خدا پدرتان را بیامرزد که چنین کارهای غیر انسانی را مطرح می کنید.
بنده استاد دانشگاه هستم، دچار انسداد ادراری حاد شده بودم به درمانگاه مراجعه کردم و هر چه التماس کردم که کاری بکنند و یا حداقل سوند بزنند، قبول نکردند و مرا ارجاع دادند به بیمارستان . کلی در ترافیک گرفتار بودیم و سرانجام به بیمارستان رسیدم، خدا می داند که چقدر بر من سخت می گذشت، اصلا غیر قابل تحمل بود. خانمم به پذیرش مراجعه کرد و ماجرا را توضیح داد، آن ها گفتند ما این کارها را اینجا انجام نمی دهیم باید بروید به فلان بیمارستان در جنوب تهران. بنده که طاقتم تمام شده بود با نا امیدی زیاد مستأصل شده بودم که چه کار کنم. یکدفعه فکری به ذهنم رسید به داروخانه بیمارستان مراجعه کردم و جوانی را دیدم که موقر به نظر می رسید، با حالتی ملتمسانه گفتم آقا ممکنه یک نفر را پیدا کنی که یک سوند به من بزند؟ هر قدر که هزینه اش بشود پرداخت می کنم. او ابتدا کمی احتیاط کرد کسی متوجه نشده باشد؛ و بعد که اطمینان پیذا کرد گفت همین جا باشید تا به دوستم زنگ بزنم. خلاصه، آن ها با پرداخت پول نسبتاً خوبی در جایی از بیمارستان، مرا نجات دادند، ولی باید پرسید که افراد بی دفاع و ضعیف جامعه چه کار باید بکنند؟

انسانم آرزوست

در این مملکت فقط و فقط باید کارکنان دولت به نحو احسن به وظایفشان عمل کنند ، سایر ارگان ها و موسسات و ... اگر به ارباب رجوع بی حرمتی کردند خیلی مهم نیست !!!

تو بیمارستانهای تامین اجتماعی به حدی به مریض بی حرمتی میکنن که ادم دلش میخواد دکترا و پرسنلهاشو بیرون از بیمارستان گیر بیاره و درب و داغونشون کنه

بنده پزشک هستم و بابت عمل جراحی از بیماران نیازمند پولی نمیگیرم و بارها همراهان بیمار بسمت من حمله وآسیب رساندندو ولی من در خدمت بیمارن بودم و در حد خودم کمک مالی میکنم و برایشان دارو می خرم. و فحش هم میشنوم .

عجب ملتی شدیم دیگه خودمون هم به همدیگر رحم نمیکنیم

خوب عزیز من پوشاک بزرگسال براش میبستی البته کار بیمارستان هم بد بوده

راهکارش اینه که پذیرش افراد سالمند اورژانسی مجزا بشه و البته فردی با ویزیت اولیه اورژانسی بودد وضعیت فرد را تایید کنه

لابد طرف فکر کرده اینم اومده آزمایش ، گفته برو تو صف!
شاید سوءتفاهم بوده که باید توضیح میدادن که قضیه اونجوری نیست، یه جور دیگس!!!

متاسفانه یک رفتار بد و زشت که در بین برخی از افراد جامعه ی ما فراگیر شده این اینه که آدمها فکر می کنند برای راه انداختن کارشون در یک اداره یا سازمان باید به دروغ و فریب متوسل بشوند، وقتی مسئول پذیرش میبینه از هر ده نفر که به بهانه ی این جور مشکلات خواهان پذیرش خارج از نوبت هستند 9 نفرشون دارن دروغ میگن خب طبیعتا پیش فرض مسئول پذیرش این خواهد شد که این آدمی که اومده و میگه بابابزرگم تکرر ادرار داره، دروغ میگه مگر اینکه خلافش ثابت بشه

سلام دوستان من کوچک شما هستم ولی به عنوان یک کارمند با بیست سال سابقه کاروقتی بیمارمراجعه می‌کنه جدای از اینکه با محبت باهاش رفتار میکنم بعضی مواقع شرایط بیمار که میبینم تو خلوت خودم گریه ام میگیره که چندبار همکاران متوجه شده اند فکر کردن که من مشکل خاصی دارم .همین چند وقت پیش یه بچه پنج ساله بیماری نرمی استخوان داشت همه جای بدنش خود به خود می‌شکنه از بس درد میکشید نتونستم جلوی خودم بگیرم.درسته متاسفانه این مشکل ما تو پذیرش بیشتر داریم تا کادر درمان.پرسنل کادر پذیرش چون بهشون اختیار دادن و دستشون باز هست برای نوبت دهی متاسفانه رفتاری خارج از عرف و قانون دارند ‌‌.یا رفتار برخی نگهبانان بیمارستان که دلیلش هم اینه که اینا را بردن زیر نظر حراست و برای خودشون شدن یه نهاد رسمی قدرتمند ‌.وخیلی احساس قدرت میکنند واین رویه که بایدپاسخگو باشند ندارند.اما داریم که همراهان بیمار که رعایت حریم کارمند نمی‌کنند دیشب یه بیمار داشتم که بین سی نفر بیمار دیگر که منتظر رادیولوژی بودن ایشون ادعا کرد که من اورژانسی هستم در صورتیکه یه شکستگی ساده اینجور نیست ‌‌.بحث بحث آموزش وبالا برون فرهنگ انسانیت و در چار چوب قانون بودن هست.برخی از ما فرق نمیکنه چه بیمار چه همراه بیمار چه کادر درمان باید اول فرهنگ برخورد بالا ببریم به مقوله انسانیت توجه کنیم .که نمیدانم کی و چه کسی وکجا این آموزش و فرهنگ سازی باید انجام شود.

من دیروز 98/1/22 پدر خانمم را که دچار حمله قلبی شده بود به بیمارستان خصوصی در اراک بردم خیلی خیلی از برخورد پرسنل و کادر پزشکی راضی بودم، اصلاً قابل مقایسه با بیمارستان های دولتی نيست و خیلی فراتر از استاندارد های ایران بود، دستشون درد نکنه و از همه دست اندر کارانی که بنیان این بیمارستان فوق تخصصی را گذاشتن کمال تشکر را دارم انشااله یه سیستمی تو این کشور بوجود بیاد که با نمره مردم فرق کار خوب و بد معلوم بشه

وقتی با سهمیه های هیئت علمی و ژن خوب و اقازاادگی و زیست صفر میان پزشکی میخونن از خارج میان داخل
معلومه این پزشکها وجدان دارن فقط دارن به مریض به عنوان یک اسکناس نگاه میکنن

این اتفاق جدیدی نیست یک خاطر از یک اتفاق بد تو بیمارستان خصوصی بدم داستان از این قرار من مادرم برده بودم عمل کنه چند سال پیش 3 میلیون پول دادم صندوق دکتر داخل اتاق عمل به مادرم میگه چقدر دادی میگه 3 میلیون سرش داد میزنه میگه 3 میلیون نیم باید میریختی قضاوت کنید پول خصوصی میدی بعد سر 500 هزار تومن سرت هم داد بزنه نتونی هیچ جایی شکایتش بکنی ولی اگه من میرفتم سرش داد میزدم ببین چه کاری میکرد قضاوت با شما ممنون میشم این نظر تایید کنید

شکم شون سیره.