چند راه هست که میشه امتحانش کنین لطفا بعد از امتحان کردن این راها نتیجه رو همینجا خبر بدید. ۱. ورزش کردن: این عمل باعت سرگرم شدن و عدم توجه به کندن مو میشود علاوه بر آن با کاهش استرس که از عوامل این بیماری است میشود. ۲. امیدتان را از دست ندهید حتی اگر درمان طول بکشد. ۳. پوشیدن دستکش۴. کشی به دست ببندید و هرگاه خواستید مو بکنید کش را بکشید تا به دستتان بخورد درد حاصل از آن باعث عدم تمایل به کندن میشود.۵. هرگاه مو کندید یک تنبیه برای خود در نظر بگیرید۶. محل کندن مو را با روغن هایی مثل زیتون و... چرب کنید این کار باعث میشود موها لیز شوند و کندنشان سختتر شود علاوه برآن باعث تقویت مو نیز میشود. ۷. محل کندن مو را با روسری یا پارچه ببندید به طوری که به آن منطقه دسترسی نداشته باشید.۸. خیلی خیلی مهم است که اگر یک مو کندید ناگهان نگویید من که نمیتونم ولش کن فایده نداره... و به تلاشتان برای رهایی از بیماری ادامه دهید. به امید روزی که هیچ کس این بیماری رو نداشته باشد
سلام من 23 سالمه فروردین پارسال فهمیدم شوهرم بعدچند ماه زندگی بهم خیانت کرده از اون موقع دچار وسواس شدم اول نوک موهامو میکندم تا اینکه مهر شرایط حاد عصبی استرس باعث شد کل سرم بکنم بعد کچل کنم مدنی که کچل کنم کلا از سرم افتاده بود عادتش اما دوباره الان برگشته میکنم خواهشم اینه راهنماییم کنید هم منزوی شدم هم خسته از خودم متنفرم ولی نمیتونم کنترل کنم خودمو
جدا از همه ی قسمت های بد این بیماری
بد ترینش به نظرم درک نکردن دیگرانه
هیچکس نمیتونه بفهمه وقتی میگی تحت کنترل خودم نیست یعنی چی
یا اون جمله ی احمقانه که همه تکرار میکنن وقتی راجع به این بیماری میشنون : خب نکن موهاتو !!!!!
چون خودشون به این بیماری مبتلا نیستن و احساسمون رو درک نمیکنن
تازه هیچکس به غیر خانوادم این قضیه رو نمیدونن که بخوان از این جمله ها رو بهم بگن
ناشناس
۰۰:۰۹ ۱۶ آذر ۱۳۹۸
خو نکن مگه مجبوری
آرام
۱۳:۲۱ ۰۸ ارديبهشت ۱۳۹۶
سلام ..من ۳۴ سالمه و متاسفانه از ۱۹ سالگی به این بیماری مهلک و خانمانسوز دچارم..واقعا کل زندگیم رو مختل کرده و مسیر زندگیم رو تغیبر داده هیچوقت متونستم مثل بقیه مردم عادی زندگی کنم هیچویت از ته دل خوشحال نبودم..اصلا این بیماری برای هیچکس قابل درک نیست و غیر قابل باور و میگن مگه میشه ادم با دست خودش زیبایی رو از خودش بگیره اونم برا ما زنها که چقدر زیبایی برامون اهمیت داره..من پدرم به این بیماری دچاره هنوزم که هنوزه و یکی از دلایل این بیماری میتونه وراثت باشه و تو نحیط پر تنش و پر استرس و اضطراب اجتمال بروزش چند برابر میشه که متاسفاته بین پنج تا فرزند من دچار این وسواس عملی سنگین شدم که تا جاییکه میدونم قابل درمان نیست و فقط میشه با سعی و تلاش یکم اونو تحت کنترل دراورد تا فقط بشه تو اجتماع ظاهر شد..وقتایی بوده که اتقدر شدت این وسواس در من سنگین بوده که چندین بار مدهام از ته تیغ زدم و با کلاه گیس بودم و دیگه همه میفهمیدن و صدتا دلیل میاورم که موهام میزززه و تحت درمانم و...از این خزعبلات واقعا افسوس میخورم چون دیکه از ۱۹ سالگی اونجوری که بابد از زندگی لذت نبردم و حتی نتونستم ازدواج کنم ..همیشه موهای کم پشتی دارم و جاهای خالی می پوشونم تا در بیاد..کلا موهام همیشه تبکه تبکه خرد خرده حتی آرابشگاهم هیجویت نمیتونم برم واقعا رنج میکشم و همیشه افسردم به خاطر این که نمیتونم مثل بقیه باشم..گذاشتن دسکش و کلاه هم بی فایده بوده در دراز مدت و قرص فلوکستین که دکترا فقط میدن برا این نوع وسواس سیسنم گوارش بهم میریزه و تاثبر چندانی ام نداره ..میگن دست خود ادمه آره گاهی آگاهانس میشه کنترلش کرد به خصوص جلوی دیگران مثلا وقتایی که سر کارم یا تو جنع هستم به ندرت ایتکارو میکنم ولی وقتهای تنهایی یا شب وقت خواب شدتش چند برابر میشه بلخره خودم تفهنیدم این کار اردایه یا غیر اردای..میدونم ریش لاضطراب سنگین دوران کودکیه ولی اخه فقط یک درصد جامعه دچارشن چرا ماها بابد جز اون یک درصد باشیم ..در حالیکه تقریبا بیشتر مردم ایران دچار بیماری افسردگی اضطراب و استرس و ...هستن و تو ایران کلا آدم سالم و نرمال به ندرت پیدا میشه و بیشترمون بیماریم به خاطر مشکلاتی که هست..ولی این وسواس سنگین از وسواس تمیزکردن هم بدتره من از خدام بود وسواس شستشو داشتم ولی این وسواسو نداشتم حدقل زیباییم رو داشتم و از جوونیم لذت میلردم ولی افسوس..افسوس..
