باشگاه خبرنگاران جوان - ریحان می‌گوید فلسطینی‌ها خیلی اهل رفت‌وآمد و معاشرت هستند. عصر پنجشنبه و جمعه، مخصوص میهمانی و دید و بازدید است. مردم غزه تفریحی به اسم مسافرت داخلی ندارند. خروج از نوار غزه هم کار راحتی نیست. نوار غزه وسعت زیادی ندارد. از سر تا ته آن را که بخواهی ماشین‌سواری کنی، یک ساعت هم نمی‌شود. جای خاصی هم برای تفریح بجز ساحل ندارد. همین رفت‌وآمدهای خانوادگی مهم‌ترین دلخوشی مردم در غزه است.

می‌گوید وقتی در غزه زندگی می‌کردیم، مدام خانهٔ مادربزرگم بودیم. هفته‌ای چندبار هم خاله، دایی‌ها، عمه و عموها را می‌دیدیم. این چندسالی که از غزه آمدیم بیرون، فقط با تماس تصویری با هم در ارتباطیم. مراسم‌های عروسی و خواستگاری و عید فطر و قربان را هم مجازی شرکت می‌کنیم.

از طوبی پرسیدم: «چطور دلتنگی رو تحمل می‌کنید؟ ندیدن مادر و پدرتون رو؟ سخت نیست؟» خندید و یکی از آن دیالوگ‌های غیرقابل درک مخصوص به خودش را گفت: «خیلی که دلتنگ باشم، قرآن می‌خونم.» من این حرف را از طوبی باور می‌کنم. قرآن طوبی خیلی به‌دردبخورتر از قرآن نقره‌کوب روی طاقچه خانه ماست.

منبع: کانال تلگرامی آب و آتش