(ابیات فرد بذای شهدای اتشنشان و ابیات زوج برای رفقا و بازمانده ها)
بر اساس اثری از محسن چاوشی بخ نام شرمساری:
انقدر زیر بار خوبیت مونده بوووودی
کز مهره های گردنت شرمنده بودی
.
هی فکر میکردی به این درد عمیقت
چشمات خجالت میکشیدن از رفیقت
.
آتش حیرف شرشر چشم ترت نیست
جز آهن بیرحم بالای سرت نیست
.
هی صبر کردی صبر اما بی علاجه
از صبر کردن روح زخمیت هاج و واجه
.
هی دل به آتش میزدی تا زنده موندی
اره تو جون دادی و بازم... زنده موندی
ما مردم آذربایجان این واقعه دردناک و جانسوز را به هموطنان تهرانیمان تسلیت عرض می کنیم خدا به خانواده های داغدیده صبر دهد آتسنشانان عزیزشما قهرمانان این مملکت خواهید بود
واقعا دم غيرتشون گرم خدا هميشه پشت و پناهشون
فقط يه خواهش از شبكه خبر لطفا يه هشتك برا حمايت از اين دليران از جان گذشته درست كنيد تا مردم بيان عضو بشن وحمايت كنند از اين مردان تا دولت مجبور بشه يه بودجه حسابي اختصاص بده به اين حوزه و لوازم و تجهيزات جديد واسشون بخرن. ممنون
از دلاوری این ناجیان
مینویسم با دو چشم گریان
هر چه گویم ، کم گفتم از شما
تو خودت خوب میدانی خدا
غم ها پایان ندارد ای عزیز
دل ها ارام ندارد ای عزیز
تو خیالت جمع باشد نازنین
جای تو هست در بهشت برین
بهر ما یک جهنم ساختی از رفتنت
ما ماندیم و اندوه از دست دادنت
میسپاریمت به دست آن خدا
که گلچین کرد شما را ، از بین ما
روحشان شاد و یادشان گرامی. هر کس در راه نجات زندگی شخصی جان خود را از دست بدهد در نزد خداوند بزرگ اجر شهید را دارد.
اما یادمان نرود ایثار و از خود گذشتگی و شجاعت شهدای مدافع حرم را که چه مظلومانه و غریبانه و چه بی سرو صدا در گوشه و کنار این وطن گلگون دفن میشن.
یاران چه غریبانه رفتند از این خانه هم سوخته شمع....................
کاش علم انقدر پیشرفت میکرد که میشد تو یه لحظه تمام آوار رو تو هوا نگه داشت
این آواری بود رو دل تمام مردم ایران از هرقشرو مذهب.
- من هربار خدارو قسم میدادم که یا خواب باشه یا همه سالم باشن....
خدایا حکمتت رو شکر با رحمتت باهامون رفتار کن....
مردم ایران تسلیت
در هیچ کجای دنیا قهرمانهای از دیار ایرانی دیده نشده ونخواهد شد که بی ادعا مانند فرشتگان برای نجات هموطنان خود وارد آتش می شوند . خداوند رحمتشان کند وروحشان شاد
زورمان به آوار نمی رسد
هر چه می گردیم
پیدایتان نیست
شما صدایمان کنید
نشانمان دهید کجایید
دلِمان
ترکید ...
بر اساس اثری از محسن چاوشی بخ نام شرمساری:
انقدر زیر بار خوبیت مونده بوووودی
کز مهره های گردنت شرمنده بودی
.
هی فکر میکردی به این درد عمیقت
چشمات خجالت میکشیدن از رفیقت
.
آتش حیرف شرشر چشم ترت نیست
جز آهن بیرحم بالای سرت نیست
.
هی صبر کردی صبر اما بی علاجه
از صبر کردن روح زخمیت هاج و واجه
.
