ياد و خاطر عزيزان از دست رفته هميشه در ذهن ايران و ايراني ميماند و انهاي كه زحمت ميكشند قهرمانان بي بديلي هستند كه از همه چيز خود گذشته و در ان گرماي شديد اتش و دود كمر همت بسته تا جسد عزيزي به خانواده اش برسد دست مريزاد ايراني
اتش نشانان مظهر صلابت و عشقند
دخترم گریه نکن. نگاه کن... کم کم پدرها دارند از ماموریت سختشان برمیگردند
دخترم پاشو، صدای بابا از میان خرابه ها می آید. منتظر توست. اشک هایت را پاک کن. نگاه کن... ساعت هاست همه دنبال اویند. حالا یکی یکی برمیگردند...
به لباس های سوخته اش نگاه نکن، به کلاه شکسته و دستکش های پاره اش نگاه نکن، به کپسولش که آن طرف تر افتاده نگاه نکن، به اشک های همرزمانش نگاه نکن، اشک شوق است از دیدار رفقایشان، به چهره اش نگاه نکن، شاید او را نشناسی... اما او تو را خوب می‌شناسد...
نگاه کن... همه برای آمدنشان بیدارند،. ساعت هاست....
دخترم بخواب... پدرت آنجاست. در رؤیای قشنگت. همان پدر سالم و خندان
نگاه کن چه با شکوه از دل خروار ها آوار پرواز می‌کند... به آسمان دلت. بخواب دخترم شاید بابا فقط آنجا باشد، در خوابت، قلبت...فقط آنجا
جدیدا توو جامعمون طنز نداریم مگر طنز تلخ !ّ
طنز تلخ چیه?
طنز تلخ اون دوربینیه که میره روو آوار و زلزله وای میسه میگه: منو آوار یهویی!
طنز تلخ یعنی جدیدا واسه خریدن گوشی هوشمند بهتره یک گواهی از سلامت عقلی ارائه کنیم
اصلا آقا اگه مخترع گوشی میدونست اختراعش فجایع رو تبدیل به عکس یادگاری میکنه ، اول مغزشو بابت ایده بعدم دستشو بابت اجرای ایده مستقیما توو چرخ گوشت مینداخت!
اینکه چرا و کی اینقدر بی رحم شدیم و اصلا این عکسارو واسه کدوم آلبوم جمع آوری میکنیم به کنار ، سئوال من اینه چطور دلمون راضی میشه عکسیو که اگه زوم کنی امکان داره یادگاریای آدمای چندی پیش زندرو تووش پیدا کنیم توو گوشی نگه داریم?
ما آدمای با فرهنگی هستیم ، کتاب میخونیم! روزنامه میخونیم ،شعرا و نویسنده هامونو میشناسیم ، ااا راستی منو کتاب یهیویی چیلیک!!
میترسم از روزی که وقتی عزیزمونو از دست میدیم دیگه اعلامیه چاپ نکنیم باهاش سلفی بگیریمو همه غم از دست دادن عزیزمونو لایک کنن!!
خلاصه دلم تنگ شده واسه روزایی که نبودم اما مادرجونم تعریف میکنه بنی آدم اعضای یکدیگر بودن ، راستش اون زمانا گوشیا دوربین نداشت ، اصن گوشی نداشتن ! اگه کار داشتن باهم آسون ترین راه دیدار بود ! این بود که اگه کدورتی هم پیش میومد دیگه همدیگرو بلاک و ریپورت نمیکردن، توو چشای هم نگاه میکردنو یادشون میومد هنوز هم جایی برای بخشش هست
از حق نگذریم این گوشی هوشمند همچینم بد نبوده ، خیلی از ازدواجامون با لایک و کامنت سر گرفته، بده مگه?!
تصور کنید یه شخصیت مطرح توو سطح کشور شایدم دنیا باشین ، شب میخوابین صبح همینجور که آلارمتون زنگ میخوره یک چشمی گوشیتونم چک میکنید یهو اعلامیه و مراسم ختم و هفت و چهل آن مرحوم توو مسجد محل خودتونو میبینید ،
هی خودتونو توو آینه نگاه میکنید ، به زنده بودنتون که ایمان اوردین ، پیش خودتون فکر میکنین به کدامین جرم زنده به گور شدین?
محض خنده??
بیاید واسه یکبار هم شده فقط به اسم فرهنگ و روشن فکری کاریو انجام ندیم اینبار به اسم فرهنگ هنوز زنده است و من سلفی نمیگیرم دوربینای گوشیمونو وقتایی که آزار دهندس خاموش کنیم ،یک آدم زنده تر!
