در هفت سالگى به مدرسه بونصر شيبانى (نوذريان كنونى) رفت و تا پنجم ابتدايى را در آن‏جا گذراند اوایل انقلاب با اين‏كه در دوران كودكى به سر مى‏‌برد ولى با توجه به فرمان حضرت امام(ره )، در راهپيمايى‌‏ها عليه رژيم شاهنشاهى شركت مى‏‌كرد.

وى بعد از اتمام تحصيلات ابتدايى، به كارهايى چون بنايى، نانوايى و قاليبافی پرداخت و قبل از اين‏كه به خدمت نظام وظيفه درآيد به جبهه‏‌هاى حق عليه باطل رفت و بعد از مدتى با اصرار زياد به پدر و مادر خود، از آن‏ها خواهش كرد تا اجازه دهند او چند ماه زودتر به خدمت سربازى برود.

در شهريور 1365 لباس مقدس سربازى را بر تن كرد و آموزش نظامى را در تربت حيدريه (استان خراسان) گذراند و بعد از سه ماه به مناطق جنگى غرب كشور، جبهه سومار، ميمك و مهران اعزام شد. در طول 27 ماه خدمت، سه بار از ناحيه پا مجروح شد و با بهبودى نسبى دوباره راهى جبهه گرديد.

احمدعلى داراى اخلاقى خوب و پسنديده بود، به گونه‌‏اى كه همه فاميل و دوستان از او راضى بودند و سعى می‌كرد هر كارى از دستش برمی‌آيد براى كمك به دوستان و آشنايان انجام دهد. 

احمدعلى در حالى‏ كه 21 روز از خدمت سربازى‌اش باقى مانده بود، در روز پذيرش قطعنامه از سوى ايران در 21/4/1367 در منطقه ابوغريب يعنى پنج كيلومترى خاك عراق، با عملياتى كه از سوى عراق انجام شد، به شهادت رسيد و پيكر مطهرش مفقود گشت.

 

الان كه دارم اين نامه را برايتان می‌‏نويسم يك‏شنبه مورخه 12/4/1367 مى‏‌باشد. در سنگرى در منطقه ابوغريب هستيم، بازهم يك جابه‌‏جايى داشتيم، خوب می‌‏گذرد. ما در منطقه عملياتى هستيم، خط مقدم جبهه جنگ به ما نزديك است. تقريبا 5  كيلومترى داخل عراق می‌‏شود ولى جاى خوبى است. منطقه‏‌اى امن و ساكت است، سلام مرا به همه اهل خانواده برسان، اميدوارم حال همه خوب باشد. سلام مرا به همه دوستان و فاميل برسانيد. خدا نگهدار

 

احمدعلى نعمتى ـ 12/4/67

روحش شاد و یادش گرامی 

انتهای پیام /