نخل گردانی در روستای گَنگرَج کُلا از توابع دهستان چلاو شهرستان آمل در روز تاسوعای حسینی (ع) انجام میشود. برای این منظور نخل را از جایگاهش با نام (نخلِ خنه) در کنار تکیۀ امامزاده سیف الدین بیرون آورده رو به میکنند. بالای نخل را با پارچهﺍی سبز رنگ عمامه درست کرده انتهای آن را مانند «تحت الحنک» آویزان میکنند. صبح روز تاسوعا اهالی روستا با صدای شیپور و نوای «محتشم خوانی» (محتشم بکشین) و «علی یا» در تکیۀ امامزاده سیف الدین جمع میشوند.
نَخْلْگَردانی، مراسمی است که شیعیان برخی مناطق به عنوان تشییع نمادین پیکر امام حسین (ع) در عزاداری روز عاشورا برگزار میکنند. در این مراسم اتاقکی شبیه تابوت با پوشش سیاه و آراسته با انواع شالهای رنگارنگ و آیینه در حسینیهها، تکایا و محلهایی که در آن عزاداری محرم برگزار میشود توسط مردم حمل میگردد. نخلگردانی بیشتر در شهرها و آبادیهای اطراف کویر مرکزی ایران؛ از جمله جنوب خراسان، سمنان، دامغان، خمین، نواحی قم، کاشان، ابیانه، خور و بیابانک، زواره، اردستان و نائین و اکثر شهرهای استان یزد رواج دارد.
نخل سنتی یزد، تمثیل تابوت چوبی عظیمی است و نمادی از مراسم سوگواری محرم در یزد میباشد. معمولاً نخل را در نخستین روزهای ماه محرم میبندند. آراستن نخل و بستن آن یک تا چند روز طول میکشد و این زمان بستگی به کوچک و بزرگ بودن نخل و مقدار لوازم و اشیا تزیینی و بویژه نوع آذین بندی آن دارد.