کد خبر: ۴۹۷۶۵۳۳
تاریخ: ۲۶ شهريور ۱۳۹۳ - ۱۰:۴۶
امروز در تاریخ؛
از آغاز صدارت "امیرکبیر" تا کشتار فلسطینیان اردوگاههای "صبرا و شتیلا"
آغاز صدارت "امیرکبیر"، الغاء یک جانبه قرارداد 1975 الجزایر توسط "صدام حسین"، آغاز دوره چهارم مشروطه، عصر سلطه آمریکا بر ایران، قتلعام فلسطینیان اردوگاههای "صبرا و شتیلا" و ... از مهمترین رخدادهای تاریخی امروز است.
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، امروز 26 شهریور 1393 خورشیدی برابر با 21 ذی القعده 1435 هجری و 17 سپتامبر 2014 میلادی است. مهمترین رخدادهای تاریخی امروز از این قرار است:
الغاء یک جانبه قرارداد 1975 الجزایر توسط "صدام حسین" رییس جمهور بعثی عراق (1359 ش)
با سقوط محمدرضا شاه و پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، ستون نظامی ساختار امنیتی متمایل به غرب در منطقه فروپاشید، منطقه خلیج فارس با بحران خلأ قدرت طرفدار غرب مواجه گردید و موازنه قوا زیر سؤال رفت. پیروزی انقلاب اسلامی ایران، آثار عمیقی بر مناسبات کشورهای منطقه و قدرتهای بزرگ صاحب نفوذ در آن بر جای گذاشت. در سطح بینالمللی، انقلاب اسلامی، موازنه قوا به سود غرب در دهههای پس از جنگ دوم جهانی را برای اولین بار تغییر داد و راه را برای ظهور و بروز نیروهای جدید در منطقه هموار ساخت.
آغاز دوره چهارم مشروطه، عصر سلطه آمریکا بر ایران (1320 ش)
پس از سقوط رضاخان پهلوی در جریان جنگ جهانی دوم و ورود نیروهای متفق به ایران، محمد رضا پهلوی با حمایت متفقین بر اریکه سلطنت تکیه زد. از این زمان دوره سوم مشروطه که از ابتدای زمامداری خفقانبار و استبدادی رضاخان شکل گرفته بود پایان پذیرفت و دوره چهارم مشروطه آغاز شد. در این میان، سران متفقین در کنفرانس سه جانبه خود در آذرماه 1322 در تهران، برای تقسیم منافع استعماری خود در ایران به توافق رسیدند و کمک اقتصادی به ایران را برای چپاول بیشتر، تضمین نمودند. سالهای بین 1320 تا 1327 ش را باید دوران رقابت استعمار کهن انگلیس با استعمار جدید آمریکا در ایران دانست. این رقابت در جریان کودتای 28 مرداد 1332 به اوج خود رسید و از آن پس دوران دیگر مشروطه با دیکتاتوری سیاه شاه و سلطه کامل آمریکا آغاز گردید. مهمترین حادثه در این دوران، ملی شدن صنعت نفت ایران در 29 اسفند 1329 ش بود که در نهایت با شکاف بین جبهه سیاسی و مذهبی، قیام مردمی با شکست مواجه شد.
وفات "ابن نفیس" طبیب مسلمان و کاشف گردش ریوی خون (687 ق)
علاءالدین علی ابن نفیس دانشمند و طبیب مسلمان در دمشق به دنیا آمد و در زادگاهش به تحصیل علوم اسلامی پرداخت. او علم طب رانزد دانشمندان مشهور آن عصر فراگرفت و پس ازمطالعه و تحقیقات عمیق در این رشته مهارت بسیاری پیدا کرد. یکی از نخستین کتابهای ابن نفیس شرح تشریح القانون نام دارد که گردش ریوی خون را شرح داده است. کشف این گردش خون، مربوط به سه قرن قبل از زمانی است که توسط دانشمندان اروپایی ارایه شده است. به همین جهت، بنا به نظر برخی از محققان، دانشمندان اروپایی، این نظریه را از ابن نفیس اقتباس کردهاند. کتاب الشامل، یکی دیگر از آثار اوست که دربارهی تکنیک جراحی، بحثهای قابل توجهی دارد.
