این جوان سیاه پوست، در حالی که بر لبه پنجره ای در طبقه نهم یک ساختمان ایستاده بود، فریاد برآورد که من به درد نمی خورم، می خواهم بپرم.

پلیس به سرعت به محل حادثه شتافت و روانپزشکان توان خود را برای منصرف کردن جوان، به کار گرفتند، اما تلاش های آنان ناکام ماند و جوان بر تصمیم خود پافشاری می کرد.

تا این که محمد علی کلی که تصادفاً از آن محل می گذشت، تصمیم گرفت دخالت کند و به سرعت خود را به پنجره ای موازی در همان طبقه رساند و به جوان سیاه پوست گفت: من برادر توام، می خواهم کمکت کنم.

جوان سیاه پوست، در همان نگاه اول، محمد علی کلی را شناخت و تصمیم گرفت درِ خروج اضطراری را که پشت سرش بسته بود، برای کلی باز کند. کلی، 20 دقیقه با آن جوان صحبت کرد و سرانجام او را از خودکشی منصرف کرد و به همراه جوان، از تراس پایین آمدند، در حالی که جمعیت تماشاگران این حادثه فریاد می زدند: او، قهرمان بزرگ ماست.

محمد علی کلی، روز جمعه 14 خرداد، پس از 32 سال مبارزه با بیماری پارکینسون، بر اثر مشکلات تنفسی در سن ۷۴ سالگی در بیمارستان بدرود حیات گفت.

{$sepehr_media_4652607_400_300}