باشگاه خبرنگاران جوان؛ فهیمه کدخدا - در اقلیم گرم و خشک شهرستان درمیان روستای عشایری ماه بانو قرار دارد؛ جایی که قنات خشک شده و دامداری دیگر رونقی ندارد، اما مردمش تصمیم گرفتند تسلیم خشکسالی نشوند.در اقلیم گرم و خشک شهرستان درمیان روستای عشایری ماه بانو قرار دارد؛ جایی که قنات خشک شده و دامداری دیگر رونقی ندارد، اما مردمش تصمیم گرفتند تسلیم خشکسالی نشوند.

در این روستا، زنان به‌جای مهاجرت، به صندوقچه هنر اجدادی خود، سوزن‌دوزی پناه بردند و با دستان هنرمندشان چراغ زندگی را روشن نگه داشتند.
هنری که سال‌ها پیش میراث مادران بلوچ بوده، اکنون در ماه بانو دوباره زنده شده است.

 بهاءالدین کلندرزهی، مدیرعامل شرکت تعاونی روستا می‌گوید: در روستایی که با خشکسالی دست‌وپنجه نرم می‌کند، تعاونی تشکیل دادیم و حالا با دستان هنرمند زنان و اراده مردان طایفه کلندرزهی، زندگی دوباره جریان گرفته است.

زنان و مردان روستا همه مراحل ریسندگی، رنگ‌رزی و دوخت را در خانه‌های خود انجام می‌دهند و حالا پس از سال‌ها تلاش، برای نخستین‌بار توانسته‌اند در نمایشگاه‌های استانی و ملی شرکت کنند.

به گفته کلندرزهی، فروش محصولاتشان رونق گرفته و مسیر امید در ماه بانو آغاز شده است.

محصولات تولیدی این روستا از طریق نمایشگاه‌های سراسر کشور و همچنین در فضای مجازی عرضه می‌شود.
ماه بانو امروز نه فقط مقصد گردشگران، بلکه روایتگر زندگی مردمی است که تسلیم خشکسالی نشدند.

 تاکنون بیش از ۱۲ خانوار از مزایای شرکت تعاونی ماه بانو بهره‌مند شده‌اند و با راه‌اندازی واحد بوم‌گردی در این روستا، پیش‌بینی می‌شود این رقم طی شش ماه آینده به بیش از ۳۰ خانوار برسد.

ماه بانو حالا نماد زنانی است که با سوزن، نخ و ایمان، تار و پود امید را در دل کویر بافته‌اند.