من نمی فهمم یه عده ای حاضرن برای چیزای بیخود مثل حیوانات خانگی ماهانه چن صد هزارتومن خرج کنن برن ارایشگاهی که فقط اسم در کرده چن صد هزار تومن برای دوساعت هزینه کنن اونوقت لباسای کهنشون که دلشون نمیخادتنشون کنن به جای دور انداختن میذارن رو دیوار اسمشم میذارن دیوار مهربونی مگه حضرت علی نفرمودن ان چرا برای خود نمیپسندی برای دیگران هم نپسند مگه قران کسایی مثل حضرت زهرا رو که شب عروسیش تنها لباس نوش رو به فقیر داد ستایش نکرده پس چرا مابه این کار مباهات میکنیم میتونیم وقتی برای خودمون چیزی میخریم ارزونتر ش روبخریم با پول باقیموندهش برای یه انسان نیازمند یه چیز نو وشایسته یه هموطن رو بخریم خودمون رو گول نزنیم دولت وظیفه داره ولی اینچیزی از وظیفه ی ماکم نمیکنه از معصومین هست که احتیاجات مردم به سوی شما از الطاف الهیست به سوی شما، اگر با این دید نگاه کنیم دیگه با الطاف الهی این قدر نامهربانانه بر خورد نمیکردیم
یک نکته دیگر را اضافه کنم :
نباید صبر کرد تا وضع خودمان خیلی خوب شود و بعد به دیگران کمک کنیم ، در وضع فعلی هم آنچه راه میتوانیم به دیگران کمک کنیم که خداوند چندین برابر به خودمان باز میگرداند.
فرمودند : دست نیازمندی که به سوی تو دراز شده ، دست خداوند است ، الله اکبر
قرآن در باره ویژگیهای متقین می فرماید « ... و مما رزقناهم ینفقون » از آنچه روزی ایشان است انفاق میکنند نه زیادی مالشان را ، الله اکبر
خدایا ما را در گروه متقین و انفاق کنندگان حقیقی و واقعی قرارده .
کمک به همسایه را رسول گرامی اسلام (ص) آنقدر توصیه فرمودند که اصحاب ترسیدند مبادا بفرماید همسایه از همدیگر ارث می برند.
یاری رساندن به افراد نیازمندی که می شناسیم و نوع گرفتاری ایشان را میدانیم بسیار مثمر ثمرتر از این نوع کارهاست ،
این دست طرح ها اگر بدون نظارت باشد فردا شخصی یک وانت می آورد و همه را یکجا برده و به قیمت گران خواهد فروخت.
اگر افراد خیر قدم پیش بگذارند و خودشان این کار را ساماندهی کنند بهتر از این است که با بی برنامگی توزیع شود.
خیر بودن با پول دار بودن متمایز است ، اینجا مدیریت خیر مد نظر است.
البته متاسفانه اغلب مردم آنقدر گرفتار سختی معیشت شده اند که کار خیر را هم بدون آزرده شدن دیگران نمیشود انجام داد. مانند صندوقهای قرض الحسنه محلی که با چه مشکلاتی روبرو شدند.
معذالک در همین حد هم کار فوق العاده و خداپسندانه انجام شده است ، دست خیرین طلا
من اگه کاره ای بودم نمیگفتم ثروتمندان به فقیران کمک کنند......................
بلکه میگفتم هر که در وسع خود کمک کند چه پولدار و چه فقیر.........چون فقیر تر از فقیر هم وجود داره...خدا کنه این دیدگاه رو در جامعه پخش کنیم و همه بخشش کنیم
نباید صبر کرد تا وضع خودمان خیلی خوب شود و بعد به دیگران کمک کنیم ، در وضع فعلی هم آنچه راه میتوانیم به دیگران کمک کنیم که خداوند چندین برابر به خودمان باز میگرداند.
فرمودند : دست نیازمندی که به سوی تو دراز شده ، دست خداوند است ، الله اکبر
قرآن در باره ویژگیهای متقین می فرماید « ... و مما رزقناهم ینفقون » از آنچه روزی ایشان است انفاق میکنند نه زیادی مالشان را ، الله اکبر
خدایا ما را در گروه متقین و انفاق کنندگان حقیقی و واقعی قرارده .
یاری رساندن به افراد نیازمندی که می شناسیم و نوع گرفتاری ایشان را میدانیم بسیار مثمر ثمرتر از این نوع کارهاست ،
این دست طرح ها اگر بدون نظارت باشد فردا شخصی یک وانت می آورد و همه را یکجا برده و به قیمت گران خواهد فروخت.
اگر افراد خیر قدم پیش بگذارند و خودشان این کار را ساماندهی کنند بهتر از این است که با بی برنامگی توزیع شود.
خیر بودن با پول دار بودن متمایز است ، اینجا مدیریت خیر مد نظر است.
البته متاسفانه اغلب مردم آنقدر گرفتار سختی معیشت شده اند که کار خیر را هم بدون آزرده شدن دیگران نمیشود انجام داد. مانند صندوقهای قرض الحسنه محلی که با چه مشکلاتی روبرو شدند.
معذالک در همین حد هم کار فوق العاده و خداپسندانه انجام شده است ، دست خیرین طلا
بلکه میگفتم هر که در وسع خود کمک کند چه پولدار و چه فقیر.........چون فقیر تر از فقیر هم وجود داره...خدا کنه این دیدگاه رو در جامعه پخش کنیم و همه بخشش کنیم