آغاز صدارت "امیرکبیر" صدراعظم با کفایت ناصرالدین شاه قاجار (1264 ق)
پس از مرگ محمدشاه قاجار، پسرش ناصرالدین میرزا که شانزده سال داشت به شاهی رسید. وی پس از آن که در تبریز بر تخت نشست، میزا تقی خان امیرنظام را با لشکری آراسته به تهران فرستاد و خود در 21 ذی قعده به تهران رسید. ناصرالدین میرزا، پیش از ورود به تهران، امیر نظام را به لقب اتابک اعظم ملقب کرد و او رابه صدر اعظمی خویش برگزید. بعدها صدر اعظم ناصرالدین شاه توسط سلطان قاجار ملقب به امیر کبیر گردید.
درگذشت عالم بزرگوار آیت اللَّه "سید یونس اردبیلی" (1377 ق)
سید یونس فرزند سیدمحمدتقی موسوی اردبیلی در سال 1293 یا 1296 ق در اردبیل به دنیا آمد. وی پس از تحصیل مقدمات و سطوح در اردبیل، به زنجان رفت و فقه و اصول را از آخوند ملاقربانعلی زنجانی، عالم بزرگ آن سامان و علوم معقول را از آخوند ملاسبزعلی حکیم آموخت. سیدیونس سپس برای ادامهی تحصیل راهی نجف اشرف شد و در حلقهی درس اساتید نامداری همچون شیخ الشریعهی اصفهانی، فاضل شربیانی، آخوند خراسانی و علامه سیدمحمدکاظم یزدی جای گرفت. وی پس از آن به کربلا رفت و از محضر آیتاللَّه میرزا محمد تقی شیرازی بهره جُست. آیتاللَّه اردبیلی در سال 1346 ق به اردبیل بازگشت و عهدهدار امور مذهبی گردید. از آن پس به مشهد رفت و به دنبال کشتار خونین مسجد گوهرشاد، به همراه عدهای دیگر از روحانیون، دستگیر، زندانی و سپس تبعید شد. در اواخر عمر چندی درعتبات بود ولی به علت بیماری به تهران رفت و در آن شهر در 84 یا 81 سالگی درگذشت. پیکر این عالم ربانی را به مشهد منتقل کرده و در آن شهر به خاک سپردند. از آیتاللَّه سید یونس اردبیلی آثاری برجای مانده که دورهی کامل فقه، رساله در فروع علم اجمالی و معتقدات القاصر از آن جملهاند.
تشکیل نیروهای سه گانه در سپاه پاسداران به فرمان امام خمینی (ره) (1364 ش)
تا سال 1364، اغلب عملیاتهای جنگ با همکاری و حضور ارتش و سپاه به طور مشترک انجام میشد. پس از مدتی، ضرورت جنگ ایجاب نمود تا سپاه به طور مستقل به اجرای عملیات بپردازد تا این که حکم حضرت امام خمینی (ره) در 26 شهریور سال 1364 مبنی بر تشکیل سه نیروی زمینی، هوایی و دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، موجبات آن را فراهم آورد. با ابلاغ این فرمان، مسؤولین سپاه به گسترش سازمان رزمی و جذب 1500 گردان نیرو پرداختند.
تهاجم ارتش سرخ شوروی به لهستان در آغاز جنگ جهانی دوم (1939 م)
پس از حمله ارتش آلمان به لهستان و اعلان جنگ انگلستان و فرانسه به آلمان و شعلهور شدن بیشترِ آتش جنگ جهانی دوم، شوروی علیرغم توافق سری خود با آلمان برای حمله به لهستان، در ابتدا به لهستان یورش نبرد. در این میان، ارتش لهستان در برابر تهاجم نیروهای آلمان نازی مقاومت کرد و پیشبینی هیتلر مبنی بر فتح لهستان طی یک هفته به وقوع نپیوست. خودداری ارتش سرخ شوروی از پیشروی در شرق لهستان که موجب تمرکز نیروهای لهستان در جبهه غرب شده بود، هیتلر را خشمگین ساخت و طی پیامی برای استالین دیکتاتور شوروی، به وی تذکر داد که اگر خواهان سهم خود از لهستان است باید در جنگ شرکت کند. ظاهراً علت تردید و تعلل استالین در فرمان حرکت به ارتش سرخ در شرق لهستان، علاوه بر نگرانی او از عواقب ورود انگلیس و فرانسه در جنگ، این بود که میخواست ارتش لهستان ابتدا در جنگ با آلمان تضعیف شود و قدرت مقاومت زیادی در برابر ارتش سرخ نداشته باشد. سرانجام در روز هفدهم سپتامبر 1939 م که هزیمت و عقب نشینی ارتش لهستان در برابر نیروهای هیتلر آغاز شده بود، استالین فرمان حمله به خاک لهستان را صادر کرد و ارتش سرخ بدون برخورد با مقاومت جدی نظامیان لهستان، شروع به پیشروی نمود. لهستان سرانجام پس از چهار هفته مقاومت در برابر دو همسایه نیرومند شرقی و غربی خود، شکست خورد و نبرد دلیرانه ورشو در آخرین روزهای جنگ، پایان بخش این نبرد نابرابر بود. در جریان این جنگ، بیش از سیصد هزار لهستانی جان باختند.
