کد خبر: ۴۲۳۳۵۲۴
تاریخ: ۳۰ دی ۱۳۹۱ - ۲۱:۱۴
هر شب با قرآن/رمزی میان عاشق و معشوق
بر آنیم تا در این مجال، قطعاتی کوتاه و بلند از کتاب وحی را با نگاهی به انعکاس آن در ادب پارسی، پیشکش طالبان حق و جوینگان حقیقت کنیم تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.
آیه 1 - 4 سوره طه
طه (۱)طه
مَا أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَى ﴿۲﴾
قرآن را بر تو نازل نكرديم تا به رنج افتى (۲)
إِلَّا تَذْكِرَةً لِّمَن يَخْشَى ﴿۳﴾
جز اينكه براى هر كه مىترسد پندى باشد (۳)
تَنزِيلًا مِّمَّنْ خَلَقَ الْأَرْضَ وَالسَّمَاوَاتِ الْعُلَى ﴿۴﴾
[كتابى است] نازل شده از جانب كسى كه زمين و آسمانهاى بلند را آفريده است (۴)
*«طا» و «ها» دو حرف است از حروف زبان عربی که آن را جزء مقطعات مانند الف لام میم و غیره دانستهاند و گاهی تفسیرهایی نیز بر آن آوردهاند که همه در شمار استحسانات (حسن جویی) قرار میگیرد و به حقیقت تقسیر نیست.
*مفسران گفتهاند با توجه به آیات بعد که خطاب به پیامبر اکرم (ص) است. این طه نیز رمزی بین خدا و رسول اوست که ممکن است حتی جبرئیل را از آن خبر نباشد:
میان عاسق و معشوق رمزیست چه داند آنکه اشتر میچراند!؟
*سعدی این سوره و سوره «یس» را در نعت پیامبر معرفی میکند:تو را عز «لو لاک» تمکین بس است ثنای تو «طه» و «یس» بس است
*«لو لاک» اشاره به حدیثی است قدسی که خداوند به پیغمبر فرموده است اگر تو نبودی آسمانها را خلق نمیکردم؛ و البته این «تو» خطاب به حقیقت ذات انسان و همه فرزندان آدم است که آفرینش به خاطر آنها صورت گرفته است.
آن دم «لو لاک» این باشد که کار از برای چشمِ تیز است و نظار
مثنوی
*خداوند در آغاز این سوره به نشان کمال محبت و شفقت به رسول خویش میفرماید: مثنوی
ما این قرآن را نفرستاده ایم که تو خود را به رنج و مشقت بیفکنی و تلاش بی حد در هدایت خلق کنی. بدان که هدایت خلق با تو نیست و آنچه وظیفه توست این است که مردمان را به آیات الهی متذکر گردانی به خصوص آنان که دلهایشان در برابر حق خاشع است.