بعد از گذراندن تحصیلات ابتدایی در تبریز و دوره دبیرستان در کرمان ، در سال 1328 وارد دانشکده پزشکی تبریز شد و در سال 1334 به دریافت دکترای پزشکی نایل آمد.

وی در سال 1337 به استخدام وزارت بهداری درآمد و خدمات پزشکی و اجتماعی خود را با بیماریابی جذام در آذربایجان شرقی آغاز کرد و یک سال بعد به عنوان کفیل آسایشگاه جذامیان باباباغی تبریز معرفی شد .

استاد مبین در سال 1341 با استفاده از بورس تحصیلی سازمان بهداشت جهانی برای گذراندن دوره آموزشی علمی و عملی جذام، رهسپار کشورهای اروپایی و افریقایی شد و پس از این دوره آموزشی عالی به ایران بازگشت و به عنوان رئیس آسایشگاه جذامیان باباباغی تبریز به خدمت مشغول شد.

وی در سال 1353 با اخذ تخصص‌ در رشته‌ بیماریهای‌ پوست‌ و آمیزشی‌ از دانشگاه‌ تبریز به عضویت‌ در هیئت‌ علمی‌ این دانشگاه‌ درآمد.

وی از بهمن سال 1353 به عنوان عضو افتخاری انجمن کمک به جذامیان ایران و چند سالی نیز به عنوان رئیس انجمن کمک به جذامیان آذربایجان به این قشر آسیب پذیر خدمت کرد .

دکتر مبین، خدمت به جذامیان را از وظایف انسانی و پزشکی خود دانسته و سالهای طولانی عمر خود را در خدمت این بیماران صرف کرد .

وی در آبان ماه 1367 بازنشسته شد اما خدمات خود را به عنوان رئیس مرکز بررسی و تحقیق بیماریهای پوست آذربایجان شرقی و بیمارستان جذامیان باباباغی تبریز ادامه داد .

بیمارستان جذامی باباباغی تبریز در سایه تلاش خستگی ناپذیر استاد مبین پیشرفت کمی و کیفی قابل توجهی داشت و به مرکز فعال تحقیق و بررسی جذام و درمان نگهداری جذامیان ایران تبدیل شد .

این استاد خیّر ، بارها در حوزه پزشکی مورد تقدیر مسئولان و دوستداران فرهنگ قرار گرفت و در شهریور ماه 1378 به عنوان یکی از ده پزشک پیشکسوت کشور انتخاب شد .

مرحوم دکتر مبین، علاوه بر خدمات روزمره به جذامیان علاقه خاصی به شعر و ادب ایران و آذربایجان داشت و خود شاعری توانمند بود که به شمشک تخلص می کرد .

از این استاد فرزانه 10 جلد کتاب در حوزه شعر و ادبیات به یادگار مانده که از آن جمله می توان به : سخنان عارفانه و نصایح حکیمانه نظامی گنجوی ، به یاد شهریار ، شهریار شناسی ، قانلی چیچکلر(غنچه های خونی ) ، مقدمه ای بر کتاب آذربایجان عاشیقلاری ، آچیل چتریم آچیل ( در حوزه ادبیات کودکان ) و حماسه خونین انقلاب اسلامی اشاره کرد .