سوسن چراغی، ۴۴ ساله؛ مادری اهل روستای «خویه» که با همسر و ۷ فرزندش زندگی و دوشادوش همسر برای رفاه خانواده‌اش تلاش می‎کند. نگاهی به موقعیت جغرافیایی روستای «خویه» از توابع شهرستان کوهرنگ کافی است که هرگونه امید به شکوفاشدن زندگی افراد را در دل بخشکاند. مسیر دسترسی صعب‌العبور، عدم توزیع عادلانه فرصت‌ها، محدودیت‌های فصلی تردد برای ساکنین، ساختار و پراکندگی نامناسب ساکنین در روستا، محسوس بودن شاخص‌های نازل در بهداشت، درمان، آموزش، نشاط و ... خود گواهی بر این مدعاست که خویه در دهستان موگویی «انت‌های محرومیت» است. تأمین مخارج زندگی برای مردان روستا با وجود این شرایط خاص بسیار مشکل است حتی برای مردانی که مسافت طولانی روستا تا استان‌های همجوار را طی کرده و رنج دوری از خانواده را تحمل می‎کنند. خانم چراغی با همیاری کمیته امداد امام خمینی(ره) توانسته با هنر بافتن «چوقا» در کنار دامداری، درو و برداشت محصولات کشاورزی، تربیت فرزندان، آشپزی و ... مددکار خانواده و همراه همسرش در تأمین مخارج خانواده باشد. چوقا یا چوخا، بالاپوش مردان و عشایر لر بختیاری در جنوب غرب ایران است که همواره بدون آستین است و به‌دست زنان بختیاری و از پشم گوسفند بافته می‌شود.