این یادداشت پاسخ به پرتکرارترین توصیه رهبر انقلاب طی حدود یک ماه اخیر است.
۱: پرهیز از منازعه که نقطه مقابل وحدت و همدلی است، نهی صریح قرآن کریم است.
وَأَطِیعُوااللَّهَ و َرَسُولَهُ وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِیحُکُمْ وَاصْبِرُوا إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ (۴۶ انفال)
و همه، پیرو فرمان خدا و رسول باشید و هرگز راه اختلاف و تنازع نپویید که در اثر تفرقه ضعیف شده و قدرت و عظمت شما نابود خواهد شد، بلکه همه باید یکدل، پایدار و صبور باشید که خدا همیشه با صابران است؛ و چه پرمعنا و حکمت‌آمیز است، امر به اطاعت از خدا و رسول و همچنین صبر، در کنار نهی از اختلاف و نزاع.
۲: وحدت و همدلی از مهم‌ترین عوامل پیروزی انقلاب اسلامی بوده است.
وحدت در هدف، وحدت در راه رسیدن به هدف و وحدت در رهبری. اندیشمندان بر این باورند که عامل وقوع و حدوث یک پدیده، عامل بقای آن نیز هست؛ باوری که طی ۴۵ سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در مقاطع مختلف تجربه و تأیید شده است.
۳: بنابر آنچه گفته شد، وحدت و همدلی، یک راهبرد غیرقابل تغییر در همه شرایط و زمان‌هاست، در عین حال این راهبرد باید هر از چند گاه یادآوری و تأکید شود تا مورد غفلت قرار نگیرد.
یادآوری راهبرد‌ها در مقاطع مختلف از جمله برهه‌ای که نسل، نو شده و ممکن است اهمیت و کارکرد راهبرد‌ها را در یاد نداشته باشد و یا به هر دلیلی خلاف آن عمل می‌شود و این نگرانی وجود دارد که با غفلت از آن و حرکت در خلاف جهت راهبرد، خسارات جبران‌ناپذیری به جامعه تحمیل و منافع عمومی و حتی امنیت ملی با مخاطره روبه‌رو شود، اهمیت و ضرورتی دوچندان پیدا می‌کند.
به نظر نویسنده، تأکیدات مکرر رهبر انقلاب طی حدود یک ماه اخیر بر موضوع وحدت و همدلی، علاوه بر دو مورد اول، تحت تأثیر دلیل سوم است. نگاهی به عملکرد، رفتار و مواضع برخی نامزد‌ها و فعالان سیاسی و رسانه‌ای به‌ویژه در انتخابات ۱۱ اسفند، این نگرانی را دامن زد که نه‌تن‌ها راهبرد اساسی وحدت و همدلی مورد توجه نیست، بلکه خط نفرت‌پراکنی دشمن شاد‌کن در حال تقویت است.
فراموش کردن دشمن اصلی و دشمن‌انگاری خودی‌های دارای سلایق و نظرات متفاوت نیز رو به تزاید گذاشته بود و افشاگری‌های هیجان زده و نابرخوردار از تقوی و عدالت؛ اما بنام و با ادعای عدالت‌خواهی گسترش می‌یافت.
۴: بُعد مهم دیگر کنشگری ضد راهبرد وحدت و همدلی، ایجاد دوقطبی‌های کاذب در جامعه و شقه‌شقه کردن صفوف مردم است.
توجه داشته باشیم که دوقطبی با اختلاف نظر و سلیقه کاملا متفاوت است.
اختلاف نظر و سلیقه اولا غیرقابل اجتناب است، ثانیا می‌تواند مفید و پیش‌برنده باشد؛ اما دوقطبی به‌ویژه اگر کاذب باشد، اولا قابل اجتناب و ثانیا مخرب و حتی ویرانگر است!
در دوقطبی ها، حق و مصلحت ذبح می‌شود. دوقطبی‌ها به هیجانات مضر و نفرت پراکنی دامن می‌زند و رهزن عقلانیت و منطق است.
سخن پایانی اینکه این روز‌ها و هم‌زمان با عملیات غرورآفرین و با‌شکوه «وعده صادق» شاهد یک اجماع و همدلی تماشایی هستیم.
همدلی و اتحادی دلچسب برای دوستداران ایران و انقلاب و آزاردهنده برای دشمنان.
همگی تلاش کنیم اولا این همدلی را صیانت کنیم و ثانیا آن را روز به روز افزایش دهیم و تعمیق ببخشیم.
منبع: صبح نو