دمت گرممم

چون جامعه آماری استان های محروم خیلی کمتر از تهران هست و این مقایسه و نسبت گیری کاملا اشتباه..

در مناطق محروم با مشکلات خودشون می سازند وتحمل می کنند

چون مردمان استان های محروم سطح توقع پایینی دارند واس خاطر همین هم هست که محروم مانده اند . البته از سر لطف مسئولین محترم

راست میگه ها.شاید اون ها اصلا نمی ذانند طلاق چی می سوزند و میسازند

چون در مناطق محروم عليرغم فقر كه دارند . ارزش ها و اصالت خانواده ها رنگ نباخته و مردم فقير همينه كه نصفه نيان داشته باشند كه با ؟آن گذران زنمدگي كنند خدارا شاكرند و به دنبال برخي كارهاي بي ارزش و حرص و ولع نيستند كه اين كارهاي حقير هم بنيان خانواده را سست مي كنند و هم انسان را از درجه انساني پايين مي كشد و هم رضا خدا را از آنها مي گيرد
پس سعادت در زندگي به پول نيست بلكه به حفظ ارزشهاي اسلامي و انساني و خانوادگي است و زندگي را با وجد مشقت زياد آنچنان زيبا مي كند كه مردم فقر بيشتر علاقه را به خانواده خود دارند البته نبايد گفت كه تمام ثروت مندان از نظر بنيان و اصالت خانوادگي مشكل دارند كه اين خود جمله غلطي است . بلكه بايد گفت پول و ثروت همرا خود آفت دارد و اگر از آفت آنه به خدا پناه نبريم و از آن درست استفاده نكنيم (كارخير در كسب رضاي الهي) حتما با معضلات آن دست به يقه مي شويم

استان ها محروم به اصول ، سنت ها و اعتقادات پایبند تر هستند وشناخت از همدیگر آسانتر امکانپذیر می شود.