حسرت می خورم برای روزگاری که یک دانش آموز بودم و چه برنامه ریزی ها و چه هدف هایی که برای آینده ام داشتم. اما دانشگاه تمام آرزوهام رو به باد داد. واقعاً برای خودم متاسفم. اون زمان ها چقدر امیدوار بودم و الآن چقدر ناامیدم. حسرت می خورم که چرا اصلاً به مدرسه رفتم. اگر از همون اول به جای مدرسه و دانشگاه، می رفتم و سیب زمینی و پیاز پرورش می دادم، حداقل الآن زندگیم یک هدفی داشت. اما الآن حس میکنم وسط یک اقیانوس بی انتها اسیرم و هیچ افقی هم پیش روی خودم نمی بینم و میدونم که این دست و پا زدن های الکی هم هیچ فایده ای نداره.
چند سال پیش حدود دو ماه، یه جایی کار میکردم؛ اونجا با اینکه کارهای سخت به من می دادند با اینکه گاهی بهم بی احترامی میشد، با اینکه دستهام از شدت جارو زدن و جابجا کردن چیزهای سنگین، تاول زده بود و پینه بسته بود، اما یکی از بهترین دوره های عمرم بود. چرا؟ چون حداقل می دونستم، این کارها یه هدفی داره و هر روز هم نتیجه ی کارهام رو با چشم خودم می دیدم.
اما درس خوندن و کارهای اداری اینطور نیست. هر روز باید مثل روز گذشته، کارهای تکراری و بی فایده انجام داد و آخرش هم هیچ. ظاهراً این درس و دانشگاه شبیه یک سیاهچاله فضایی هستند که هیچ وقت پایانی ندارند. بی هدف، بی نتیجه، بیهوده، بی پایان و .... آدم حس میکنه هر روز عمرش داره تکرار میشه بدون اینکه کار مفیدی انجام بده.

چظور همه جا زدو بندی شده ...خوب دانشگاه هم یکیشون..برید ببینید رابظه چه کسانی رو چه پستهای داده که پدر مردم رو دراورده .

هیچکدام از اینها عامل اصلی نیست

قدیما دانشمندانی مثل بوعلی سینا و رازی و خوارزمی و ... مقالاتی می نوشتند که تا چندین قرن بعد از خودشون در تمام دنیا معتبر بود و مورد استفاده قرار می گرفت.
الآن یک دانشجو که هنوز درسهاش رو درست یاد نگرفته مجبوره با نرم افزارهای هک شده ی کاملاً بی ارزش (که صد درصد جوابهای نادرستی میدن) کلنجار بره تا آخرش هم به جوابی نمیرسه، میره از روی چارتا مقاله ی دیگه (که اونها هم همینطوری بودن) کپی میکنه و یه مقاله مینویسه. برای چی؟ برای اینکه حقوق استادش بالا بره!!
تنها کسی که اینجور مقاله ها رو میخونه، همون دانشجوییه که اونو نوشته. حتی خودِ استاده هم حوصله نداره مقاله رو بخونه!! چون اینجور مقاله ها هیچ فایده ای برای دانشجو یا جامعه ندارند. بلکه سراسر ضرر و زیان هستند. اولین ضررش اینه که دانشجو نه تنها از درس، بلکه از زندگیش ناامید میشه.
اینکار واقعاً ناامید کننده است که دانشجو بخواد برای درسی که از پایه و اساس یاد نگرفته، مقاله بنویسه.

سالها عمرمون به بطالت گذشت. درد اینجاست که الآن هم داره به بطالت میگذره و هیچ کاری هم نمی تونیم بکنیم. نمی دونم اون کسانی که باعث میشن عمر این همه دانش آموز و دانشجو الکی هدر بره، در روز قیامت چه جوابی دارند که بدهند؟

تا وقتی اساتید جدید با پارتی بازی میان همینه یا بچه کسی هستند یا همسر کسی یا حالا به طریقی سفارش شده

بیست سال یک معادل دکترا رییس گروه مدیریت بازرگانی تهران مرکزشده و دکترا برای خودش تدریس میگذارد ! سواد که ندارد بماند لابی و مجیزگویی را خوب بلدست ! هرکاری که متضمن بقای مدیرگروهی است انجام میدهد . جالبه مربی بود با خرید مقاله استادیار شده و عضو هیات مصاحبه داوطلبان دکترا خودش رو قرار داده است ! تخلفاتش بیشمار !

اساتید باران و پارتی می آیند و به فرزندان هیئت علمی و پارتی کلفت ها راحت نمره می دهند واین معدل بالای بیسواد میشوند استاد دانشگاه . ونخبه ها را سرکوب می کنند که مجبور شوند لیسانس بگیرند و دانشگاه را ترک کنند . فرزند من با معدل بالای نوزده دیپلم وپیش دانشگاهی در طول تحصیل آنقدر حقش را ضایع کردند که می خواست رها کند .بعضی از دروس استاد مربوطه جوابها را نمی خواند و هر نمره ای که می خواست میداد خلاصه وضع دانشگاههای خوب ما خراب است .

