من کان له دار و احتاج مؤمن إلی سکناها فمنعه إیّاها قال اللَّه عزّ و جلّ: ملائکتی عبدی بخل علی عبدی بسکنی الدّنیا و عزّتی لا یسکن جنانی أبدا.
کسی که خانهای داشته باشد و مومنی محتاج سکونت در آن باشد و او نگذارد، خداوند عزوجل میفرماید: فرشتگانم! بنده ام به بنده دیگرم در مورد سکونت در دنیا بخل ورزید، به عزتم سوگند هیچ گاه در بهشتم
ساکن نخواهد شد.