بحران " مشروعیت " در سازمانهای نظام مهندسی ساختمان
در سازمانها و نهادهائی که نحوه اداره آنها بر مبنای انتخاب مدیریت های کوتاه مدت چند ساله ( مثل هیات مدیره ، هیات امنا و ....) توسط اعضای آن سازمانها یا نهادها قرار دارد ، عموما مشروعیت تصمیمات متخذه در آنها بستگی بسیار زیاد به میزان مشارکت اعضای آن سازمانها یا نهادها در جریان امور دارد. هر چقدر میزان مشارکت اعضا در انتخابات هیات مدیره ها و یا مجامع عمومی سازمانها کمتر باشد ، به شدت از میزان مشروعیت تصمیمات هیات مدیره ها کاسته میشود زیرا که جمع بسیار کوچکی به نمایندگی از جامعه بسیار بزرگی تصمیماتی میگیرند که قطعا نمی تواند در جهت مصالح عمومی آن جامعه باشد.
سازمانهای نظام مهندسی ساختمان از جمله سازمانهائی هستند که اداره آنها بر مبنای انتخاب هیات مدیره ها در مقاطع سه ساله صورت میگیرد. متاسفانه در قانون و آئین نامه مربوطه ، برگزاری انتخابات با هر میزان از مشارکت اعضا پذیرفته شده که به واقع یکی از نقاط ضعف جدی قانون و آئین نامه مربوطه است. در چند دوره اخیر به دلیل نارضایتی و دلزدگی اعضا از جریان امور در سازمانهای نظام مهندسی ساختمان ، متاسفانه میزان مشارکت اعضا در امور بسیار مهمی همچون انتخابات هیات مدیره و جلسات مجامع عمومی کاهش بسیار چشمگیری یافته به طوریکه میزان مشارکت اعضا در انتخابات هیات مدیره به کمتر از ده درصد و حضور در جلسات مهم مجامع عمومی به کمتر از یک درصد!! اعضا کاهش یافته است.
در چنین وضعیت نامناسبی ، جمع انگشت شماری از اعضای سازمان با سوء استفاده از فرصت ، با تشکیل ائتلاف های یکشبه و خلق الساعه ، که معمولا دوسه نفر از آنها تعزیه گردان ها اصلی و مابقی سیاهی لشکر هستند ، با روش های بعضا ناسالم و غیرمتعارف ، عده ای از اعضای سازمان را با انواع تمهیدات به پای صندوق رای می کشانند و نهایتا هم با اخذ کمتر از ده درصد آرای اعضای سازمان بر مصدر امور قرار گرفته و در خلاء نظارت جدی دستگاههای ذیربط ( وزارت راه و شهرسازی ، شورای مرکزی سازمان ، بازرسان "وام دار" سازمان ! و ..) سازمان را به مثابه یک شرکت خصوصی در جهت امیال فردی و جناحی مدیریت میکنند. از آن بدتر اینکه عموما در هیات مدیره ها جناح اقلیت و اکثریت وجود دارد که اکثر تصمیمات بدون موافقت جناح اقلیت اتخاذ میشود و تازه تعداد قابل توجهی از جناح اکثریت هم در قالب سیاهی لشکر ! فقط به هر تصمیمی که به آنها دیکته شود رای میدهند چون فاقد استقلال فکری بوده و فقط آمده اند که حامی تعزیه گردانها باشند!!
بنابراین در چنین وضعیتی باید تصمیماتی که اتخاذ میشود ( در امور بسیار مهمی همچون فروش اموال سازمان و .....) را حاصل خواست و اراده فقط چند نفر دانست که از پشتوانه ای به مراتب کمتر از یک درصد اعضای سازمان برخوردار بوده و لذا بدیهی است که هیچ مشروعیتی نمی توان بر تصمیمات آنها متصور بود.
ادامه چنین روندی قطعا در دراز مدت به نفع جامعه بزرگ مهندسی کشور نخواهد بود و دیری نخواهد پائید که سازمانهای نظام مهندسی با بحران های بزرگی مواجه گردند.
دو راه برای رفع این مشکل اساسی وجود دارد ، یکی حضور و مشارکت گسترده اعضا در امور سازمانها و دیگری اصلاح قانون و آئین نامه در جهت تعیین حداقل میزان مشارکت اعضا در انتخابات هیات مدیره هاست.
لازم به ذکر است که بعضا افراد صالح و شایسته ای نیز در هیات مدیره ها حضور دارند که با دلسوزی ، رسیدگی به امور اعضای سازمان را فارغ از علایق فردی و جناحی تعقیب میکنند ولی متاسفانه تلاش های آنها نیز در زد و بندهای جناح اکثریت بدون نتیجه و بلااثر میماند. درود بر آنها.
