدي تعمیر و بازسازی شده است.

ساختمان مسجد که نخستين هسته تاریخی شهر شیراز است، دربرگيرنده بنای مرتفعي است که دارای چندین حجره و شبستان است. در میان ضلع شمالی این مسجد، تاق‌نمای بلندی قرار دارد که آن را «تاق مروارید» می‌نامند.

این مسجد دارای 6 در ورودی و خروجی است. در ورودی ضلع شمالی به "دروازه امام"معروف است و کتیبه بالای آن در دوران صفوی در سال 1031 هجري قمري به خط علی جوهری نگاشته شده است.

در وسط صحن، بنایی مکعب شکل همانند خانه کعبه از گچ و سنگ ساخته شده که نزدیک به 1 متر از سطح زمین بلندتر است و گرداگرد آن را ایوانی به عرض 2 متر فراگرفته است.

این بنا که در سال 752 هجري قمري به دستور شاه شیخ ابو اسحاق اینجو حاکم فارس ساخته شده، دارالمصحف، بیت‌المصحف و خدای‌خانه خوانده می‌شود و این بدين رو است که این مکان علاوه بر نگاهداری قرآن‌های تاریخی به خط امیرالمومنین(ع)، امام حسن(ع)، امام صادق(ع) و چند تن از ياران پیامبر و پيروان او محل تلاوت قرآن نیز بوده است. هم اینک برخی از این قرآن‌ها در موزه پارس نگاهداری می شوند.

انتهای پیام/ش