باشگاه خبرنگاران جوان؛ زهرا بالاور - در حاشیه جشنواره جهانی فیلم فجر، آلفرد یعقوبزاده، عکاس باسابقه ایرانی و داور بخش عکس چهل و سومین جشنواره جهانی فیلم فجر در گفتوگویی اختصاصی با ما درباره بازگشت به ایران، تجربه داوری، دلتنگی برای وطن، نگاهش به عکاسی در جنگ و حساسیتهای کاری خود صحبت کرد.
بازگشت به ایران پس از حدود ۱۸ سالها و پذیرش داوری جشنواره
آلفرد یعقوب زاده با اشاره به دلیل قبول کردن داوری جشنواره جهانی فجر و بازگشت به ایران گفت: حقیقتا به من پیشنهاد دادند که داوری بخش عکس جشنواره جهانی را قبول کنم که قبول کردم و یک بهانهای بود برای آمدن به ایران، البته خیلی خوشحال شدم. همچنین اخیراً در دبی داور عکس مهر آنجا بودم و حال حاضر داور بخش عکس جشنواره جهانی هستم و سپس در آینده یک داوری در وردپرس دارم، البته قبلا هم دوبار داور این جشنواره بودم و امسال بازهم به من پیشنهاد داوری دادند و قبول کردم.
در ادامه وی تاکید کرد: بنظرم خیلی خوب است که جشنوارهها برای داوری آثار به کسانی چون من اعتماد میکنند، مسئولیت میدهند که درباره عکس نظر بدهیم و داوری کنیم. در حال حاضر هم معتقدم داوری در جشنواره جهانی خوش شانسی من بود که این اتفاق افتاد و یک بهانهای بود تا در ایران حاضر شوم، به کشورم بیایم، از نزدیک کشورم را ببینم و رفع دلتنگی کنم.
دلتنگی برای وطن و پیوند زندگی خانوادگی با فرهنگ ایران
یعقوب زاده از دلتنگی برای ایران گفت: برای کشورم دلم تنگ شده بود، از این نظر میگویم که در ایران بزرگ شدهام و اینجا را دوست دارم. خلاصه خاطرات زیادی از ایران دارم و معتقدم که حداقل قبل از مرگ باید همه چیز را یکبار دیگر ببینم. حالا هر نشانهای از ایران، کوه دماوند یا هر چیزه دیگری از ایران. بنظرم برای دلتنگی ایران، نشانه خاصی وجود ندارد برای همین اگر این فرصت داوری پیش نمیآمد که به ایران برگردم، همیشه این احساس را داشتم که چیزی کم است و باید دوباره برگردم و بیایم ایران را ببینم.
وی تاکید کرد: در کشوری که وطن شماست، همه چیزهای آن کشور روی شما اثر می گذارد. حتی همین الان بچههای من هم دوست دارند به ایران بیایند. در فرانسه حتی وقتی مهمانی میگیریم و مهمان ایرانی به خانه میآید، غذای ایرانی آماده میکنیم. از این نظر حتی بچههایم هم دوست دارند به ایران بیایند و تقریبا مدل زندگیمان ایرانی است که روی بچههایم هم اثر گذاشته است. البته همسر و فرزندانم دوست داشتند همراه با من به ایران بیایند، اما به دلیل مشغلههایشان نتوانستند در ایران حاضر شوند.
نشانههایی از ایران در خانه آلفرد
یعقوب زاده در پاسخ به این سوال که المان یا نشانهای از ایران در منزلتان دارید؟ بیان کرد: بله، مجسمه، قالی و خیلی از وسایل و نشانههای دیگری که مختص ایران است در منزلمان داریم.
وی درباره عکسهایی که خود از ایران گرفته و در خانهاش نصب کرده است، گفت: من در منزلم هیچ عکسی از آثار خود را به دیوار نمیزنم، زیرا دوست ندارم خودنمایی کنم. عکس دیگران را به دیوار میزنم و اصلا عکس خودم را روی دیوار نمیزنم.
نگاه آلفرد به عکسهای جشنواره جهانی فجر
آلفرد یعقوب زاده درباره جنس عکسهای نمایش داده شده در چهل و سومین جشنواره جهانی فیلم فجر گفت: هر کشوری خاصیت خودش را دارد. زمانی که جوان بودم جنگ ایران و عراق را دیدم که البته روی من اثر گذاشت. همینطور که شما پا به سن میگذارید به کشورهای مختلف میروید و کشورهای مختلفی را میبینید که هر کشوری داستان خودش را دارد و مانند یک کتابخانه میماند. اگر واقعاً حرفهای باشید باید یک عکس ممتاز از همه کشورها و وقایع مختلف داشته باشید.
وی در پاسخ به این سوال که کدام یک از آثار عکس خود را بیشتر دوست دارید؟ گفت : اگر بگویم یک تک عکسم را دوست دارم، دروغ گفتم. مثل این میماند که بگویم سه پسر دارم و یک پسرم را دوست دارم. نه، هر سه پسرم را دوست دارم و این حس را نسبت به عکسهایم دارم که البته وقت و جان خود را برای هر یک از عکسهایی که گرفتم گذاشتم که ممکن بود در پی ثبت آن لحظه و عکس جان خود را از دست بدهم.
احساسات آلفرد درباره جنگ ۱۲ روزه علیه ایران
آلفرد یعقوب زاده درباره احساس خود به جنگ ۱۲ روزه اسرائیل علیه ایران گفت: ایران خانه و زندگیام است. دوستانم در اینجا زندگی میکنند و میدیدم که در جنگ ۱۲ روزه خیلی از دوستانم واقعاً برای خانوادههایشان غمگین هستند. جنگ ۱۲ روزه دقیقاً مثل همان زمانی که صدام به ایران حمله کرد، بود و بنظرم مسئله اصلی دفاع و اهمیت وطن است.