لاله صبوری فیلمنامه‌نویس در گفتگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ درباره قابلیت نویسندگان برای فیلمنامه‌نویس شدن اظهار داشت: فیلمنامه داستانی تصویری است و نمی‌شود گفت که یک نویسنده خوب می تواند فیلمنامه‌نویس خوبی هم باشد. اما یک فیلمنامه‌نویس خوب، نویسنده خوبی نیز می شود.

وی درباره تفاوت دنیای فیلمنامه و داستان این گونه گفت: هم در داستان و هم در فیلمنامه موقعیت های دراماتیک باید وجود داشته باشد اما در یک کار داستانی می توان از روایت استفاده کرد و این در حالی است که فیلمنامه بیان تصویر است و باید نشان داده شود.

بازیگر سریال «معراجی ها» راجع به انگیزه های مختلفی که برای فیلمنامه‌نویس شدن وجود دارد، اظهار داشت: مسئله اینجاست که افراد مانند هم به یک فن و حرفه نمی‌نگرند، مهم انگیزه انجام کار نیست؛ چیزی که اهمیت دارد آن است که کار را به درستی انجام دهیم.

صبوری درباره کسانی که قصد فیلمنامه نوشتن دارند گفت: کسی که می‌خواهد سازی را یاد بگیرد، ابتدا از نت خوانی شروع می کند و می‌داند که از ابتدا قادر نیست ویولن بنوازد. شکسپیر می‌گوید «از هیچ تنها هیچ زاده می شود» و به صرف گفتن آن که والدینم دست به  قلم بودند و می‌نوشتند یا قلم من خوب است، نمی توان فیلم نامه نویس شد؛ چون فیلمنامه نویسی یک تکنیک است که باید آموخته شود و این مهم با دقت و وقت صرف کردن عملی می شود. باید نوشت تا ساختار را یاد گرفت.

وی درباره مشکلات پیش رو برای فیلمنامه نویسان تازه کار عنوان کرد: فضا آشفته است و در حال حاضر تنها تعداد به خصوصی کار می کنند، اما کار خوب به هر حال دیده می شود. 

صبوری به کسانی که فیلمنامه اول خود را نوشته اند، توصیه کرد: فیلم‌نامه نویسان به بانک فیلمنامه رفته و طرح و یا فیلم نامه ی خود را ثبت کنند تا امکان دزدی از افراد سودجو سلب شود.

بازیگر سریال «دوقلو ها» درباره آنکه اقتباس از یک کتاب توسط خود نویسنده انجام شود یا فیلمنامه نویس، اظهار داشت: اقتباس کردن هم یک فن جداست که اصول خاص خود را دارد و لزومی ندارد که نویسنده خود از اثرش اقتباس کند.



انتهای پیام/