باشگاه خبرنگاران جوان؛زهره شعبانی ـ امیرمهدی اکبری، عضو ثابت تیم ملی نوجوانان و دارنده مدال طلای بوکس آسیا، این روزها نه در رینگ، بلکه در میدان نابرابری اداری، مشغول مبارزهای فرساینده است. او که بهدلیل حضور در مسابقات بینالمللی چین در غیبت موجه از آزمون ورودی هنرستان تربیتبدنی بازمانده، حالا با وجود نامه رسمی از ادارهکل ورزش و جوانان، از تحصیل محروم مانده است.
«در زمان آزمون در تورنمنت چین بودم. بعد از بازگشت، نامه رسمی بردیم، اما گفتند ظرفیت تکمیل است. در نامه تأکید شده بود اولویت با قهرمانان برونمرزی است. حالا من قهرمان آسیا هستم، اما امسال حتی یک روز هم مدرسه نرفتهام!» اینها را امیرمهدی با صدایی بغضآلود میگوید؛ نوجوانی که پرچم ایران را بالا برده، اما حالا پشت درهای بسته آموزش مانده است.
سعید عباسزاده مهاجر، مربی این ورزشکار، با لحنی گلایهآمیز میگوید: امیرمهدی قهرمان کشور است، اما بهجای حمایت، با بیتوجهی روبهرو شده. مدیرکل ورزش دستور همکاری داده، اما آموزش و پرورش میگوید ظرفیت تکمیل است. این چه پیامی دارد برای نوجوانی که با پرچم ایران روی سکو رفته؟.
اما ماجرا به همینجا ختم نمیشود. یکی از مشاوران مدرسه، در اظهارنظر عجیب، به خانواده اکبری گفته: تحصیل در تربیتبدنی به درد نمیخورد!» جملهای که توهین به مسیر حرفهای یک قهرمان است.
حمایت از نخبگان ورزشی، همواره یکی از شعارهای پرتکرار مسئولان است، امیرمهدی ناچار است از درس عقب بماند. نه بهخاطر کمکاری، بلکه بهدلیل ناهماهنگی نهادهایی که قرار بود حامی استعدادهای ملی باشند.تناقضی که نماد یک ساختار ناکارآمد است که انگیزه قهرمانان را فرسوده میکند.