سلام؛ کاملاً درست می فرمایید.
من هم سالها پیش که دانش آموز بودم همین مشکل رو با خیلی از کتابها داشتم.
در مورد کتاب های الآن اطلاعی ندارم؛ اما اون زمانی که من در دبیرستان درس می خوندم، دو تا کتاب به اسم "جبر و احتمال" و "ریاضی گسسته" داشتیم که به هیچ وجه قابل فهمیدن نبودند.
با اینکه جزو درسهای آسون هم محسوب می شدند، اما من هر کاری می کردم، متن این دو تا کتاب رو اصلاً نمی فهمیدم. اینقدر گنگ و عجیب و غریب نوشته بودند.
البته کتاب های کمک درسی، روان تر و بهتر توضیح داده بودند، اما به هر حال کتاب های کمک درسی هم صد درصد کامل نبودند و خیلی از مطالب برای من مبهم بود.

سلام؛ قبول دارم که بعضی از معلم ها و استادهای دانشگاه، برای درس دادن، چندان جدیتی به خرج نمیدن (به خصوص در دوران کرونا)؛ اما یک نکته رو باید توجه داشت که این آزمون تیمز ظاهراً قبل از تعطیلی مدارس بر اثر کرونا برگزار شده و نتایج این آزمون ها مربوط به زمانی هست که کلاس ها حضوری بوده است. بنابراین نمیشه گفت که این نتیجه ی ضعیف، در اثر کلاس های مجازی بوده.
نکته ی دیگه اینکه بالاخره حتماً معلم های دلسوز و استادهای دانشگاه زحمتکشی هم هستند که سعی می کنند وظیفه شون رو به خوبی انجام بدهند؛ اما واقعاً مدرسه ها و دانشگاه ها، مشکلات خیلی زیاد دیگه ای هم دارند (مثل پایین بودن کیفیت کتابهای درسی، نبود آزمایشگاه و وسایل کمک آموزشی، هیولایی به نام کنکور، بازار داغ تست و نکات کنکوری، شرایط جسمی و روحی دانش آموزان و دانشجویان و معلمان در این روزگار پُر از استرس و ...) که از این مشکلات هم نمیشه چشم پوشی کرد.

شما نگران نباش . کسی از مدارس دولتی به جایی نمیرسه که بخواد به امریکا یا اروپا بره .
خروجی مدارس دولتی صفره .
نخبه ها در مدارس غیرانتفاعی درس میخونن و بدهکار بیت المال نیستند . پیشرفت و موفقیتشان را مدیون خانواده هاشون هستند نه آموزش و پرورش .

داداش چرا حرف مفت میزنی
حتی تو بدبخت ترین کشور ها هم مدرسه وجود داره
شما فکر کنم هنوز داری 6 سال اول مدرست رو پاس میکنی
اگر میدونی چیزی تو عقلت نمیره برو یه هنر یاد بگیر و کار کن دوست عزیز

سلام؛ اینکه بگیم مدرسه و دانشگاه کاملاً بی فایده هست، به نظرم حرف درستی نیست. چون تمام پیشرفت های جهان در زمینه های مهندسی و پزشکی و علوم انسانی و تربیتی، همشون از مدرسه و دانشگاه سرچشمه می گیرند.
اما یک نکته ی مهم اینه که وقتی کار به جایی برسه که من احساس کنم درسی که خونده ام هیچ فایده ای نداره و بعد از سالها درس خوندن، بخوام التماس کنم که منو یه جایی استخدام کنند، ناخواسته این ذهنیت به وجود میاد که درس خوندن هیچ فایده ای نداره.
یکی از مشکلاتی که هست اینه که یک بچه از خودش هیچ اختیاری نداره. و خانواده اش در سن هفت سالگی اون بچه رو به مدرسه می فرستند. حالا آیا اون بچه می تونه بگه من نمی خواهم به مدرسه بروم؟؟
من خودم تقریباً تمام دوران تحصیلم به اجبار خانواده بود و اصلاً از خودم اختیاری نداشتم. یعنی درس خوندن در جامعه ما به یک قانون اجباری تبدیل شده و مثلاً اگر بچه ای بخواد درس نخونه و به دنبال کار بره، خانواده و جامعه با اون بچه مثل یک مجرم رفتار می کنند.
کلاً ترک تحصیل در جامعه ی ما یک ننگ به حساب میاد. در حالیکه باید توجه کنیم که همه ی بچه ها قرار نیست به درس و مدرسه و دانشگاه علاقمند باشند. و خیلی از بچه ها اگر وارد کار مورد علاقه شون بشن، موفق تر خواهند بود. من خودم اگر در سن هفت سالگی، اختیاری از خودم داشتم، هیچ وقت به مدرسه نمی رفتم. چون الآن احساس می کنم که این سوادِ من چندان سودی به حال خودم یا جامعه نداره، در حالیکه اگر از همون بچگی وارد یک کار دیگه میشدم، شاید الآن موفق تر بودم.