از منظر ستاره شناسی، فراتر از ماه، خورشید و دیگر سیارات موجود در منظومه شمسی، جهان هستی از کهکشان‌ها و مجموعه‌های غول پیکر غبار، گاز، ستاره ها، سایر منظومه‌های خورشیدی و در بیشتر موارد سیاه چاله‌ها تشکیل شده اند. کهکشان‌های بی‌شماری در جهان توسط تلسکوپ‌های فضایی هابل و جیمز وب به تصویر کشیده شده است. کهکشان مارپیچی راه شیری ما گستردگی به اندازه‌ی ۱۲۰ هزار سال نوری دارد؛ و خورشید حدود ۲۷ هزار سال نوری از هسته کهکشان فاصله دارد. ستاره شناسان تخمین می‌زنند که کهکشان راه شیری حاوی چهارصد میلیارد ستاره در اندازه‌های مختلف می‌باشد. از نظر دانشمندان، تعداد نامتناهی کهکشان در جهان هستی وجود دارد، و اندازه کل جهان هستی غیر قابل اندازه گیری و بی نهایت است. همه‌ی اجرام سماوی و سیاره‌ها و ستارگان و کهکشان‌ها، تنها و تنها چهار دهم درصد از جهان هستی را شکل می‌دهند.