آیا سواد داشتن به مدرک دانشگاهی و حوضوی داشتن است ؟ آیا فقط فردی که مدرک دانشگاهی و حوضوی داشته باشد از نظر شما خردمندان بصیر عادل با سواد است ؟ آیا بنظر شریفتان فردی که مدرک دانشگاهی و حوضوی امروزی نداشته باشد نمی تواند فردی لایق و شایسته و خردمند و با سواد باشد ؟ آیا تجربیات و علم و دانش متفرقه فردی که اصلان مدرک دانشگاهی و حوضوی ندارد را شما با سواد می دانید آن فرد را یا بی سواد میدانید آن فرد را آیا هنوز جامعه رو به مدرک گرایی پیش می رود یا رو به سواد واقعی داشتن پیش می رود بسیاری از افراد در جامعه مدرک دارند ولی عرضه ندارند و نالایق و ناشایست هستند و به جامعه ضرر و زیان وارد می کنند آیا باز می خواهید از اینگونه افراد با مدارک بی خاصیتشان استفاده کنید و افراد نخبه و با سوادهای با تجربیات عالی را در جامعه کنار بگذارید روی حساب اینکه مدرک دانشگاهی و حوضوی عالیه ندارند چرا از افراد بی مدرک و باتجربیات خوب و ارزنده لایق و شایسته نخبگان جامانده و کنار گذاشته از زندگی همانند افراد خوب و شایسته مدرک دانشگاهی دار و حوضوی دار استفاده نمی کنید برای سازندگی ایران اسلامی آباد پیشرفته مقتدر و قدرتمند عادل عدالت گستر از هر لحاظ ؟ !!! .

هر وقت به این همه سالهای درس خوندنم فکر می کنم، بغض گلوم رو میگیره. با اینکه نمره هام در مدرسه همیشه بالای ۱۸ بود توی دانشگاه هم همیشه بالای ۱۵ بودم اما حس می کنم مطلقاً هیچی یاد نگرفتم. میدونم که تقصیر من نبوده. چون هیچوقت تنبلی و کم کاری نکردم. اما همیشه در دانشگاه مشغول کارهایی بوده ام که هیچ فایده ای نداشته، مثل مقاله نویسی یا گزارش کار آزمایشگاه ها.
با اینکه وسایل آزمایشگاه های ما تقریباً همشون خراب بودند و بعضی هاشون اصلاً روشن نمی شدند، اما ما مجبور بودیم برای هر آزمایشی یک گزارش کار مفصل و تمیز و تایپ شده تحویل بدیم؛ اون هم برای آزمایشی که اصلاً انجام نداده بودیم و دستگاهش خراب بود.
تمام عمرمون صرف نوشتن گزارش کار و مقاله های بی فایده شد. در صورتی که اگر استادها میگذاشتند ما وقتمون رو صرف مطالعه ی عمیق تر درسها کنیم، خیلی بهتر بود. متاسفانه این کارهای بیهوده باعث میشه اصلاً دانشجو همون درس معمولیش رو هم یاد نگیره.

عاقبت لیسانس گرفتن= اسنپ

ممنون از yjc که حداقل این مشکلات دانشگاه و مدارس رو پیگیری میکنه. گرچه اونقدر ناامیدم که حس میکنم در عمل هیچ اتفاقی نخواهد افتاد و هیچ وقت این مشکلات آموزشی رفع نمیشه و حس میکنم که سرنوشت ما این هست که این همه سال به جای یاد گرفتن علم، عمرمون رو هدر بدیم، ولی به هر حال، همین که پیگیری می کنید، ممنونم.

تجربه ی خودِ من نشون داده که اگر اصلاً استادی هم نداشته باشیم و دانشجوها به صورت خودخوان درس بخونند، چندان تفاوت مهمی ایجاد نمیکنه. چون استادها اصلاً به فکر درس نیستند. در مقاطع بالاتر هم که عملاً درسی در کار نیست و دانشجو فقط باید برای ارتفا و افزایش حقوق استادها، پشت سر هم مقاله بنویسه.
حالا درس دادن پیشکش؛ واقعاً جالبه استادهای محترم حتی زحمت نمیکشن برای افزایش حقوق خودشون هم مقاله بنویسن و زحمت این کار رو بر دوش دانشجوها می اندازند.

علتش انقلاب فرهنگی هست

اینکه خیلی از استادها (بخصوص در رشته های مهندسی) علاقه ی شدید به جزوه دارند و مطالعه ی کتاب رو بر عهده ی خودِ دانشجو می سپرند، احتمالاً دلیلش همینه که خودشون هم چندان از مطالب عمیق کتاب ها سر در نمیارند. بنابراین کتابهای هزار صفحه ای رو باید خودِ دانشجو بخونه و استاد فقط یه جزوه ی ۲۰ یا ۳۰ صفحه ای رو درس میده و البته دانشجوها هم فقط باید در خصوص مطالب این جزوه از استاد سوال بپرسند.