مرگ "امیل لوْدویک" نویسنده و زندگی نامه نویس آلمانی (1948 م)
هرمان کهن معروف به امیل لودویک در ۲۵ ژانویه ۱۸۸۱ م بهدنیا آمد. او در آغاز جوانی مدتی به تجارت پرداخت و پس از آن به تحصیل حقوق مشغول شد و وکالت کرد. اما طولی نکشید که شوق و رغبت زیادی به نویسندگی در او پیدا شد و به نوشتن چندین نمایشنامه پرداخت. هرچند این آثار موفقیت چندانی برای او به ارمغان نیاوردند اما پای او را به وادی این هنر باز کردند و لودویک در سالهای بعد تبدیل به نویسنده معروفی شد. لودویک قبل از جنگ جهانی اول، از طرف یکی از روزنامههای بزرگ آلمان به خبرنگاری در کشورهای آلمانیزبان اروپا مأموریت یافت. وی در فاصله سالهای جنگ جهانی اول و دوم، به نوشتن بیوگرافی و زندگینامه شخصیتهای برجسته جهان پرداخت و در این راه، به شهرت و افتخار زیادی رسید. بهطوری که بهعنوان پایهگذار فن بیوگرافینویسی شهرت یافت. این بیوگرافیها از نظر روانشناسی و تجزیه و تحلیل روحی نیز بسیار دقیق بودند. لودویک در سال ۱۹۴۰ م راهی امریکا شد و تا آخر عمر خود را در آن سرزمین گذراند. از جمله مهمترین زندگینامهها که توسط لودویک تصنیف شدهاند عبارتاند از: "گوته"، "بتهوون"، "استالین"، "بیسمارک" و "روزولت". هرمان کهن معروف به امیل لودویک سرانجام در هفدهم سپتامبر سال ۱۹۴۸ میلادی در سن شصت و هفت سالگی درگذشت.
وقوع فاجعه "سپتامبر سیاه" و کشتار فلسطینی ها توسط شاه حسین اردنی (1970 م)
در پی گسترش عملیات چریکهای فلسطینی علیه عوامل رژیم صهیونیستی و همچنین افزایش حضور نظامی نیروهای سازمان آزادیبخش فلسطین در اردن، شاهحسینبن طلال اردنی، پادشاه وقت اردن، موقعیت خود را در خطر دید. در این میان از اوایل سپتامبر 1970 م، درگیریهای پراکندهای میان ارتش اردن و چریکهای فلسطینی، به ویژه در اَمّان پایتخت این کشور درگرفت و حتی سوءقصدی به جان شاه حسین انجام شد که ناکام ماند. این مسئله باعث تشکیل دولت نظامی در اردن گردید که در واقع، اعلان جنگ به سازمان آزادیبخش فلسطین قلمداد میشد. لذا کمیته مرکزی این سازمان، یک شورای جنگی را تشکیل داد و همه نیروهای مسلح فلسطینی داخل اردن را، منسجم نمود. در نهایت به دستور شاه حسین در بامداد هفدهم سپتامبر 1970 م، ارتش اردن حمله گسترده و همهجانبه خود را به مراکز تجمع نیروهای فلسطینی آغاز کرد و با سلاحهای سبک و سنگین خود جنگ سختی را علیه فلسطینیان به راه انداخت. بر اثر این جنگ، کشتار وسیعی صورت گرفت که در طی آن بین دوازده تا پانزده هزار فلسطینی کشته و تعداد زیاد دیگری نیز مجروح شدند. سرانجام پس از دوازده روز درگیری و سرکوب، توافقنامه آتشبس میان سازمان آزادیبخش فلسطین به رهبری یاسرعرفات و شاهحسین امضا شد. در اواخر همانسال، بار دیگر میان ارتش اردن و چریکهای فلسطینی درگیریهایی رخ داد تا اینکه شاه اردن به طور کامل مانع از حمله این چریکها به نظامیان رژیم صهیونیستی از طریق خاک اردن شد. شاه حسین از آن پس، صدها هزار پناهنده فلسطینی را از اردن اخراج نمود و دست دوستی به سوی رژیم صهیونیستی دراز کرد.
