احسن نه به تقلیید از مدرک گرایی و شغل ناشی از تحصیل دانشگاه که باعث عقب ماندن از زندگی است

از اون طرف دخترها که این مشکلات رو ندارن خیلی زودتر و راحتتر وارد بازار کار میشن و همیشه از پسرها جلوترن، نتیجش شده این که دختر فقط درصورتی تن به ازدواج میده که شرایط مالی پسر بهتر از خودش باشه

بله مشکل اصلی مسکن و کار است.

دقیقا همینه
اگر از همون دوران مدرسه، آدم روی یک شغل درست و حسابی تمرکز کنه، دیگه تا ۳۰ سالگی، سرمایه لازم برای زندگی رو جمع آوری می‌کنه. اما وقتی تا ۳۰ سالگی اسیر درس و سربازی و کارهای حاشیه ای باشی، تازه از ۳۰ سالگی باید دنبال شغل باشی.

خوب شرایط برای هر دو طرف دختر و پسر سن بالا فراهم میشه.
تو هر نسلی این مشکل برای هر دو جنس هست.

موافقم
اشتغال هم فقط زمانی حل میشه که بچه از همون دوران مدرسه کار یاد بگیره.
تا وقتی که بچه ها عمرشون رو پی کنکور و دانشگاه و سربازی هدر میدن، مشکل اشتغال حل نخواهد شد.

نادان

چه ربطی به سربازی و دانشگاه داره.
شما الان که دانشگاه رفتی اگر کار بلد باشی هم شرکتهای خصوصی دنبالت میگردند (چون کسی که کار بلد باشد کم هست) و هم سربازی را دانشبنیان تمام میکنی.
مشکل از خودتان است که برای مدرک زورکی درس خواندید و مهارت ندارید.
الکی سربازی و دانشگاه را بهانه نکنید.

ناشناس ۱۳:۱۵ شک ندارم شما کوچکترین درکی از مشکلات جوانها نداری. چون حرفی که زده ای اصلاً منطقی نیست. آدم از حرف شما شاخ درمیاره واقعاً.
خُب وقتی من دبیرستانم تموم شد، می‌خواستم برم سر کار و کوچکترین علاقه ای به دانشگاه نداشتم. اما مشکلی وجود داشت به اسم سربازی.
اگر با مدرک دیپلم به سربازی می‌رفتم، سرباز صفر میشدم و به هیچ وجه امکان امریه هم نداشتم. این شد که کاملاً به اجبار به دانشگاه رفتم و چندین سال در رشته ای که اصلاً علاقه نداشتم درس خوندم و طبیعتاً نه درس یاد گرفتم نه مهارت. بعد از لیسانس هم به دلیل اینکه هیچی از دانشگاه یاد نگرفته بودم و پارتی هم نداشتم، احتمال کار و امریه برام خیلی کم بود و تنها راه پیش رو این بود که بدون کوچکترین علاقه ای تا فوق لیسانس و دکتری ادامه بدم با این امید که شاید طرحی مثل سربازی حرفه ای تصویب بشه. حالا تازه سربازی مونده، کار و مهارت هم ندارم. و تازه بعد از سربازی که حدود ۳۰ سالم بشه باید دنبال شغل بگردم.
لازمه اینو بگم که فقط من اینجوری نبوده ام و بیش از نصف همکلاسی‌هایی که در دانشگاه دیده ام از روی ناچاری و بی‌هدف به دانشگاه اومده اند. حالا به نظرت سربازی و دانشگاه هیچ ربطی به تاخیر ازدواج نداره؟؟؟؟

ناشناس ۱۳:۱۵
گرچه من معتقدم نظر همه‌ی آدم‌ها محترم هست، اما نظری که شما نوشته‌ای انصافاً به حدی عجیبه که واقعاً به نظرم غیرمنطقی هست. مشکل فارغ التحصیلان بیکار و بی‌مهارت و همچنین ادامه‌تحصیل‌های بی‌هدف به خاطر سربازی، مشکلیه که خود مسئولان هم قبولش داشتند و همین طرح سربازی حرفه ای که چند وقت پیش صحبتش بود هم به همین دلیل بود. شما روی چه حسابی میگی دانشگاه و سربازی بهانه است؟

ناشناس ۱۳:۱۵
شما یا اصلاً پسر نیستی که در مسرها رو درک کنی، یا به نحوی از سربازی و دانشگاه (به این شکلی که الان هست) سود می‌بری، وگرنه این حرف رو نمی‌زدی.

ناشناس ۱۳:۱۵
خودت داری میگی کسی که کاربلد باشه کم هست
دلیلش چیه؟
دلیلش این نیست که اکثریت دانشجوها بدون علاقه و از روی اجبار وارد دانشگاه شده‌اند؟
اگر اجباری نبود که من و امثال من اصلاً عمرمون رو توی دانشگاه هدر نمی دادیم.