هی دل به آتش میزدی تا زنده موندی
اره تو جون دادی و بازم... زنده موندی
+بفرمائید
-قلبمان آتش گرفته،کجائید؟
فقط يه خواهش از شبكه خبر لطفا يه هشتك برا حمايت از اين دليران از جان گذشته درست كنيد تا مردم بيان عضو بشن وحمايت كنند از اين مردان تا دولت مجبور بشه يه بودجه حسابي اختصاص بده به اين حوزه و لوازم و تجهيزات جديد واسشون بخرن. ممنون
مینویسم با دو چشم گریان
هر چه گویم ، کم گفتم از شما
تو خودت خوب میدانی خدا
غم ها پایان ندارد ای عزیز
دل ها ارام ندارد ای عزیز
تو خیالت جمع باشد نازنین
جای تو هست در بهشت برین
بهر ما یک جهنم ساختی از رفتنت
ما ماندیم و اندوه از دست دادنت
میسپاریمت به دست آن خدا
که گلچین کرد شما را ، از بین ما
«برجی نشست و قامت تهران خمیده شد
اسباب غم، دوباره سر سفره چیده شد
فریاد آتش است، به هر جا که می روی
چندین فرشته بین مه و دود دیده شد!»
جانم به لب رسیده و برگشته در تنم،
مُجری که ذره ذره بخواند نوشته را:
«چنگال پیر و سنگی این برج، همچنان
محکم گرفته بال و پر سی فرشته را!»
دیشب میان خواب تو را دیدم و فقط
گفتی: "صدای سوختنم را شنیده ای؟"
صبحی که چکمه های تو را واکس می زدم
گفتی "عزیز من تو فقط خواب دیده ای!"
دیدی خودت که خواب من این بار چپ نبود
خاموش می‌شوی و به تو زنگ می زنم
با هر دقیقه ای که جوابی نمی دهی
محکم به شیشه ی دل خود سنگ می‌زنم!
«مادر! ببخش از پسرت، پیرهن فقط...
خواهر! ببخش... با خبری تلخ آمدم
تازه عروسِ حادثه! شرمنده ام اگر
با این خبر مراسمتان را به هم زدم...»
باور نمی کنم خبری را که داده است!
با حجم گریه می‌رود اما نمی‌روم...
همکار توست، پس تو کجایی که نیستی؟
من تا نبینمت که از اینجا نمی‌روم!
مادر نشسته روی زمین داد می‌زند:
دیدی دوباره یوسفم از چاه برنگشت؟
دیدی سیاوشم وسط شعله مانده است؟
دیدی کسی سلامت از این راه برنگشت؟
مردم! سلام... با خبری تازه آمدم
ققنوس‌های قصه ی تهران نمُرده اند
ما مُرده ایم و مردمِ دور از بلا، که باز
مثل همیشه از بدن مُرده خورده اند!
آقای بی ملاحظه ی دوربین‌به‌دست!
کافی نبود آن همه اخبار سرزده؟
این سوژه ای که مرکز عکاسی ات شده
از زیر چوب و آجر و تیرآهن آمده!
پروانه های عاشق از اینجا نرفته اند!
این عشق جاودانه که حاشا نمی‌شود!
"آتـش بگیر تا که ببینی چه می‌کشم
احساس سوختن به تماشا نمی شود"
اما یادمان نرود ایثار و از خود گذشتگی و شجاعت شهدای مدافع حرم را که چه مظلومانه و غریبانه و چه بی سرو صدا در گوشه و کنار این وطن گلگون دفن میشن.
یاران چه غریبانه رفتند از این خانه هم سوخته شمع....................
این آواری بود رو دل تمام مردم ایران از هرقشرو مذهب.
- من هربار خدارو قسم میدادم که یا خواب باشه یا همه سالم باشن....
خدایا حکمتت رو شکر با رحمتت باهامون رفتار کن....
مردم ایران تسلیت
از کاروان چه ماند جز آتشی به منزل
روحتان قرین رحمت آتش آفرین باد و آتش برای همیشه ابدیت بر شما خاموش و سرد و گلستان باد ،،صلوات بر محمد وآل محمد(ص)