به همین علت اعضای شرکت های مجری حقوقی و شرکت های آزمایشگاهی نظام مهندسی باید موظف شوند از طریق شرکتشان لیست بیمه برای خودشان رد کنند تا در ارگان دولتی یا خصوصی شاغل نباشند
شخصی را میشناسم که کارمند بنیادمسکن انقلاب اسلامی است ولی عضو هیات مدیره شرکت خدمات آزمایشگاهی خاک و بتن نظام مهندسی است . این تعارض منافع است ، منشا رانت و فساد
در سازمانها و نهادهائی که نحوه اداره آنها بر مبنای انتخاب مدیریت های کوتاه مدت چند ساله ( مثل هیات مدیره ، هیات امنا و ....) توسط اعضای آن سازمانها یا نهادها قرار دارد ، عموما مشروعیت تصمیمات متخذه در آنها بستگی بسیار زیاد به میزان مشارکت اعضای آن سازمانها یا نهادها در جریان امور دارد. هر چقدر میزان مشارکت اعضا در انتخابات هیات مدیره ها و یا مجامع عمومی سازمانها کمتر باشد ، به شدت از میزان مشروعیت تصمیمات هیات مدیره ها کاسته میشود زیرا که جمع بسیار کوچکی به نمایندگی از جامعه بسیار بزرگی تصمیماتی میگیرند که قطعا نمی تواند در جهت مصالح عمومی آن جامعه باشد.
سازمانهای نظام مهندسی ساختمان از جمله سازمانهائی هستند که اداره آنها بر مبنای انتخاب هیات مدیره ها در مقاطع سه ساله صورت میگیرد. متاسفانه در قانون و آئین نامه مربوطه ، برگزاری انتخابات با هر میزان از مشارکت اعضا پذیرفته شده که به واقع یکی از نقاط ضعف جدی قانون و آئین نامه مربوطه است. در چند دوره اخیر به دلیل نارضایتی و دلزدگی اعضا از جریان امور در سازمانهای نظام مهندسی ساختمان ، متاسفانه میزان مشارکت اعضا در امور بسیار مهمی همچون انتخابات هیات مدیره و جلسات مجامع عمومی کاهش بسیار چشمگیری یافته به طوریکه میزان مشارکت اعضا در انتخابات هیات مدیره به کمتر از ده درصد و حضور در جلسات مهم مجامع عمومی به کمتر از یک درصد!! اعضا کاهش یافته است.
در چنین وضعیت نامناسبی ، جمع انگشت شماری از اعضای سازمان با سوء استفاده از فرصت ، با تشکیل ائتلاف های یکشبه و خلق الساعه ، که معمولا دوسه نفر از آنها تعزیه گردان ها اصلی و مابقی سیاهی لشکر هستند ، با روش های بعضا ناسالم و غیرمتعارف ، عده ای از اعضای سازمان را با انواع تمهیدات به پای صندوق رای می کشانند و نهایتا هم با اخذ کمتر از ده درصد آرای اعضای سازمان بر مصدر امور قرار گرفته و در خلاء نظارت جدی دستگاههای ذیربط ( وزارت راه و شهرسازی ، شورای مرکزی سازمان ، بازرسان "وام دار" سازمان ! و ..) سازمان را به مثابه یک شرکت خصوصی در جهت امیال فردی و جناحی مدیریت میکنند. از آن بدتر اینکه عموما در هیات مدیره ها جناح اقلیت و اکثریت وجود دارد که اکثر تصمیمات بدون موافقت جناح اقلیت اتخاذ میشود و تازه تعداد قابل توجهی از جناح اکثریت هم در قالب سیاهی لشکر ! فقط به هر تصمیمی که به آنها دیکته شود رای میدهند چون فاقد استقلال فکری بوده و فقط آمده اند که حامی تعزیه گردانها باشند!!
بنابراین در چنین وضعیتی باید تصمیماتی که اتخاذ میشود ( در امور بسیار مهمی همچون فروش اموال سازمان و .....) را حاصل خواست و اراده فقط چند نفر دانست که از پشتوانه ای به مراتب کمتر از یک درصد اعضای سازمان برخوردار بوده و لذا بدیهی است که هیچ مشروعیتی نمی توان بر تصمیمات آنها متصور بود.
ادامه چنین روندی قطعا در دراز مدت به نفع جامعه بزرگ مهندسی کشور نخواهد بود و دیری نخواهد پائید که سازمانهای نظام مهندسی با بحران های بزرگی مواجه گردند.
دو راه برای رفع این مشکل اساسی وجود دارد ، یکی حضور و مشارکت گسترده اعضا در امور سازمانها و دیگری اصلاح قانون و آئین نامه در جهت تعیین حداقل میزان مشارکت اعضا در انتخابات هیات مدیره هاست.
لازم به ذکر است که بعضا افراد صالح و شایسته ای نیز در هیات مدیره ها حضور دارند که با دلسوزی ، رسیدگی به امور اعضای سازمان را فارغ از علایق فردی و جناحی تعقیب میکنند ولی متاسفانه تلاش های آنها نیز در زد و بندهای جناح اکثریت بدون نتیجه و بلااثر میماند. درود بر آنها.