به گزارش خبرنگار ادبیات باشگاه خبرنگاران، محمدرضا شجریان با حضور در همایش بین‌المللی حافظ با اصرار ریاست دانشگاه برای خوانندگی به بالای سن رفت اما به خواندن چند دوبیتی از حافظ اکتفا کرد و گفت: بیتی که از حافظ در این همایش خوانده شد، به نظرم درست خوانده نشده و درست آن به نظرم این‌گونه است: «جلوه‌ای کرد رخت دید ملک عشق نداشت / عین آتش شد از این غیرت و بر آدم زد».

 بیت دیگری نیز هست که به نظر من الحق زیباست: «نظری خواست که بیند به جهان صورت خویش / خیمه در مزرعه آب و گل آدم زد». البته من نمی‌دانم چرا این بیت در خیلی از نسخ حافظ نیست.

وی ادامه داد: غنای شعر حافظ من را به خواندن وامی‌دارد و چنان من را شیفته می‌کند و می‌برد به جایی که از خود بی‌خود می‌شوم و یک‌باره به خود می‌آیم و متوجه می‌شوم در جمعی در حال آواز خواندن هستم.

شجریان بیان کرد: شعر حافظ گاهی من را در آواز به جایی می‌برد که همیشه نمی‌توان به آنجا رسید. حافظ همیشه برای من مطرح بوده و معلم، مربی، پدر و همه‌چیز بوده است. عشق برای ملک نیست برای انسان است. فرشته عشق نداند که چیست:

فرشته عشق ندانست چیست قصه مخوان

بخواه جام و شرابی به خاک آدم ریز

جلوه‏ای کرد رخش دید ملک عشق نداشت

خیمه در مزرعه‏ آب و گل آدم زد

شجریان در پایان سخنانش اظهار داشت: زیاده‌گویی نمی‌خواهم بکنم؛ چند سالی است که من می‌خوانم و آنچه باید را تا به حال خوانده‌ام و از این به بعد هرچه بخوانم زیاده‌گویی است.

اما صدای یکی از آهنگ‌های شجریان در سالن کنگره از سوی اتاق فرمان پیچید و با تشویق حاضرین همراه شد.

انتهای پیام/