با سلام
من حدود بیست و پنج ساله این مشکل رو دارم تو یه حادثه بخاری خونه ترکیدو من صورتم و موهای سرم سوخت از اون موقع هم موهام رو میکنم,و مژه هام و ابروهام رو و هم میخورمشون خیلی روانشناس و دکتر رفتم به دلیل اینکه وقتی عصبی می شدم اینکارم شدید بود و مسخرم میکردن بدتر شدم ولی بهتر نشدم از نظر من این بیماری درمان نداره انواع مختلف قرص و دارو رو مصرف کردم جواب نگرفتم ِچون وقتی عصبی میشم و یا تحت فشار روحی و روانی قرار میگیرم خیلی شدید میشه مشکلم دکترا بهم گفتن یه جور بیماری خود ازاریه بیمارستان بستری شدم چند بار شو ک دادن سرم ولی جواب نگرفتم الان چهل و خورده ای سنم و هنوز یا این مشکل دست و پنجه نرم میکنم نظر دکترا اینه هیچکسی جز خود ادم نمیتونه کمکش کنه اما خیلی خواستم نتونستم چون از لحاظ روحی و روانی کاملا نا امید و به همریخته ام
سلام دوستم منم همین مشکل داشتم داروهای زیادی مصرف کردم من در وسط شب انگشتامو میپیچیدم دور موهای جلو سرم میکشیدم یعنی من متوجهنمیشدم بین خواب وبیداری بودبا جوشهای ریز بدنم ور میرم خلاصه داروی کوتیاپین و کلومیپرامین مخصوصا کوتیاپین داروی خوبیه
ناشناس
۱۴:۱۸ ۰۳ شهريور ۱۳۹۵
با سلام من تقریبان از سال ۷۹ ریشهامو می کندم بعدش به روان پزشک مراجعه کردم اوایل خوب بود بعدش داروها اثر نکرد الان چند ساله حتی توی خواب ریشهامو می کنم نمی دونم چکار کنم لطفا کمکم کنید
سلام منم الان بیشتر از۸سال هست که مژه هامو میکنم با متد سیلوا ۸ماه بود که ترک کرده بودم الان باز شروع کردم زندگی پر از اضطراب و استرس دارم همیشه تنش روانی دارم از کندن مژه هام لذت میبرم اما خیلی ازار دهنده هست فقط میخوام ترک کنم این عادتم رو لطفا راهنمایی ام کنید.تشکر
بچه ها امیدتون به خدا باشه منم مثل شما بودم اما یه ساله که خوب شدم موهام کاملا دراومده درسته به قشنگیه قبل نمیشه اما همینم خیلی خوبه فقط یه دکتر خوب پیدا کنیدو دوره درمانتونو کامل کنید به هیچ وجه ول نکنید وسط راه،موفق باشید به امید ریشکن کردن این بیماری
منم حدود 30 سال بود به این بیماری مبتلا بودم استرس میدن
بد ترینش به نظرم درک نکردن دیگرانه
هیچکس نمیتونه بفهمه وقتی میگی تحت کنترل خودم نیست یعنی چی
یا اون جمله ی احمقانه که همه تکرار میکنن وقتی راجع به این بیماری میشنون : خب نکن موهاتو !!!!!
تازه هیچکس به غیر خانوادم این قضیه رو نمیدونن که بخوان از این جمله ها رو بهم بگن
من حدود بیست و پنج ساله این مشکل رو دارم تو یه حادثه بخاری خونه ترکیدو من صورتم و موهای سرم سوخت از اون موقع هم موهام رو میکنم,و مژه هام و ابروهام رو و هم میخورمشون خیلی روانشناس و دکتر رفتم به دلیل اینکه وقتی عصبی می شدم اینکارم شدید بود و مسخرم میکردن بدتر شدم ولی بهتر نشدم از نظر من این بیماری درمان نداره انواع مختلف قرص و دارو رو مصرف کردم جواب نگرفتم ِچون وقتی عصبی میشم و یا تحت فشار روحی و روانی قرار میگیرم خیلی شدید میشه مشکلم دکترا بهم گفتن یه جور بیماری خود ازاریه بیمارستان بستری شدم چند بار شو ک دادن سرم ولی جواب نگرفتم الان چهل و خورده ای سنم و هنوز یا این مشکل دست و پنجه نرم میکنم نظر دکترا اینه هیچکسی جز خود ادم نمیتونه کمکش کنه اما خیلی خواستم نتونستم چون از لحاظ روحی و روانی کاملا نا امید و به همریخته ام
من به خانواده گفتم از استرسه که موهام میریزه.
حالاهم نمیتونم بگم که خودم میکنم.
لطفا کمکم کنین من 14 سالمه.مرسی از سایت خوبتون
من به خانواده گفتم از استرسه که موهام میریزه.
حالاهم نمیتونم بگم که خودم میکنم.
لطفا کمکم کنین من 14 سالمه.مرسی از سایت خوبتون