ناشناس ۱۳:۱۵
وضع فعلی مدرسه و دانشگاه و سربازی بزرگترین مانع شغل و ازدواج پسرها هست. چطور میگی ربطی نداره؟؟؟

ناشناس ۱۳:۰۵
اگه دانشگاه و سربازی ربطی به ازدواج و شغل نداشت، که ما الکی نمی‌رفتیم.
خُب از همون بعد دبیرستان می رفتیم سر یه کار ساده توی شهر خودمون. اما همین دانشگاه زورکی عمر خیلی از جوان ها رو هدر داد.

ناشناس ۱۳:۰۵
چرا افرادی مثل شما اینقدر از تغییر و تحول می‌ترسند؟
الآن سالهاست وضع کنکور و دانشگاه و سربازی اینجوریه و نتایجش هم شده بیکاری و بی مهارتی و بالا رفتن سن ازدواج.
آیا باید دست روی دست بگذاریم و بگیم هیچ ربطی نداره؟؟؟؟؟
بهتر نیست، وضع کنکور و دانشگاه و سربازی بهبود پیدا کنه و دانش آموزها و دانشجوها مهارت یاد بگیرند.

ناشناس ۱۳:۰۵
تو خودت دوست داری دو سال از عمرت رو یه کاری انجام بدی که اصلاً توانایی و علاقه ای بهش نداری؟ حالا اگه مجبورت کنن این کار رو بکنی، آیا هیچ تاثیری توی زندگیت نخواهد داشت؟؟؟

ناشناس ۱۳:۰۵
آخه من با چه زبونی باید بگم، علاقه ای به دانشگاه نداشتم،
تو داری میگی برو شرکت دانش بنیان؟؟
من دارم میگم از روی اجبار و ناچاری رفتم دانشگاه و عمرم هدر رفت،
تو داری میگی مشکل از خودته که زورکی رفتی دانشگاه؟؟؟

ناشناس ۱۳:۰۵
گرچه حرفهات مثل یک کیسه نمک روی زخمم بود، اما از این‌ها گذشته، شما جزو مرفهین بی‌درد نیستی؟؟؟
چون طرز حرفهات خیلی به حرف آدم‌های بی درد شباهت داره.

به ناشناس 14:29
انسان باید یا اهل کار و تلاش بیشتر فیزیکی باشد تا دنبال تحصیل و کسب تخصص نرود و یا اهل صبر و تلاش علمی برای ایجاد تخصص در جهت بهره وری از آن و ایجاد کار فکری بیشتر با درآمد بیشتر باشد.
نمی شود که به جهت تنبلی از هر کدام از این دو راه بخشی را که زحمت کمتری برای سربازی ایجاد میکند را بخواهیم و در ادامه برای کسب درآمد بیشتر مدرک لازم است برویم دانشگاه و الکی وقت تلف کنیم و در آخر توقع وجود زندگی بی تلاش و تعهد و لاکچری داری.
این قانون این دنیاست که باید برای رسیدن به نتایج مطلوب و مورد دلخواه در مسیر انتخابی زندگی تلاش کرد و سختی های زندگی را پشت سر گذاشت.
با حلوا حلوا دهن شیرین نمیشه.

ناشناس ۱۱:۲۲
باز هم نه شما متوجه حرف من شدید، نه من متوجه حرفهای شما میشم.
من دارم میگم اگه سربازی نبود، توی شهر و روستای خودمون کاری برای خودم جور می کردم اما به خاطر اجبار سربازی و مطالبی که گفتم، مجبور شدم دانشگاه برم،
الآن بحث تنبلی کجای قضیه بود؟
داری میگی برای رسیدن به هدف و نتیجه مطلوب باید تلاش کنی.
خُب وقتی یه عاملی مثل سربازی میاد آدم رو از هدفش دور می‌کنه، چجوری تلاش کنیم؟؟؟

ناشناس عزیز ۱۱:۲۲
با کمال احترام؛ حس می‌کنم شما اصلاً کامنت‌ها رو نمی‌خونین ، همینجوری یه نظری زیر کامنت‌ها می‌نویسید. چون چند بار که کامنت‌های شما رو خوندم، منظورتون رو اصلاً متوجه نشدم چون اصلاً ارتباطی با چیزهایی که من گفتم نداشت.

ناشناس ۱۱:۲۲
منظورتون رو اصلاً متوجه نشدم.
شما قبول داری که هر کسی باید راه زندگیشو خودش انتخاب کنه یا نه؟

ناشناس ۱۱:۲۲
اینکه فرموده ای آدم یا باید بره دانشگاه یا بره دنبال کار رو قبول دارم.
خُب من و خیلی های دیگه هم هدفمون این بود که دنبال کار مورد علاقه‌مون بریم.
اما یکباره سربازی مانع شد.