انجام مذاکرات صلح "کمپ دیوید" بین سران مصر و رژیم صهیونیستی (1978 م)
انور سادات، رئیس جمهور وقت مصر پس از سرخوردگی از شکست در برابر رژیم صهیونیستی و اتخاذ سیاست نزدیکی به غرب، در ژوئیه 1977 م اعلام کرد در ازای خروج نیروهای رژیم صهیونیستی از سرزمینهای اشغالی صحرای سینا، حاضر به امضای قرارداد صلح با رژیم اشغالگر قدس خواهد بود. وی چهار ماه بعد در 19 نوامبر 1977 م در میان بُهت جهان اسلام و کشورهای عرب در یک سفر خفتبار به سرزمینهای اشغالی فلسطینْ با مقامات اسرائیلی دیدار کرد و در پارلمان رژیم صهیونیستی سخنرانی نمود. این حرکت از سوی کشورهای عربی و نیز سازمان آزادیبخش فلسطین به عنوان تسلیم محض قلمداد گردید و به شدت محکوم شد. با این حال مذاکرات صلح میان سران دو رژیم با میانجیگری امریکا ادامه یافت. به دنبال این امر، در هفدهم سپتامبر 1978 م، ضمن ملاقات روسای جمهوری امریکا و مصر و نخست وزیر رژیم صهیونیستی در کمپ دیویدِ امریکا، انور سادات که در مسیر ذلت و خفت قرار گرفته بود، نه تنها به اعتقادات دینی و اسلامی، بلکه به آرمانهای عربی و ملی نیز خیانت نمود و با امضای موافقت نامهای، زمینه انعقاد پیمان ننگینِ کمپ دیوید در 26 مارس سال 1979 م را فراهم آورد. به موجب این قرارداد، پس از تخلیه صحرای سینا از نیروهای صهیونیستی، صلح نهایی میان دو رژیم منعقد میگردید. همچنین در این قرارداد به تشکیل حکومت خودمختار فلسطینی نیز اشاره شد که بعدها به آن نیز عمل نگردید. این قرارداد از سوی تمامی کشورهای اسلامی و عربی محکوم شد و بسیاری از این کشورها، روابط سیاسی خود را با رژیم مصر قطع کردند.
قتلعام فلسطینیان اردوگاههای "صبرا و شتیلا" توسط رژیم صهیونیستی (1982 م)
پس از کشته شدن بشیر جُمیل، رئیس جمهور دست نشانده لبنان، طرحی برای کشتار فلسطینیان عنوان گردید. مسئله مخالفت شدید حزب کتائب - که بشیرجُمیل نیز عضو آن بود - با فلسطینیها، به صورت بهانهای در اختیار رژیم اسرائیل قرار گرفت. بنابراین با تصویب مناخیم بگین نخست وزیر و دستور آریل شارون، وزیر جنگ وقت اسرائیل، از بامداد هفدهم سپتامبر 1982 م، نظامیان این رژیم، اردوگاههای صبرا و شتیلا را محاصره کردند و سپس فالانْژْهای وابسته به دولت دست نشانده لبنان، قتل عام غیرنظامیانِ فلسطینی را در این اردوگاهها آغاز کردند.
این تهاجم وحشیانه 40 ساعت ادامه یافت و در جریان آن، نزدیک به 3300 تن از فلسطینیها کشته شدند. اردوگاه شتیلا در سال 1954 م در بیروت به وجود آمده بود و اردوگاه صبرا نیز جزو اردوگاههای فلسطینی در منطقه بیروت و جبل عامل به شمار میرفت. این جنایت هولناک، خشم افکار عمومی جهان را برانگیخت و لکه ننگ دیگری در کارنامه رژیم اشغالگر قدس و مزدورانِ آن در لبنان بر جای نهاد.
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید