آنچه فرهنگ ما را پس از تازش مغولها , انگلیسیها و دیگر کشورها به میهن ما زنده نگاه داشته , زبان مادری مان است پس تلاش می کنیم زبان مادری خود را پاس داریم و تا می توانیم از واژه های زبان خودمان به جای واژه های بیگانه ای که پس از این تازشها به زبانمان وارد شده بهره ببریم و با آنها گفتگو کنیم و بنویسیم.

به جای واژه بیگانه «آلات موسیقی» واژه پارسی «خُنیایگان » را بکار ببریم.
به جای واژه بیگانه «اباء » واژه پارسی «رویگردانی » را بکار ببریم.
به جای واژه بیگانه «ابتدایی» واژه پارسی « آغازین» را بکار ببریم
به جای واژه بیگانه «ابتکار» واژه پارسی « نوآوری» را بکار ببریم.
به جای واژه بیگانه «ابتلاء» واژه پارسی «دُچاری» را بکار ببریم.
به جای واژه بیگانه «اتفاق» واژه پارسی «رویداد» را بکار ببریم.
به جای واژه بیگانه «اتصال» واژه پارسی « پیوستن» را بکار ببریم.
به جای واژه بیگانه «اتباع» واژه پارسی « شهروندان» را بکار ببریم.
به جای واژه بیگانه «اتاق» واژه پارسی « سراچه» را بکار ببریم.
به جای واژه بیگانه «اتکاء» واژه پارسی « پشت دادن بر» را بکار ببریم.
به جای واژه بیگانه «اتمام» واژه پارسی « سرانجام » را بکار ببریم.
به جای واژه بیگانه «اتحادیه» واژه پارسی «همگرایان» را بکار ببریم.
به جای واژه بیگانه «اتحّاد» واژه پارسی «همبستگی» را بکار ببریم.
به جای واژه بیگانه «اثر» واژه پارسی «نشانه» را بکار ببریم.
انتهاي پيام/