ایزانلو گفت : بیماری آبله غیر مشترک بین انسان و دام می‌باشد و علائم آن در دام باعث تاول در سطح پوست، ریزش پشم، لاغری مفرط، تب، سقط جنین و تلفات در بره‌ها می‌گردد. کنترل و پیشگیری بیماری موجب بهبود تولیدات دامی و امنیت غذایی می‌گردد.

او گفت :  در سال ۱۴۰۰ در سطح شهرستان شیروان ۱۵ کانون آبله و در سال ۱۴۰۱ به ۳ کانون کاهش یافت که نشانگر اثربخشی تلاش بی وقفه جهادگران عرصه دامپزشکی می‌باشد.