بیشتر اون چیزی که خاطره بازی کردم
عکس ماشین دستی و عکس دو قولوهای افسانه ای و عکس کفش کتان بود
آرزوم این بود بچگی از این کفشها داشته باشم
بچه های امروز تو ناز و نعمتند
معلم کلاس سوم ابتدایی خانم کهندل یکی ازهمین جامدادی هاالبته سرخشو سرکلاس به من جایزه داد،یادش بخیریه باردیگه دوست دارم به همون روزای قشنگ وخاطره انگیزبرگردم
اگه خواهر یا برادر بزرگتر از خودتون دارین که متولد دهه ی هفتاد بودن احتمالا بخاطر همینه خیلی هاشونو تجربه کردین
ناشناس
۰۸:۳۵ ۰۳ خرداد ۱۳۹۹
شما خیلی قدیمی طور زندگی میکردی فقط شاید بعضی کارتوناشو اونم شاید برخی برنامه های تلویزیونی که اونها هم جنبه نوستالژیک داشتند گذاشته باشند و شما دیده باشی
خودکارلای انگشتا البته من فقط کلاس اولم کتک خوردم بقیه سالا ممتازبودم.خخخخ
ک
۱۶:۰۳ ۰۲ خرداد ۱۳۹۹
من هم خوردم البته بدترش!امااصلاازدست معلم هاومدیرمدرسه وتنبیه کردن باخطکش چوبی خیس ناراحت نیستم همون تنبیه هاهم زمان خودش تلخ بوداما حالاشده جزء خاطرات شیرینمون دوران مدرسه های دهه هفتاد،یادش بخیر
ناشناس
۱۷:۴۲ ۰۲ خرداد ۱۳۹۹
مدرسه مافلک می کردند
ناشناس
۰۵:۵۷ ۰۴ خرداد ۱۳۹۹
زمان ماپدرومادرهاتوی خونه ومعلمهاومدیرناظم تومدرسه انگاردست به یکی بودند!ماراهی غیراز درس خواندن ومنظم بودن نداشتیم که به نظرم ازسردلسوزی وتعهدبودحتی تنبیه هایی که می کردندبه خاطرخیر صلاح وموفقیت آینده خودمون بود
ناشناس
۱۶:۳۳ ۰۹ خرداد ۱۳۹۹
میبینید الان هم که از موفقیت ترکوندیم!
احسان کافی
۰۴:۰۱ ۱۰ خرداد ۱۳۹۹
یادش بخیر با قیچی توی صف واسه موهای بلند چهارراه میگذاشتند نمی گفتند برو موهاتو کوتاه کن چهارراه میزدند میگفتند حالا برو کوتاه کن .
خودکار لای انگشت اون که عادی بود
ما فلک هم شدیم جلوی بچه ها توی سالن مدرسه
خوردن سیم یرق سه لایه یا چهارلایه پسرای دهه شصتی قشنگ یادشونه هرکی یادشه دستشو بگیره بالا
ناشناس
۱۵:۰۳ ۰۲ خرداد ۱۳۹۹
درسته برای بچه های الان خیلی امکانات هست ولی هم نسلهای من خوب میدونن بچه های الان اصلا نمیدونن لذت زندگی یعنی چی؟
بخدا ما با عکس کاغذ یه پفک و شکلات هم دلخوش بودیم شاید الان برای بچه های الان خنده دار باشه.
حتی من باهاشون آلبوم دویست صفحه ای درست کردم تا الانم دارم بزارم واسه فروش بدون شوخی شاید تا ۲۰ میلیون قیمت بدن اینقدر جذاب و ارزشمنده یه چیزایی توش هست که به عقل جنم نمیرسه.از عکس کاغذ ویفر بگیر تا مجلات و آدامس و کلا همه چیه دهه شصت
ما همش تو کوچه بازی میکردیم چقدر خوش میگذشت.سرحال میشدیم .بچه ها الان همش پای تلویزیون و کارتون و تبلت هستن .زخم بستر گرفتن !!!نمی تونن ورجه و وروجه کنن.
ناشناس
۰۲:۴۴ ۰۳ خرداد ۱۳۹۹
من خدا رو شکر درآمد خوبی دارم ولی برای برآوردن خواسته های بچه هام خیلی دقت میکنم و کمی محدودیت قائل میشم، تا از داشته هاشون لذت ببرند.
چون فراهم کردن همه خواسته های بچه ها باعث میشه ارزش اون چیزی که دارند رو درک نکنند؛ اتفاقی که برای خیلی از بچه ها می افته، والدین میخوان بچه شون هیچ کمبودی نداشته باشه ولی این بچه رو از بعضی لذتها محروم میکنه.
عکس ماشین دستی و عکس دو قولوهای افسانه ای و عکس کفش کتان بود
آرزوم این بود بچگی از این کفشها داشته باشم
بچه های امروز تو ناز و نعمتند
واقعا چیزای خیلی قشنگی بودن درکل
خودکار لای انگشت اون که عادی بود
ما فلک هم شدیم جلوی بچه ها توی سالن مدرسه
خوردن سیم یرق سه لایه یا چهارلایه پسرای دهه شصتی قشنگ یادشونه هرکی یادشه دستشو بگیره بالا
بخدا ما با عکس کاغذ یه پفک و شکلات هم دلخوش بودیم شاید الان برای بچه های الان خنده دار باشه.
حتی من باهاشون آلبوم دویست صفحه ای درست کردم تا الانم دارم بزارم واسه فروش بدون شوخی شاید تا ۲۰ میلیون قیمت بدن اینقدر جذاب و ارزشمنده یه چیزایی توش هست که به عقل جنم نمیرسه.از عکس کاغذ ویفر بگیر تا مجلات و آدامس و کلا همه چیه دهه شصت
چون فراهم کردن همه خواسته های بچه ها باعث میشه ارزش اون چیزی که دارند رو درک نکنند؛ اتفاقی که برای خیلی از بچه ها می افته، والدین میخوان بچه شون هیچ کمبودی نداشته باشه ولی این بچه رو از بعضی لذتها محروم میکنه.