نسترن فراهانی
یا زهرا سلام الله علیها
واقعااا مردانگیتون زبانزد هست الهی روحتون شاد باشه هیچ وقت ازیاد ما ایرانیان فراموش نمیشید
اتش نشانان مظهر صلابت و عشقند
دخترم پاشو، صدای بابا از میان خرابه ها می آید. منتظر توست. اشک هایت را پاک کن. نگاه کن... ساعت هاست همه دنبال اویند. حالا یکی یکی برمیگردند...
به لباس های سوخته اش نگاه نکن، به کلاه شکسته و دستکش های پاره اش نگاه نکن، به کپسولش که آن طرف تر افتاده نگاه نکن، به اشک های همرزمانش نگاه نکن، اشک شوق است از دیدار رفقایشان، به چهره اش نگاه نکن، شاید او را نشناسی... اما او تو را خوب می‌شناسد...
نگاه کن... همه برای آمدنشان بیدارند،. ساعت هاست....
دخترم بخواب... پدرت آنجاست. در رؤیای قشنگت. همان پدر سالم و خندان
نگاه کن چه با شکوه از دل خروار ها آوار پرواز می‌کند... به آسمان دلت. بخواب دخترم شاید بابا فقط آنجا باشد، در خوابت، قلبت...فقط آنجا
فک نمیکردم اینجور ادمایی پیدا بشن
طنز تلخ چیه?
طنز تلخ اون دوربینیه که میره روو آوار و زلزله وای میسه میگه: منو آوار یهویی!
طنز تلخ یعنی جدیدا واسه خریدن گوشی هوشمند بهتره یک گواهی از سلامت عقلی ارائه کنیم
اصلا آقا اگه مخترع گوشی میدونست اختراعش فجایع رو تبدیل به عکس یادگاری میکنه ، اول مغزشو بابت ایده بعدم دستشو بابت اجرای ایده مستقیما توو چرخ گوشت مینداخت!
اینکه چرا و کی اینقدر بی رحم شدیم و اصلا این عکسارو واسه کدوم آلبوم جمع آوری میکنیم به کنار ، سئوال من اینه چطور دلمون راضی میشه عکسیو که اگه زوم کنی امکان داره یادگاریای آدمای چندی پیش زندرو تووش پیدا کنیم توو گوشی نگه داریم?
ما آدمای با فرهنگی هستیم ، کتاب میخونیم! روزنامه میخونیم ،شعرا و نویسنده هامونو میشناسیم ، ااا راستی منو کتاب یهیویی چیلیک!!
میترسم از روزی که وقتی عزیزمونو از دست میدیم دیگه اعلامیه چاپ نکنیم باهاش سلفی بگیریمو همه غم از دست دادن عزیزمونو لایک کنن!!
خلاصه دلم تنگ شده واسه روزایی که نبودم اما مادرجونم تعریف میکنه بنی آدم اعضای یکدیگر بودن ، راستش اون زمانا گوشیا دوربین نداشت ، اصن گوشی نداشتن ! اگه کار داشتن باهم آسون ترین راه دیدار بود ! این بود که اگه کدورتی هم پیش میومد دیگه همدیگرو بلاک و ریپورت نمیکردن، توو چشای هم نگاه میکردنو یادشون میومد هنوز هم جایی برای بخشش هست
از حق نگذریم این گوشی هوشمند همچینم بد نبوده ، خیلی از ازدواجامون با لایک و کامنت سر گرفته، بده مگه?!
تصور کنید یه شخصیت مطرح توو سطح کشور شایدم دنیا باشین ، شب میخوابین صبح همینجور که آلارمتون زنگ میخوره یک چشمی گوشیتونم چک میکنید یهو اعلامیه و مراسم ختم و هفت و چهل آن مرحوم توو مسجد محل خودتونو میبینید ،
هی خودتونو توو آینه نگاه میکنید ، به زنده بودنتون که ایمان اوردین ، پیش خودتون فکر میکنین به کدامین جرم زنده به گور شدین?
محض خنده??
بیاید واسه یکبار هم شده فقط به اسم فرهنگ و روشن فکری کاریو انجام ندیم اینبار به اسم فرهنگ هنوز زنده است و من سلفی نمیگیرم دوربینای گوشیمونو وقتایی که آزار دهندس خاموش کنیم ،یک آدم زنده تر!
نسترن فراهانی
آهن وسنگ وآتش مانع نشد پر کشیدن تورا ای فرشته آسمانی روحت شاد
با غم انگیزترین حالت تهران, چه کنم...!
یادبود شهادت آتش نشانان