مطمنن کسانی که این طرح ها را دادند همشون کارفرما بودند وگر نه مگه کارگری که در کارگاه های کوچک کار می کند هزینه ی زندگی کمتری نسبت به دیگران دارد یا کارش راحتره.اصلا هیچ نظارتی بر اجرای همین قانون ورشکسته ی کار نیست هرکس هر بلایی که خواست بر سر کارگر میاره شوراهای رسیدگی هم بیشنر خودشون از کارفرماها هستند .اکثر کارخونه ها نه حق اولاد .حق سنوات یا پایه سنوات وحق اولاد یا شیفت را نمیدن تمام کارگرهای یه شرکت را کارگر ساده رد می کنند وقتی هم اعتراض می کنی میگن وقتی اخر کار شد شکایت کنید از استان رسیدگی میشه .جالب اینجاست که تقریبا تمام مدارکی را که بعد از ۲۰ .۳۰ سال ازت می خوان یا غیر قابل براورده شدنه یا دست شرکته که هیچ وقت در اختیارت نمیزاره.واقعا اصلا چرا ما نباید در بیمه شدن اختیار داشته باشیم و حتما باید زیر نظر تحمیل اجتماعی باشیم

من یه معلمم مدرسه غیر انتفاعی تبریز میزان بیمه ده روز وحقوق چهار صد تومن
سابقه هفت سال